Χαμός γίνεται με την κατάθεση Ρουμπάτη στην Εξεταστική Επιτροπή για τις υποκλοπές.
Τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ (και η κυβέρνηση επισήμως δια του εκπροσώπου της) αναδεικνύουν την παραδοχή του για παρακολουθήσεις στον Πιτσιόρλα (επί ΣΥΡΙΖΑ) και μάλιστα εν γνώση του Αλέξη Τσίπρα.
Τα είπε αυτά ο Ρουμπάτης; Ναι τα είπε, γιαυτό εξάλλου προαναγγέλλει και μηνύσεις ο Πιτσιόρλας.
Τα αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ και η αντιπολίτευση αναδεικνύουν την κατάρριψη του αφηγήματος περί απορρήτου («δεν νοείται απόρρητο ενώπιον μιας επιτροπής της βουλής») αλλά και της θεωρίας περί μη ενημέρωσης του (εκάστοτε) πρωθυπουργού όταν παρακολουθούνται πολιτικά πρόσωπα.
Τα είπε και αυτά ο Ρουμπάτης, ότι δηλαδή δεν γίνεται να μην ήξερε ο πρωθυπουργός;
Ναι τα είπε και όσο και αν σκούζουν οι κυβερνητικοί μένοντας μόνο στον Πιτσιόρλα, δεν καταφέρνουν να προστατέψουν τον Μητσοτάκη.
Λοιπόν εσείς τι θα κρατήσετε από αυτά;
Ο,τι βολεύει την πλευρά που υποστηρίζετε;
Μήπως να τα κρατήσετε και να τα σκεφτείτε όλα μαζί;
Δεν είχαμε καμία αμφιβολία ότι ο σημερινός πρωθυπουργός γνώριζε τα πάντα για την παρακολούθηση Ανδρουλάκη. Όπως δεν είχαμε καμία αμφιβολία ότι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχαν παρεισφρήσει πρόσωπα που δρούσαν κυρίως ως εκπρόσωποι ιδιωτικών συμφερόντων παρά για λογαριασμό του δημοσίου συμφέροντος.
Οι παρακολουθήσεις δεν είναι η αιτία ούτε η αφορμή. Είναι το αποτέλεσμα της γενικής απαξίωσης της πολιτικής.
Δεν θα φτάσω εύκολα στο «όλοι ίδιοι είναι». Σαφώς δεν είναι (ή δεν πρόλαβαν να γίνουν όσοι κυβέρνησαν λιγότερο χρόνο). Οι φωλιές όμως και στη μία πλευρά και στην άλλη πλευρά είναι λερωμένες και με το παραπάνω.
