Προς τον αξιότιμο δήμαρχο Ηρακλείου Βασίλη Λαμπρινό
Αγαπητέ κύριε δήμαρχε,
έχουν περάσει παραπάνω από τρία χρόνια από το τελευταίο κείμενό μου για το Πάρκο Γεωργιάδη. Υποστήριξα τότε, όπως υποστηρίζω και σήμερα, την ανάγκη της λειτουργικής αναβάθμισης του πάρκου, του μόνου δημόσιου χώρου αναψυχής εντός του αστικού ιστού. Εξέλαβα τότε ως ειλικρινείς τις προθέσεις και τις δημόσιες διαβεβαιώσεις σας πως δεν πρόκειται να αλλάξει ο χαρακτήρας του πάρκου. Όχι μόνο ο δασικός χαρακτήρας, αλλά και ο κοινωνικός, πολιτιστικός και ναι, και ο «πολιτικός» χαρακτήρας του πάρκου.
Σήμερα, πράγματι το πάρκο βρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Παρά τις επιμέρους αστοχίες – πότε άραγε θα γίνει η αναβάθμιση και η μετακίνηση της παιδικής χαράς και τι στο καλό εξυπηρετεί αυτή η “πούδρα” στον διάδρομο μπροστά της; Και φυσικά παρά το τεράστιο χρονικό διάστημα που έμεινε το πάρκο κλειστό χωρίς να πραγματοποιείται η παραμικρή εργασία (στην ίδια πόλη ζούμε, όλοι βλέπαμε τις ατέλειωτες μέρες πλήρους απουσίας των συνεργείων ακόμα και όταν δεν έβρεχε, όπως ήταν η μόνιμη δικαιολογία).
Παρόλα αυτά, σήμερα το πάρκο είναι όντως πιο λειτουργικό. Εκείνο που απέμενε ήταν η θέσπιση των κανόνων λειτουργίας που είχατε προαναγγείλει και επί των οποίων υπήρξε τόσο μεγάλη αντιπαράθεση στην πόλη. Διατύπωσα δημοσίως τότε την άποψή μου ότι σε μεγάλο βαθμό οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν ήταν υπερβολικές και μεμψίμοιρες. Διέγνωσα τότε υπερβολική καχυποψία απέναντι στο όλο σχέδιο αναβάθμισης και συντάχθηκα ανεπιφύλακτα υπέρ της υλοποίησής του.
Σήμερα, τρία χρόνια μετά, ομολογώ πως εν μέρει έκανα λάθος. Το σχέδιο του κανονισμού λειτουργίας που δώσατε προς… «δημόσια διαβούλευση» έχει σοβαρές ελλείψεις και προβλήματα και σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στις προσωπικές σας δεσμεύσεις περί μη αλλαγής του χαρακτήρα του πάρκου.
Μια πρώτη παρατήρηση επί της διαδικασίας:
Τα εισαγωγικά στις λέξεις «δημόσια διαβούλευση» είναι για να σας επισημάνουν το ίδιο ατόπημα στο οποίο υποπίπτετε (εσείς και οι συνεργάτες σας) για δεύτερη φορά. Ξανά, όπως κάνατε και τον Ιανουάριο του 2018 με τη δημοσίευση τότε των σχεδίων αναβάθμισης του πάρκου, ονομάζετε «δημόσια διαβούλευση» την απλή δημοσιοποίηση του σχεδίου σας (σε κείμενο pdf) και την προτροπή προς τους πολίτες να σας στείλουν επ’ αυτού τις απόψεις τους με e-mail σε κάποια ηλεκτρονική διεύθυνση. Χωρίς καν τη δέσμευση για δημοσιοποίηση όλων των απόψεων που θα κατατεθούν. Γνωρίζετε καλύτερα από εμένα πως αυτό δεν αποτελεί «διαβούλευση». Το να στείλουν οι δημότες email στον Δήμο ή στον ίδιο τον δήμαρχο για τις αποφάσεις του ή για οποιοδήποτε θέμα, είναι μια ήδη κατακτημένη μέθοδος επικοινωνίας των πολιτών με τη δημοτική αρχή. Τις απόψεις μας για το σχέδιο κανονισμού θα μπορούσαμε έτσι κι αλλιώς να σας τις στείλουμε στα email σας χωρίς να μας ανακοινώσετε ότι μπαίνει σε «διαβούλευση».
