Αφού λοιπόν από σήμερα είναι επίσημο, αναζητώ και εγώ μια μικρή, τόση δα, εξήγηση για την συγκεκριμένη επιλογή. Μια δικαιολογία και ας είναι και φτηνή. Αναρωτιέμαι, σύντροφοι, για τα επιχειρήματα που ακούστηκαν στην Πολιτική Γραμματεία. Για το πως πειστήκατε να συμφωνήσετε στην υποψηφιότητα ενός τέτοιου ανθρώπου με όλα όσα εκφράζει. Από μόνος μου μπορώ να σκεφτώ μόνο ως δικαιολογία ότι «αρπάξαμε ένα δυνατό πιόνι από το στρατόπεδο του εχθρού». Το είχατε όμως τόση ανάγκη;
Κάνει ο Πέτρος Κόκκαλης, που ξέφυγε από το παραπάνω παρεάκι, τη διαφορά για το ευρωψηφοδέλτιο ενός κόμματος που έκανε σημαία τον πόλεμο κατά της διαπλοκής; Και αν τώρα είναι «δικός σας» σημαίνει πως όντως εκείνος αναβαπτίζεται στην αριστερή κολυμπήθρα ή μήπως υπάρχει κίνδυνος να τραβήξει αυτός εσάς προς όσα σκοτεινά συνδηλώνουν το όνομα, η διαδρομή και οι διαπλεκόμενες πολλαπλές ιδιότητές του;
Και αν υποθέσουμε ότι με τη Μυρσίνη την πατήσατε και δεν ψάξατε για εκείνη τη ρημάδα τη σύνταξη που έπαιρνε παράτυπα, εδώ δηλαδή ψάξατε όλο το παρελθόν και δεν κουτουλήσατε πουθενά; Σας υποχρέωσε κάποιος εκτός από τα ορφανά του Σημίτη να μαζέψετε και τους… χρηματοδότες τους; (Μα αλήθεια, τίποτα περίεργο δεν βρήκατε κοιτάζοντας προς τα πίσω;)
Σας γράφει σήμερα η Νέα Δημοκρατία πως «το να τιμήσει ο κ. Τσίπρας το όνομα Κόκκαλης, το οποίο γέννησε τον όρο διαπλοκή στην Ελλάδα, είναι το τελευταίο σκαλοπάτι της κατρακύλας του ΣΥΡΙΖΑ». Και που να με πάρει ο διάολος, όχι μόνο συμφωνώ αλλά ανησυχώ μήπως υπάρχουν κι άλλα σκαλοπάτια πιο κάτω. Αυτό είναι το χειρότερο που κάνετε σε ανθρώπους σαν κι εμένα.
* Επίσης, τούτες τις δύσκολες ώρες, η σκέψη μου είναι με τα χαμηλόβαθμα στελέχη των νομαρχιακών επιτροπών ανά την Ελλάδα. Σε κάτι “εκπροσώπους Τύπου” που σήμερα δε θα κάνουν το παραμικρό post (για το θέμα) στο facebook. Σε κάτι συμπαθείς κυρίες για παράδειγμα εδώ στο Ηράκλειο που ενώ ξιφουλκούν επί παντός θέματος, σήμερα έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους και μοιράζονται τα ανομολόγητα μόνο με τα σκυλάκια τους…
Αγόρια και κορίτσια, είμαι μαζί σας…