Παρακάτω μερικές σκέψεις και μια βασική θέση, με αφορμή την ανακοίνωση για τη συμφωνία «μερικής οριοθέτησης της ΑΟΖ» μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου.
Πρώτα μερικές σημειώσεις:
* ΒΑΣΙΚΟ: Δεν ξέρουμε ακόμα όλα τα σημεία της συμφωνίας. Δεν έχουμε δει το κείμενο και φυσικά χρειάζονται αρκετά θέματα να αποσαφηνιστούν. Η κριτική, προς ώρας, γίνεται με βάση τον χάρτη που έδωσαν στη δημοσιότητα οι δύο κυβερνήσεις. Αυτόν της φωτογραφίας (τον μεγάλο).
* Το αίτημα της αντιπολίτευσης για σύγκλιση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών νομίζω πως έχει βάση γιατί οι εξελίξεις φαίνεται πως είναι σοβαρές και θα χρειαζόταν μεγαλύτερη νομιμοποίηση των αποφάσεων και όχι μόνο από ένα κόμμα. (Ωχ αυτός είναι με τον Τσίπρα και τη Φώφη…)
* Από την άλλη, η συμφωνία φαίνεται να έχει ένα σαφώς θετικό πρόσημο (Ωχ, αυτός είναι με τον Μητσοτάκη…). Το θετικό αυτό όμως, κατά τη γνώμη μου δεν είναι αυτό που όλοι προβάλλουν, ότι δηλαδή μπήκαμε στο μάτι του Ερντογάν. Θα πω στο τέλος ποιο είναι.
Αφήστε τώρα κατά μέρους με ποιον είμαι εγώ και ελάτε να κάνουμε μαζί τρεις ερωτήσεις για… προδότες. (Η αλλιώς, τρεις ερωτήσεις που αποδεικνύουν πως «ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων»)
1 – Το Καστελόριζο καθορίζει την ΑΟΖ;
Κοιτάξτε. Αν πάει να το αμφισβητήσει ο Ερντογάν φυσικά και την καθορίζει. Για αυτό τον λόγο, όταν βγήκαν τα τουρκικά πλοία εμείς έπρεπε να πάρουμε τα όπλα. Αν πείτε ότι το Καστελόριζο είναι μακριά και δεν μπορεί να αποκόπτει την οικονομική έξοδο της Τουρκίας στη Μεσόγειο και επίσης αν πείτε ότι για αυτή η υπόθεση δεν αξίζει να χύσετε τις ρανίδες του αίματός σας, τότε είστε προδότες.
Αν όμως ο Δένδιας κάνει «μερική συμφωνία» με την Αίγυπτο και αφήνει απ’ έξω το Καστελόριζο, τότε το πράγμα αλλάζει. Τότε δεν πειράζει και πολύ που ξεχνάμε το Καστελόριζο παρόλο που και το Καστελόριζο (που είναι Ελλάδα) συναντά σε ευθεία γραμμή την Αίγυπτο (για δείτε τον χάρτη ξανά), άρα και εκεί θα έπρεπε να ορίζουμε την ΑΟΖ. Αλλά εσείς μην τα ρωτάτε αυτά. Επικεντρώστε στο ότι η συμφωνία αυτή στενοχωρεί τον Ερντογάν, επειδή του ακυρώνει τη συμφωνία με τη Λιβύη. Επομένως αν εσείς πείτε πως δεν είναι καλή η συμφωνία που στεναχωρεί τον Ερντογάν, ε τότε πάλι είστε προδότες.
2 – Η Κρήτη και η Ρόδος καθορίζουν την ΑΟΖ;
Φυσικά και την καθορίζουν. Πλήρως. Στο Περιφερειακό Συμβούλιο Κρήτης δεχτήκαμε τις εξορύξεις (ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ) ακριβώς για να διασφαλίσουμε τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και τον γεωστρατηγικό ρόλο του νησιού. Και όποιος δεν ήθελε τις εξορύξεις, εκτός από γραφικός οικολόγος θα μπορούσε πολύ εύκολα να χαρακτηριστεί και προδότης (αφού τολμά να μη θέλει να διασφαλίσει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα).
Τώρα βέβαια αν στη συμφωνία του Δένδια με την Αίγυπτο, τόσο η Κρήτη, όσο και η Ρόδος έχουν «μειωμένη επήρεια», ε τότε δεν πειράζει. (Μειωμένη επήρεια σημαίνει πως παρόλο που όλη η Ρόδος και η μισή σχεδόν Κρήτη βρίσκονται απέναντι από την Αίγυπτο, εμείς τραβήξαμε τις γραμμές μόνο σε μέρος των δύο αυτών νησιών – αρχικός χάρτης). Τί να κάνουμε, ό,τι μπορούμε παίρνουμε. Οσο για σας που διαφωνείτε, μη λέμε τα ίδια. Η συμφωνία μπαίνει στο μάτι του Ερντογάν, αν πείτε ότι η συμφωνία που μπαίνει στο μάτι του Ερντογάν είναι κακή, ε τότε είστε προδότες.
3 – Οι «μερικές συμφωνίες» είναι καλές οι κακές;
Οταν επί ΣΥΡΙΖΑ ο Κοτζιάς επέκτεινε τα χωρικά ύδατα στο Ιόνιο στα 12 μίλια, τότε ο Βενιζέλος και η ΝΔ του έλεγαν πως με τη μονομερή επέκταση, στην ουσία αποδέχεται ότι στην άλλη πλευρά (στο Αιγαίο) υπάρχει πρόβλημα που θέλει διαπραγμάτευση και αυτό δημιουργεί επικίνδυνο προηγούμενο. (Βέβαια, ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΝΔ τόλμησαν ποτέ να κάνουν την επέκταση στο Αιγαίο).
