Tα ευτράπελα και το «λάθος» με τον πρόεδρο της παραολυμπιακής επιτροπής που τον άφησαν να είναι κάτω από την εξέδρα ενώ όλοι οι άλλοι καμάρωναν για τις φωτογραφίες, ανέδειξαν, εκτός των άλλων, το ζήτημα της ματαιοδοξίας και της τεράστιας ανάγκης για προβολή που βασανίζει τους ανθρώπους της εξουσίας.
Ασφαλώς η κατασκευή του αθλητικού κέντρου στον Καρτερό έγινε επί υπουργίας ή ίσως και «κατόπιν ενεργειών» του υφυπουργού Αθλητισμού Λευτέρη Αυγενάκη.
Η ανάγκη όμως να προβληθεί ξανά και ξανά η Δική Του παρουσία και οι Δικές Του ενέργειες οδηγεί τελικά σε γκάφες, που φυσικά χρεώνονται σε Δικές Του παραλήψεις.
Δεν είναι όμως η πρώτη φορά. Με αφορμή αυτό το περιστατικό θυμήθηκα και την ταμπέλα που κοσμεί το Αθλητικό Κέντρο στο Στάδιο Ελευθερίας – μπορεί και να την θαυμάζετε αν βρίσκεστε συχνά εκεί.
Σε αυτή λοιπόν, γράφει πως το Στάδιο «ανακαινίστηκε πλήρως το 2020 από τον Λευτέρη Αυγενάκη, Υφυπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού». Οχι επί υπουργίας του υπουργού, αλλά από τον υπουργό (τον ίδιο;).
Ας αφήσουμε στην άκρη ότι στο οργανόγραμμα του Υπουργείου Πολιτισμού ο υφυπουργός Αθλητισμού είναι μόνο Αθλητισμού (και όχι «Πολιτισμού και Αθλητισμού»), τι ψυχή έχει ένα υπουργικίλι παραπάνω εξάλλου; Εκείνο που εντυπωσιάζει είναι η ιδιοποίηση του έργου ανακαίνισης.
«Ανακαινίστηκε από τον Λευτέρη Αυγενάκη».
Αλήθεια; Από τον Αυγενάκη; Όχι από το κράτος, όχι από το δημόσιο ταμείο;
Με τίνος τα λεφτά ανακαινίστηκε; Του ίδιου του υπουργού ή της οικογένειάς του;
Όχι από τα χρήματα όλων μας;
Ο βήχας, λένε, και ο έρωτας δεν κρύβονται.
Ούτε και η ματαιοδοξία…
