Δεν βλέπεις την ανάγκη να συζητήσουμε ξανά για το τι είναι «Αριστερά»; Για το ποια πολιτική μπορεί να δώσει ελπίδα στους πολίτες;
Σ’ αυτούς που τους αφήσαμε να πειστούν ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική» και τελικά έφτασαν να ψηφίζουν τους ίδιους τους δυνάστες τους; Προλαβαίνουμε να την κάνουμε αυτή τη συζήτηση μέχρι τις επόμενες κάλπες και να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται;
Η ιστορία της Αριστεράς είναι γεμάτη από ήττες, αυτή δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία. Είναι όμως από τις πιο οδυνηρές. Οι 21 μονάδες διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τη ΝΔ δεν ήρθαν ως κεραυνός εν αιθρία. Από το 2015 και μετά ο Συνασπιισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς απώλεσε και τα τρία στοιχεία του τίτλου του. Ούτε Αριστερά είναι πια, ούτε προφανώς ριζοσπαστική.
Ούτε καν «Συνασπισμός» αφού μετατράπηκε σε ένα αρχηγικό, αστικό κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας, όπου οι φωνές των λοιπών συμμάχων είναι πια εξαφανισμένες. Η Αριστερά ηττήθηκε κατά κράτος ακριβώς όταν έπαψε να είναι Αριστερά. Όταν έβαλε αστερίσκους στις θέσεις και τις ιδέες της.
Σκέψου το λίγο:
- Είναι «αριστερό» να υποστηρίζεις τον φράχτη του Έβρου, που η ίδια η Νεολαία σου εντοπίζει ως τη βασική αιτία για τους πνιγμούς των προσφύγων;
- Είναι «αριστερό» να λες ότι η ψήφος στα μικρότερα κόμματα είναι «χαμένη» και ότι η βουλή θα είναι «γραφική» και «απαξιωμένη» αν έχει πολλά κόμματα; (Αλ. Τσίπρας 18.06.23)
- Είναι «αριστερό» να βρίσκεσαι επί χρόνια στα κινήματα πόλης και υπεράσπισης του δημόσιου χώρου και μετά να δέχεσαι συγχαρητήρια από τον «δόκτορα Λάτση» για το ξεπούλημα του Ελληνικού;
- Είναι «αριστερό» να ψηφίζεις εξορύξεις και δαπανηρούς εξοπλισμούς;
- Είναι «αριστερό» να υπερψηφίζεις επιδόματα στα σώματα ασφαλείας όταν ο υπόλοιπος λαός μαστίζεται από την ακρίβεια εν μέσω άγριας καταστολής;
- Είναι «αριστερό» να υπερηφανεύεσαι ακόμα για τα ματωμένα 37 δις που άφησες στα ταμεία; Από ποιανού τις τσέπες βγήκαν;
- Είναι «αριστερό» να έχεις ξεκινήσει εσύ το ξεπούλημα των λιμανιών και σήμερα να διαμαρτύρεσαι που περνούν οριστικά σε ξένα χέρια, όπως και τα αεροδρόμια;
Η λίστα είναι πολύ μακριά. Χρειάζεται ξανά πολλή δουλειά. Η Αριστερά είναι καταδικασμένη να ανεβάζει σαν τον Σίσυφο τον βράχο των προσδοκιών έστω κι αν ξέρει πως μπορεί να ξανακυλήσει. Το ΜέΡΑ25 – Συμμαχία για τη Ρήξη είναι έτοιμο να ξανασηκώσει το βάρος που του αναλογεί. Μαζί με ό,τι περισσέψει από την…«κεντροαριστερά». Και με έναν και μόνο οδηγό: Να λες Αριστερά και να είναι Αριστερά. Χωρίς αστερίσκους.
