Κακώς εστιάζουμε στον Μητσοτάκη, δεν κυβερνάει μόνος. Οι πιο μετριοπαθείς μέσα στο κόμμα του δε μιλάνε, κρύβονται. Εμφανίζονται μόνο για παλαμάκια όταν ακούν – για άλλη μια φορά – τον αρχηγό τους, μέσα στη Βουλή να μιλάει για ατύχημα. Αυτό δεν είναι θέμα προανακριτικής, εδώ κανονικά χρειάζεται φυσικός δικαστής για περιύβριση νεκρών. Εκτός από τον Καραμανλή, χειροκροτάνε όταν ακούν το βλακώδες ερώτημα “Να συγκαλύψουμε τι; Με ποια κίνητρα;” Ενώ ξέρουν ότι την απάντηση αυτοί είναι υποχρεωμένοι να τη δώσουν. Αυτό το ερώτημα τους απευθύνει όλη η κοινωνία, η οποία δεν έχει καμία αμφιβολία για τη συγκάλυψη, ρωτάει να μάθει τι συγκάλυψαν και γιατί.
“Είσαι ο Πρωθυπουργός. Μπορείς να πας στη Βουλή και να πεις “ναι, έχουν πρόβλημα ασφάλειας τα τρένα”; Αν το πεις αυτό, δεν θα μπει αύριο άνθρωπος στα τρένα”.
Και όμως, ο προϊστάμενός του βλακωδώς το ομολόγησε. Ότι δύο ολόκληρα χρόνια μετά απ’ αυτό που συνέβη, τα τρένα δεν είναι ασφαλή. Θα είναι το 2027.
Και όμως η θεόστραβη “δικαιοσύνη” κουφάθηκε στα λόγια και των δύο.
Τα Τέμπη δεν είναι απλά ένα κεφάλαιο που θα κλείσει, θα μένουν συνεχώς ανοιχτά, οι μελλοντικές εξελίξεις μπορεί να είναι απρόβλεπτες και να μας ξεπερνούν, να μην είμαστε σε θέση να τις δούμε τώρα.
Όταν ακούς όμως προανακριτική δεν έχεις άλλο δρόμο. Αυθόρμητα σκέφτεσαι “κάπου εδώ έρχεται σιγά σιγά το τέλος”. Οι ασφαλιστικές δικλείδες του συστήματος ενεργοποιούνται.
Κάνεις από τώρα εικόνα τα παρατεταμένα χειροκροτήματα των 157 που για άλλη μια φορά θα σκυλεύσουν τους 57.
Και τα μακροχρόνια δικαστήρια που θα τιμωρήσουν τα μικρά ψάρια. Αν όχι και τους συγγενείς για κατάλυση του πολιτεύματος.
Μακάρι η παραπάνω απαισιοδοξία να είναι υπερβολική και να μην επιβεβαιωθεί.
Υ.Γ.
1) Κάνουν ότι μπορούν για να κατεβάσουν διπλάσιο κόσμο στους δρόμους την επόμενη φορά.
2) Είναι μεγάλη “επιτυχία”, στην παρούσα συγκυρία, να είσαι αξιωματική αντιπολίτευση, να αυτοπαραμυθιάζεσαι ότι ηγείσαι των εξελίξεων και να σε μέμφονται οι συγγενείς των νεκρών.