Χθες ο Δένδιας έκανε μερική οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο. Και ο ΣΥΡΙΖΑ απάντησε πως αυτή η μερική οριοθέτηση δημιουργεί «επικίνδυνα προηγούμενα για τις εθνικές μας θέσεις». Σε αυτή την περίπτωση οι πολύ… «φουντωμένοι» πατριώτες (δεξιά κι αριστερά) λένε πως όλα είναι δικά μας, το Αιγαίο είναι ελληνική λίμνη, όλα οι Έλληνες τα δημιούργησαν, οπότε όλοι και ο Κοτζιάς και ο Δένδιας και ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ είναι (μαντέψτε…) προδότες.
(Παρένθεση) – Στη μεταξύ τους σχέση πάντως (ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ εννοώ) η υπόθεση έχει πολλή πλάκα:
Ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν τολμά να πει πως σε κάθε διαπραγμάτευση κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις (όπως ακριβώς έκανε και με τη Μακεδονία) και πως το Αιγαίο και η Μεσόγειος γενικότερα είναι προφανώς τέτοια περίπτωση (και πολύ περισσότερο από τη Μακεδονία).
Από την άλλη, η ΝΔ δεν θέλω ούτε να φανταστώ σε ποια κάγκελα θα ήταν σκαρφαλωμένη και τι συλλαλητήρια θα διοργάνωνε αν ο Τσίπρας είχε φέρει τέτοια συμφωνία με την Αίγυπτο που άφηνε εκτός επήρειας λίγη από Ρόδο και λίγη από Κρήτη. (Από την Κρήτη ωρέεεε!!! ακούστηκε μια φωνή από τη λεβεντογένα, την πατρίδα του Κυριάκου. – Οι έφεδροι καταδρομείς ετοιμάζονται να πάνε κάπου εκδρομή να υπερασπιστούν την τιμή μας ή πάλι μόνο στους μετανάστες του Εβρου τους βγαίνει ο σεβντάς;)
ΕΠΙΣΗΜΑ ΛΟΙΠΟΝ
Εχουμε και επισήμως «μερική οριοθέτηση». Ναι, σε γενικές γραμμές, οι «μερικές συμφωνίες» είναι καλές όταν δεν μπορείς εκ των πραγμάτων να τα πάρεις όλα δικά σου. Αν αναγνωρίζεις την ανάγκη να κάνεις τα πράγματα στο μέρος και όχι στο όλον, τότε εμμέσως αναγνωρίζεις πως στο υπόλοιπο μέρος, που δεν αγγίζεις, υπάρχει πρόβλημα που χρειάζεται επίλυση, υπάρχουν «ειδικές συνθήκες» που χρειάζονται διερεύνηση και συνεπώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα τα δικαιώματά σου. Σας θυμίζει κάτι αυτό; Ναι είναι η θέση ημών, των αποκαλούμενων ηλιθιωδώς ως «Τουρκία εσωτερικού» από κάτι πατριώτες της φακής. Μόνο που τώρα την αναγνωρίζει και ο Δένδιας. Όπως την αναγνώρισε και ο Κοτζιάς στην περίπτωση της Ιταλίας.
Και η αναγνώριση αυτή, ως εθνική θέση είναι κατ’ εμέ το θετικό πρόσημο της συμφωνίας που έλεγα στην αρχή και όχι το ότι μπήκαμε στο μάτι του Ερντογάν. Με αυτή τη συμφωνία, όχι μόνο δεν του μπαίνουμε στο μάτι αλλά αντίθετα, του κλείνουμε το μάτι ότι είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε και να συμφωνήσουμε για όσα μπορούμε να τα βρούμε (και για τα υπόλοιπα προφανώς να πάμε στη Χάγη).
Η ΒΑΣΙΚΗ ΘΕΣΗ
Υπάρχει ευτυχώς σε αυτή τη χώρα αρκετός κόσμος που δεν πιστεύει το τουρκοφαγικό αφήγημα με το οποίο μας μεγάλωσαν στο σχολείο. Ολοι εμείς λέμε πως, όχι, το Αιγαίο δεν μπορεί να είναι μια ελληνική λίμνη. Οχι, το Καστελόριζο (χωρίς φυσικά να τίθεται θέμα για την κυριαρχία του) δεν μπορεί να περικόψει την έξοδο της Τουρκίας στη Μεσόγειο. Οχι, η Ελλάδα στο Αιγαίο δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια και αν πάει για αυτό στο Διεθνές Δικαστήριο θα χάσει παταγωδώς.
Εμείς λοιπόν λέμε πως μεγαλύτερη σημασία από τις εξορύξεις και τα συμφέροντα των πολυεθνικών και των αγαπητών προστατών μας (που τυχαίνει εκτός από πολιτική υποστήριξη να πουλάνε και όπλα), έχει η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως η ειρηνική συνύπαρξη των λαών σε αυτή τη γωνιά της γης, που τόσο αίμα έχει χυθεί στο διάβα των αιώνων.
Αυτή θα έπρεπε να είναι η κύρια έγνοια του ελληνικού και του τουρκικού λαού (και όλων των πέριξ αυτών) και σε αυτή τη βάση θα έπρεπε να γίνονται όλοι οι αμοιβαίοι και αναγκαίοι συμβιβασμοί.
Ολοι οι άλλοι, αναλόγως ποιος έχει την εξουσία, καθίστε να χωρίζεστε αναμεταξύ σας εναλλάξ, σε προδότες και πατριώτες.
