Από την περασμένη Πέμπτη μέχρι χθες εντοπίστηκαν και διασώθηκαν πάνω από 300 ψυχές. ● Σε δύο μήνες έχουν φτάσει περισσότεροι μετανάστες απ’ ό,τι ολόκληρο το 2023. ● Ολο και πιο συνοπτικές οι διαδικασίες για τη μεταφορά τους στα κέντρα κράτησης.
Ασφυκτική είναι η πίεση που καταγράφεται το τελευταίο διάστημα στην Κρήτη από τις απανωτές καραβιές μεταναστών που φτάνουν στα νότια παράλια του νησιού αλλά και στη Γαύδο. Την ίδια στιγμή, όλο και πιο συνοπτικές γίνονται οι διαδικασίες με τις οποίες οι άνθρωποι αυτοί μεταφέρονται σε κέντρα κράτησης ενώ οι τοπικές αρχές αδυνατούν πλέον να διαχειριστούν τις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες σε σίτιση και προσωρινή φιλοξενία.
Μόνο τις τελευταίες τέσσερις μέρες, από την Πέμπτη μέχρι την Κυριακή, εντοπίστηκαν πάνω από 300 μετανάστες σε πέντε ξεχωριστά περιστατικά στα οποία κλήθηκαν το Λιμενικό ή παραπλέοντα εμπορικά πλοία να διασώσουν ανθρώπους από σκάφη που είχαν μείνει ακυβέρνητα. Στα τελευταία δύο συμβάντα χθες, εντοπίστηκαν 112 άνθρωποι που μεταφέρθηκαν από εμπορικό πλοίο στο λιμάνι της Αγίας Γαλήνης, στα νότια του νομού Ρεθύμνου, ενώ ακόμα 35 άνθρωποι κατάφεραν να βγουν μόνοι τους στη στεριά στην παραλία Αγιος Ιωάννης στα νότια του Ηρακλείου.
Συνολικά για την Κρήτη ο αριθμός των μεταναστών που έχουν φτάσει από τα νότια παράλια πλησιάζει ήδη τους 1.000 μόνο στο πρώτο δίμηνο του 2024, τη στιγμή που για όλο το 2023 ο αντίστοιχος αριθμός ήταν 750. Το γεγονός αυτό δείχνει πως η ανοιχτή θάλασσα στη νότια Κρήτη, αν και απείρως πιο επικίνδυνη, επιλέγεται από τους διακινητές μετά την ασφυκτική επιτήρηση του ανατολικού Αιγαίου και τις συνεχείς καταγγελίες για push backs των σκαφών με μετανάστες από το ελληνικό Λιμενικό στα τουρκικά χωρικά ύδατα.
Οσοι δεν χάνουν τη ζωή τους στο επικίνδυνο αυτό ταξίδι από τη βόρεια Αφρική προς την Ιταλία, στην ουσία «χάνονται» στις διαδικασίες ταυτοποίησης, όπως έχουν επισημάνει ήδη από τον περασμένο Δεκέμβριο η Οργάνωση «Υποστήριξη Προσφύγων στο Αιγαίο» (RSA) και το «Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών Χανίων», καταγγέλλοντας την «εξαφάνιση» των ανθρώπων αυτών από την Κρήτη, με πιθανότερο σενάριο τη μεταφορά τους στα κέντρα κράτησης της Μαλακάσας ή της Αμυγδαλέζας, χωρίς να τους παρέχεται ουσιαστική δυνατότητα για υποβολή αιτήματος ασύλου για τις περιπτώσεις που προέρχονται από εμπόλεμες ζώνες.
Χαρακτηριστικό πάντως είναι ότι στον δημόσιο διάλογο για το μεταναστευτικό και στην Κρήτη περισσότερο χώρο καταλαμβάνει η «ανάγκη ενίσχυσης των συνόρων με περιπολικά του Λιμενικού» παρά η ενίσχυση των δομών ασύλου και ταυτοποίησης ή των δήμων που καλούνται να παράσχουν βοήθεια στους κατατρεγμένους ανθρώπους.