Η πραγματική διαβούλευση θα ήταν η ανοιχτή και ορατή σε όλους υποβολή προτάσεων και παρατηρήσεων. Δημόσια και με πλήρη διαφάνεια και όχι εν κρυπτώ μόνο στον παραλήπτη των ηλεκτρονικών μηνυμάτων, ο οποίος θα επιλέξει, αν επιλέξει (με ποια κριτήρια και με ποια διαδικασία;) την πιθανή δημοσιοποίησή τους. Ούτε φυσικά μπορεί κανείς να επικαλεστεί την έλλειψη τεχνικών δυνατοτήτων για την υλοποίηση μας τέτοιας εφαρμογής στο site του Δήμου. Το επαναλαμβανόμενο ατόπημα, δημιουργεί εύλογη καχυποψία για την όλη διαδικασία, ακόμα και αν οι προθέσεις είναι αγαθές.
Είναι όμως όντως αγαθές οι προθέσεις;
Μία από τις σημαντικότερες αφορμές αντιπαράθεσης γύρω από το μέλλον του Πάρκου Γεωργιάδη πριν από τρία χρόνια, ήταν η διαρροή του σχεδίου για το οποίο σήμερα «διαβουλευόμαστε» επισήμως. Οι τότε αναφορές για «μη συμβατές χρήσεις» με παράδειγμα μάλιστα, τότε, την υλοποίηση του φεστιβάλ «Pride» Ηρακλείου, δυστυχώς σήμερα, παρά τις εν τω μεταξύ ρητές διαψεύσεις σας, επιβεβαιώνονται πλήρως. Όχι δια της απαγορεύσεως αλλά δια της μη περίληψης στις επιτρεπόμενες χρήσεις. Ούτε το Pride, ούτε οι πολιτικές εκδηλώσεις που κατά καιρούς έχουν λάβει χώρα στο πάρκο (π.χ. φεστιβάλ Maydays, εκδηλώσεις – ομιλίες κατά των ΒΑΠΕ και των εξορύξεων, συζητήσεις για την υπεράσπιση του δημόσιου χώρου, πολιτικές συζητήσεις, φεστιβάλ πολιτικών νεολαιών, δράσεις αυτοδιαχείρισης και συλλογικής συνειδητοποίησης κλπ) φαίνεται να χωράνε στο καινούριο ασφυκτικό πλαίσιο, το οποίο ρητά επιτρέπει μόνο:
1. Θεατρικές ή μουσικές παραστάσεις με ελαφρές κινητές υποδομές.
2. Παιδικές παραστάσεις (κουκλοθέατρο, θέατρο σκιών κ.α.)
3. Υπαίθριες εκθέσεις χωρίς βαριές κατασκευές (καλλιτεχνών, χειροτεχνών, οικοτεχνών, ζωγραφικής, φωτογραφίας, βιβλίων).
Ενδεχομένως όλα τα υπόλοιπα να υπονοείται από το σχέδιο κανονισμού πως περιλαμβάνονται στην επόμενη παράγραφο που προβλέπει τη διαδικασία αδειοδότησης για τις «άλλες εκδηλώσεις πλην των προαναφερομένων». Και πάλι όμως δεν εξηγείται το γεγονός πως ειδικά εσείς κύριε δήμαρχε, ειδικά μετά την έντονη συζήτηση που έγινε στην πόλη, ειδικά μετά τους ποταμούς μελάνης που χύθηκαν επί του συγκεκριμένου θέματος φαίνεται να ξεχνάτε τον πολιτικό χαρακτήρα του πάρκου όταν ορίζετε τις «βασικές» δράσεις που θα φιλοξενεί.
