Λέμε όλοι μας, πολύ συχνά, ότι το πολιτικό τζάκι με επωνυμία Μητσοτάκης και γενικότερα η νεοφιλελεύθερη νδ, μισούν το δημόσιο.
Είναι ψέμα ή στην καλύτερη δεν είναι όλη η αλήθεια.
Το δημόσιο πανεπιστήμιο ναι το μισούν, οι λόγοι γνωστοί.
Το υπόλοιπο δημόσιο όμως το αγαπούν παθολογικά. Καταρχάς η οικογένεια σιτίζεται από το δημόσιο εδώ και 85 χρόνια, από την εποχή των τριών συσσιτίων μέχρι τις διαδρομές Καρπενήσι – Αθήνα – Χανιά.
Αγαπούν το δημόσιο γιατί τους είναι χρήσιμο εργαλείο. Είτε για να εξασφαλίσουν χρυσές δουλειές για τους φίλους τους, είτε για να το απαξιώνουν και να το υποβαθμίζουν συνειδητά ώστε πάλι να επωφεληθούν οι ιδιώτες φίλοι τους.
Πλέον, θέλουν το δημόσιο – και δεν το κρύβουν – εντελώς στα μέτρα τους. Οι βαθιές ρίζες που έχει η δεξιά σ’ αυτόν τον τόπο τους επιτρέπει να ονειρεύονται ένα δικό τους πελατειακό κράτος που θα τους εξασφαλίζει μακροημέρευση.
Όταν μιλάνε για αξιολόγηση και απολύσεις, εννοούν τους άλλους, όσους δε συμφωνούν μαζί τους.
Καλύτερη ενδεικτική απόδειξη από το ρεκόρ μετακλητών και υπουργών – υφυπουργών – αναπληρωτών υπουργών δεν υπάρχει.΄
Όσο για τον κοινωνικό αυτοματισμό, μη πέφτουμε από τα σύννεφα. Δοκιμάστηκε επιτυχώς στα πρώτα χρόνια των μνημονίων, δεν είναι κάτι καινούργιο. Η ελληνική κοινωνία είναι καλά εκπαιδευμένη. Το χρήσιμο αυτό όπλο είναι από τότε ανά πάσα στιγμή διαθέσιμο. Τώρα εκλείπουν και οι πρόσφυγες ως βαλβίδα αποσυμπίεσης, τους χρειαζόμαστε άλλωστε ως φθηνό εργατικό δυναμικό σε εργασιακά κάτεργα
Και μία ακόμα ερώτηση που παρέπεσε κατά λάθος. Για τους εκάστοτε κυβερνώντες που είναι εξ ορισμού υπεύθυνοι για τη σωστή λειτουργία του δημοσίου προβλέπεται κάτι;
Ναι, φυσικά, θα τους κρίνει ο λαός στην κάλπη. Ε πείτε το ντε, αν είναι έτσι, τότε εντάξει!
