Στην πατρίδα του Μίκη Θεοδωράκη, τα Χανιά, κάποιοι χθες προσπάθησαν να εμποδίσουν τη διεξαγωγή μαθημάτων αλβανικών σε παιδιά μεταναστών. Έβαλαν λουκέτα, έριξαν λάδια έξω από τι αίθουσες που θα γίνονταν τα μαθήματα, έγραψαν συνθήματα, έσπασαν τους αφαλούς από τις κλειδαριές για να μην μπορούν να μπουν μέσα τα παιδιά και οι δάσκαλοι. Αυτά έγινα ξημερώματα Κυριακής. Στο όνομα της πατρίδας, της σημαίας και της Ελλάδας μας βεβαίως.
Μέχρι το απόγευμα, οι ζημιές είχαν αποκατασταθεί, οι τάξεις ήταν έτοιμες για να υποδεχτούν τα μεταναστόπουλα και με τη βοήθεια δεκάδων ανθρώπων και φορέων που κινητοποιήθηκαν, το καλό νίκησε και η ανθρωπιά κέρδισε κατά κράτος τον σκοταδισμό και τον ρατσισμό. Τα μαθήματα ξεκίνησαν και το βραδάκι στήθηκε γιορτή κανονική. Η κοινωνία καλωσόρισε τα περίπου 40 παιδάκια που στο εξής θα διδάσκονται τη μητρική τους γλώσσα όπως ακριβώς συμβαίνει με χιλιάδες ελληνόπουλα που γεννήθηκαν και μεγαλώνουν στο εξωτερικό.
Το μεγάλο κατόρθωμα του Μίκη είναι πως και οι δύο αυτές ομάδες ανθρώπων παρόλη την άβυσσο που τις χωρίζει στο μυαλό, μπορούν με ευκολία να υποστηρίζουν πως έχουν με το μέρος τους «τον ίδιο τον ποιητή». Και κάτι παραπάνω: Οι πρώτοι μπορούν πλέον να κατηγορούν τους δεύτερους ως «αριστερόστροφους» φασίστες.
Οι Χρυσαυγίτες (γιατί τέτοιου χαρακτήρα ήταν οι βανδαλισμοί) μπορούν απλά να προσδιορίζονται ως «εριστικοί» πατριώτες, αφού έτσι τους βάφτισε ο ίδιος ο Μίκης μας σε δήλωσή του στην τηλεόραση, μία μέρα μετά την απαράδεκτη και διχαστική ομιλία του στο Σύνταγμα. Για την πατρίδα τους το κάνουν, για να προστατέψουν τη γλώσσα μας, και ενδεχομένως και την εδαφική ακεραιότητά μας. Εξάλλου αν ρωτήσετε και τον Μίκη θα σας πει πως και στην Αλβανία υπάρχουν κάποιοι που οραματίζονται τη «Μεγάλη Αλβανία», όπως οι άλλοι που θέλουν τη «Μακεδονία του Αιγαίου». Επομένως σιγά μην κάτσουμε εμείς να τους μαθαίνουμε και τη γλώσσα τους μέσα στο ίδιο μας το σπίτι.
Από την άλλη οι αλληλέγγυοι, η ΕΛΜΕ, ο Δήμος Χανίων, οι σύλλογοι των δασκάλων, οι κοινωνικοί φορείς, που ξανάβαλαν τα μεταναστόπουλα στο σχολείο, μπορούν επίσης να επικαλούνται τον Μίκη. Όχι τον τωρινό, τον άλλο, εκείνον που γνωρίσαμε πριν την εκδημία του στον εθνικιστικό παράδεισο.
Είναι πραγματικά σημαντικό κατόρθωμα να σε τραγουδούν και οι δύο πλευρές σε αυτή τη σύγκρουση δύο κόσμων. Σημαντικό και απόλυτα ταιριαστό με την αίσθηση μεγαλείου που σε κατατρέχει, εκείνου που σου επιτρέπει να λες ο ίδιος πως βρίσκεσαι στην κορυφή του Ολύμπου.
* Τα περιστατικά σημειώθηκαν στο 1ο Γυμνάσιο Ελευθερίου Βενιζέλου στα Χανιά. Στο σχολείο όπου «αναστατώθηκαν» οι μαθητές όταν είδαν κρεμασμένη μια αλβανική και μια ελληνική σημαία. Εκεί που αρχικά μια μερίδα μαθητών απαίτησε και πέτυχε να ακυρωθούν τα μαθήματα αλλά και εκεί όπου με συντριπτική πλειοψηφία τα παιδιά αποφάσισαν πως θέλουν να παραχωρούν το σχολείο τους για την εκμάθηση των αλβανικών. Οι τραμπουκισμοί από τη μειοψηφία άρχισαν από την επόμενη ακριβώς στιγμή, ακόμα και εν μέσω μαθήματος εις βάρος των καθηγητών τους. Και συνεχίστηκαν στο σκοτάδι του σαββατόβραδου με τις εικόνες που φαίνονται στο άρθρο.
Δημοσιεύτηκε στο Mesogios.gr, στις 12.02.2018