Ερωτήματα επίσης προκαλούν οι πιο αυστηρές προϋποθέσεις μόνο για τις «άλλες εκδηλώσεις». Αλήθεια, για την πρώτη κατηγορία, δηλαδή για τις θεατρικές, μουσικές ή παιδικές παραστάσεις και τις εκθέσεις καλλιτεχνών κλπ, δεν απαιτείται «υποβολή τυποποιημένου εντύπου αίτησης στον Δήμο», δεν απαιτείται «διαβίβαση για σύμφωνη γνώμη της αρχαιολογίας» και κυριότερο απ’ όλα, δεν απαιτείται «συμπλήρωση φόρμας ανάληψης ευθύνης για τυχόν ζημιές, με ΑΦΜ κλπ της ομάδας ή του υπευθύνου της, ο οποίος θα έχει την ευθύνη της φόρμας και στον οποίο θα επιβάλλονται τα πρόστιμα»; Γιατί όλα αυτά απαιτούνται μόνο για τις «άλλες εκδηλώσεις» που αντιμετωπίζονται ως εκ της φύσεώς τους προβληματικές ώστε να τίθενται ειδικά για αυτές έξτρα προϋποθέσεις;
Πολύ δε περισσότερο ο ασφυκτικός περιορισμός του χρόνου των εκδηλώσεων (από Αύγουστο έως Οκτώβριο) δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από την ανάγκη «προστασίας της αναπαραγωγικής διαδικασίας της ορνιθοπανίδας». Περισσότερες υποψίες για την πρόθεση αποβολής οποιασδήποτε «εκτός πλαισίου» συλλογικής, κοινωνικής, πολιτικής δράσης δημιουργεί η συγκεκριμένη ρύθμιση, παρά το περιβαλλοντικό ενδιαφέρον της δημοτικής αρχής αποδεικνύει.
Τρία χρόνια μετά τις θυελλώδεις συζητήσεις για το μέλλον του πάρκου, η δημοσιοποίηση αυτού του σχεδίου κανονισμού, με αυτή τη διαδικασία «διαβούλευσης» και με αυτούς τους αποκλεισμούς κάνει πλέον τόσο εμένα, όσο και αρκετούς νομίζω πολίτες να εισέρχονται στο φάσμα της καχυποψίας για τις πραγματικές προθέσεις της δημοτικής αρχής.
Κύριε δήμαρχε,
το πάρκο σήμερα είναι όντως καλύτερο, πιο λειτουργικό, πιο καθαρό και πιο εύκολα προσβάσιμο και αυτό πιστώνεται στη δημοτική αρχή. Αυτό όμως δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση δικαιολογία για να γίνει και πιο «καθωσπρέπει».
Με ειλικρινή εκτίμηση,
Μάριος Διονέλλης
Δημοσιογράφος
ΥΓ: Παραμένει μέχρι σήμερα αναπάντητο το μεγάλο ερώτημα της λειτουργικής σύνδεσης του Πάρκου Γεωργιάδη με τη γειτονική τάφρο, ίσης αν όχι μεγαλύτερης έκτασης, κάτω από την οδό Χαριλάου Τρκούπη, στον Προμαχώνα Βιτούρι. Εκεί συνεχίζει παράνομα να απολαμβάνει τη δροσιά των αιωνόβιων δέντρων μια «θάλασσα» από αυτοκίνητα αφού ένα δεύτερο πάρκο χρησιμοποιείται αυθαίρετα, χωρίς άδεια της Αρχαιολογίας ως τεράστιο υπαίθριο πάρκινγκ. Για το θέμα σάς απηύθυνα σχετική ερώτηση κατά την επίσημη εκδήλωση παράδοσης του Πάρκου Γεωργιάδη (30/10/2020). Την απάντησή σας «Δεν παρκάρω εγώ εκεί» την εκλαμβάνω μόνο ως «εκ παραδρομής» ή ως «ατυχή στιγμή» και σε κάθε περίπτωση αναντίστοιχη του ύφους που μέχρι σήμερα έχετε επιδείξει στη διαχείριση των πραγμάτων της πόλης.
