Τρία χρόνια μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015, πολλά πράγματα έχουν αλλάξει. Όχι τόσο στη χώρα, στην οικονομία ή στην κοινωνία, όσο μέσα μας. Ειδικά όσων τότε βλέπαμε την ελπίδα να έρχεται και μετά την είδαμε να προσπερνά.
Στην πραγματικότητα, σαν σήμερα πριν από τρία χρόνια, ψηφίσαμε ΠΑΣΟΚ και όσοι από μας το ‘χαμε για περηφάνια ότι ποτέ δεν πήγε το χέρι μας στον άτιμο τον δικομματισμό, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι την πατήσαμε. Εκεί που εμείς βλέπαμε τους υπαίτιους για την κρίση, ο Τσίπρας έβλεπε μελλοντικούς συνεργάτες, Κουρουμπλήδες και Τζάκρες, Μιχελογιαννάκηδες και Κοτσακάδες. Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι είχε δίκιο. Αυτούς ήξερε ο κόσμος, αυτούς εμπιστευόταν. Σαν τη χλωρίνη Κλινέξ.
Είμαστε καλύτερα απ’ ό,τι με Σαμαρά – Βενιζέλο; Ασφαλώς.
Είμαστε καλύτερα από το να έρθει ο Μητσοτάκης; Και πάλι ασφαλώς.
Μια αίσθηση ανανέωσης ήθελε ο κοσμάκης. Να ανοίξουν τα παράθυρα, να φύγει εκείνη η καμαρίλα, να μυρίσουν λίγο νιάτα και αριστεροσύνη γιατί είχε πιάσει μούχλα στις ντουλάπες και πίσω από τα σκρίνια. Και αν ειπώθηκε και μια κουβέντα παραπάνω, κάτι για σκισίματα μνημονίων και «go back κυρία Μέρκελ», εντάξει να πούμε, δε χάθηκε και ο κόσμος. Αυτός ειδικά ο κόσμος είχε ξεχάσει και πολύ βαρύτερα συνθήματα όπως «Έξω οι βάσεις του θανάτου» και «Στις 18 σοσιαλισμός».
Και σήμερα, τρία χρόνια μετά, έχοντας διώξει τα αριστερά του βαρίδια, με αυτό τον κόσμο κάνει παιχνίδι ο Τσίπρας. Και τα πάει μια χαρά. Τόσο που έγινε ήδη αρχηγός όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ και του Ποταμιού και του ΚΙΔΗΣΟ και της Ένωσης Κεντρώων μη σας πω… Δε χρειάζονταν οι εκλογές για αρχηγό στην Κεντροαριστερά, ούτε το συνέδριο χρειάζεται. Όσο πιο γρήγορα το πάρουν χαμπάρι η Φώφη και ο Θεοδωράκης και ο Ανδρουλάκης και ο Καμίνης, τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχουν να πηδήξουν πάνω στο καράβι πιάνοντας καμιά θέση (υπουργού μάλλον) στο κατάστρωμα.
Αλλά και δημάρχων και περιφερειαρχών. Θα γελάσετε πολύ με τις «αριστερές» υποψηφιότητες ειδικά στην Κρήτη το 2019. Τρία χρόνια κυβέρνηση και στο νησί δεν έχει αναδειχτεί ένα στέλεχος της αυτοδιοίκησης από τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε για να μη φανεί ότι χάνεις, τί κάνεις; Κοιτάς προς τα πίσω μήπως έχει μείνει τίποτα καλό. Έστω και φθαρμένο αρκεί να έχει ακόμα έναν στοιχειώδη μηχανισμό. Και από μηχανισμούς αυτοί του ΠΑΣΟΚ έχουν τον τρόπο τους.
Αυτή είναι η αλήθεια δυστυχώς. Αυτή η χώρα είναι ΠΑΣΟΚ. Ως φιλοσοφία, ως παιδεία, ως κοινωνική συνείδηση. Το κατάλαβε έγκαιρα ο Τσίπρας και κέρδισε όλο το χαρτί. ΠΑΣΟΚ ήταν ο κύριος όγκος των αγανακτισμένων, ΠΑΣΟΚ ήταν όσοι έσπαγαν τις παρελάσεις στο Ηράκλειο. Ο θυμός ήταν που τους έβγαλε στο δρόμο αλλά αυτοί δεν άλλαξαν. Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθαν στα μέτρα τους και γι αυτό σήμερα είναι μια χαρά εκεί που βρίσκονται όλοι μαζί. Πάλι δύσκολα περνάνε βέβαια αλλά σε αυτούς πιάνει τόπο η θεωρία του λιγότερου κακού:
Είμαστε καλύτερα απ’ ό,τι με Σαμαρά – Βενιζέλο; Ασφαλώς. (π.χ. δεύτερο παθολόγο δεν έχουμε ακόμα στο νοσοκομείο της Ιεράπετρας, αλλά ο Λοβέρδος ήθελε να κλείσει εντελώς το νοσοκομείο… )
Είμαστε καλύτερα από το να έρθει ο Μητσοτάκης; Και πάλι ασφαλώς. (π.χ. Μνημόνιο με κάτι ψίχουλα για ανταπόδοση ως κοινωνικό μέρισμα, ή μνημόνιο μέχρι να σβήσει ο ήλιος και τα κέρδη σε Χριστοφοράκους;)
Τσίπρας λοιπόν και να μου το θυμηθείτε πως θα κερδίσει και τις επόμενες εκλογές, ειδικά όσο ο Κυριάκος θα βαδίζει ακροδεξιά με τις Μακεδονίες ξακουστές και τα ρέστα για να μη χάσει την πελατεία από τους Φραγκούληδες και τους Μπαλτάκους.
– Και συ κουμπάρε με ποιον είσαι;
– Τί να σας πω τώρα, με φέρνετε σε δύσκολη θέση.
Εγώ ακόμα δεν τσιμπάω με το «λιγότερο κακό». Λέω στον εαυτό μου να ψηφίζεις «για να…» και όχι «για να μην…». Έχω ακόμα τυπωμένο πάνω στο γραφείο το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Παρέα για τα κρύα βράδια του χειμώνα.
Και μια θεια μου, να ξέρετε, με τη φωτογραφία του μεγάλου της έρωτα πάνω στη σερβάντα έζησε όλα της τα χρόνια. Γιατί πίστευε πως ο Γιώργης πήγε να βγάλει λεφτά στη Γερμανία και θα γύριζε να τη στεφανώσει αφού της είπε πως την αγαπούσε. Δεν την έβγαλε τη φωτογραφία πάνω από τη σερβάντα ακόμα και όταν έμαθε πως ο Γιώργης είχε παντρευτεί και έσπειρε και τρία υπέροχα γερμανάκια (το ένα μάλιστα έπιασε δουλειά στη siemens το μπαγάσικο). Τον γλυκοκοίταζε τον Γιώργη και του μιλούσε. Ειδικά τα κρύα βράδια του χειμώνα. Και η θεια ΠΑΣΟΚ ψήφιζε μέχρι που πέθανε.
Πρώτη δημοσίευση: Mesogios.gr
