ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑ, ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΣΤΟ ΑΡΚΑΛΟΧΩΡΙ

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Η διαχείριση των ανθρώπων και των τόπων μετά την καταστροφή ίσως να είναι πιο επώδυνη ακόμα και από την ίδια στην καταστροφή. Στο Αρκαλοχώρι περιμένουν δύο χρόνια και θα περιμένουν για πολύ ακόμα. Στον Εβρο δίνουν έγκριση για τις ανεμογεννήτριες στα καμένα και στα Τρίκαλα κρατούν έγκλειστους τους πλημμυροπαθείς στο στρατόπεδο του Κουτσόχερου.

Πρέπει να πειστείς οπωσδήποτε πως έτσι έχουν τα πράγματα και…  «τι να κάνεις, όπου φτωχός και η μοίρα του»…

Στις Πίσω Σελίδες μιλούν:

Εύη Τάχου, μέλος Λέσχης Εργασίας, Αλληλεγγύης και Πολιτισμού Τρικάλων: «ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΙ ΟΙ ΠΛΗΜΜΥΡΟΠΑΘΕΙΣ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ»

Η Εύη Τάχου, μέλος της Λέσης Εργασίας, Αλληλεγγύης και Πολιτισμού Τρικάλων, μιλά για την αναγκαστική μεταφορά πλημμυροπαθών του Δήμου Φαρκαδόνας προς το στρατόπεδο προσφύγων στο Κουτσόχερο.

Μάλιστα όπως καταγγέλλει, οι περίπου 500 πρόσφυγες που διαβιούσαν εκεί, αντιδρούσαν στη μεταφορά τους, ωστόσο το κράτος τους διέσπειρε σε άλλες περιοχές, προκειμένου να μεταφερθούν εκεί οι πλημμυροπαθείς.

Ωστόσο η ίδια τονίζει ότι όσοι μεταφέρθηκαν ζουν σε ένα καθεστώς εγκλεισμού, καθώς δεν επιτρέπεται η είσοδος και έξοδος χωρίς άδεια από το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής. Επίσης το μέρος φυλάσσεται από σεκιούριτι και για να βγουν ή να μπουν πρέπει να δίνουν τα στοιχεία τους στην πύλη, ενώ απαγορεύεται η είσοδος σε φίλους και ΜΜΕ.

 —

Κώστας Γκαντάτσιος, πρόεδρος Συλλόγου Σεισμόπληκτων Δήμου Μινώα Πεδιάδας: «ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΣΤΟ ΑΡΚΑΛΟΧΩΡΙ»

Ο Κώστας Γκαντάτσιος, πρόεδρος του Συλλόγου Σεισμόπληκτων Δήμου Μινώα Πεδιάδας, «Ελπίδα» μιλά για την κατάσταση στην περιοχή, δύο χρόνια μετά τον καταστροφικό σεισμό του Αρκαλοχωρίου, τονίζοντας ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα καθώς ακόμα και τα μπάζα είναι στο ίδιο σημείο όπως την επόμενη μέρα του σεισμού.

Ο ίδιος αναφέρεται στις τεράστιες καθυστερήσεις στις διαδικασίες αποζημιώσεων, την ώρα που περίπου 600 άνθρωποι διαβιούν ακόμα στα κοντέινερ και μόλις για 29 από τα 1000 σπίτια που καταστράφηκαν ολοσχερώς έχουν προχωρήσει οι διαδικασίες αποζημίωσης.

Παράλληλα επισημαίνει ότι κάθε νέα καταστροφή πηγαίνει την προηγούμενη πίσω, σημειώνοντας το γεγονός ότι μεταφέρθηκαν μηχανικοί από την περιοχή τους προς τη Θεσσαλία, κάτι που θα φέρει ακόμα πιο πίσω τις διαδικασίες στον σεισμόπληκτο Δήμο Μινώα.

Τέλος αναφέρεται στην αδιαφορία της πολιτείας, σημειώνοντας ότι πολλές εξαγγελίες δεν έγιναν πράξη, φέρνοντας ως παραδείγματα τα άτοκα δάνεια από τις τράπεζες που υποσχέθηκε η κυβέρνηση και τα οποία δεν δίνονται εν τέλει, καθώς και τους πλειστηριασμούς κατοικιών οι οποίοι έχουν ήδη ξεκινήσει στο Αρκαλοχώρι ενώ έπονται και άλλοι.

Απόστολος Καλτσής, βιολόγος και υπεύθυνος δράσεων Διατήρησης στην Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρία: «ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΑΙΟΛΙΚΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ»

Για τις αδειοδοτήσεις των ΑΠΕ στις καμένες εκτάσεις του Έβρου και στις περιοχές NATURA, μιλά ο Απόστολος Καλτσής, βιολόγος και υπεύθυνος δράσεων διατήρησης στην Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρία.

Επίσης, επισημαίνει ότι οι αδειοδοτήσεις αυτές έχουν ξεκινήσει πριν από τις πυρκαγιές, παρά την αρνητική εισήγηση του φορέα διαχείρισης, η οποία γνωμοδότηση άλλαξε μετά τις εκλογές.

Τέλος τονίζει ότι υπάρχει πάρα πολύ ευνοϊκό καθεστώς με τις ανεμογεννήτριες, καθώς μπορούν να μπουν και σε αναδασωτέες εκτάσεις, ενώ σημειώνει ότι μετά από τις αντιδράσεις, οι αδειοδοτήσεις πήραν παράταση για έναν χρόνο, κάτι που ωστόσο δεν θα έχει αντίκρισμα καθώς ούτως ή άλλως η περιοχή έχει χαρακτηριστεί μεγάλης αιολικής προτεραιότητας.

Νίκος Βαράκης, παιδίατρος και συγγραφέας: «ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΦΗΒΟΥΣ Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ»

Ο Νίκος Βαράκης, παιδίατρος και συγγραφέας μιλά με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου «Τα κόκκινα σταράκια» που θα γίνει σήμερα στο Ηράκλειο και περιλαμβάνει εννιά διηγήματα με ιστορίες που στηρίζονται σε εμπειρίες και πραγματικά γεγονότα.

Το βιβλίο ολοκληρώθηκε μέσα στην εποχή της πανδημίας με πρωταγωνιστές νέους της εποχής μας λίγο πριν ή λίγο μετά τα 20 τους χρόνια, που θα μπορούσαν όμως να ήταν οι ιστορίες του καθενός από μας.

Με το βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας εκφράζει τις ψυχολογικές προκλήσεις της εφηβείας όπως τις έζησε ξανά μέσα από τα παιδιά του, και μάλιστα κάτω από τις ιδιαίτερες συνθήκες του εγκλεισμού των λοκντάουν και της ανασφάλειας λόγω της CoVID-19.