Από τη στιγμή που ξεκίνησε η περίφημη εκεχειρία, πριν μια εβδομάδα, το Ισραήλ δεν έχει σταματήσει να σκοτώνει αθώους. Την Παρασκευή δολοφόνησε μαζικά 11 μέλη μιας οικογένειας. Γυναίκες και παιδιά.
Τώρα, επικαλείται επιθέσεις της Χαμάς την ώρα που ο “αμυντικός” στρατός τους “εργάζεται” για την καταστροφή τρομοκρατικών υποδομών. Σε αντίποινα ξεκίνησε πάλι να βομβαρδίζει και να μπλοκάρει την ανθρωπιστική βοήθεια.
Όπως δε νοιάζοντανόλα αυτά τα 2,5 χρόνια για τους ομήρους, έτσι και τώρα, από τη στιγμή που πήραν πίσω τους ζωντανούς ομήρους, δε δίνουν δεκάρα για τις σορούς των υπολοίπων. Ψάχνουν και κατασκευάζουν αφορμές ώστε να συνεχίσουν τον αφανισμό των Παλαιστινίων. Με τις ευλογίες του “ειρηνοποιού” κηδεμόνα τους που συνέστησαν στην 51η πολιτεία τους “να απαντήσει αναλογικά αλλά να επιδείξει αυτοσυγκράτηση”.
¨Ηταν μεγάλη επιτυχία που το Παλαιστινιακό ήρθε στο προσκήνιο, έγινε θέμα συζήτησης. Πλέον όμως, τώρα που το Ισραήλ πήρε πίσω τους ομήρους, είναι πολύ εύκολο να σβήσουν τα φώτα και όλα να κυλήσουν όπως ακριβώς επιθυμούν οι ΗΠΑ και η αποικία τους.
Σήμερα Κυριακή στις εννιά το πρωί ο Τραμπ είναι πάλι με τον Πούτιν. Εννιά το βράδυ Κυριακής βλέπουμε.
Και επανέρχεται το ερώτημα. Μπορείς να κάνεις συμφωνίες με φασίστες και να πιστεύεις ότι θα τις τηρήσουν; Έχουν μπέσα οι φασίστες;
Καλό ξημέρωμα, καλή εβδομάδα και καλή εκπομπή.
Υ.Γ.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Κατερίνα. Για όσους έχουμε εγκληματίσει με το κεφάλαιο διάβασμα και δεν προλαβαίνουμε ούτε με μπαλώματα να διορθώσουμε τη ζημιά..
Επίσης ωραίο “Η φωτογραφία” της Νατάσας Φαίης Κοσμίδου, αφιερωμένο στον Γιάννη Μπεχράκη (διασκευή του “Το ‘πα και το κάνα” του Δεληβοριά όπου ραπάρει ο Βέγγος). Οπως και το Hand stories για τον Παύλο Φύσσα.
Δεν πρόκειται για καλά λόγια, είναι αλήθεια ότι οι Πίσω Σελίδες μας έχουν ανοίξει πολλά παράθυρα. Ξεκινώντας από Daniel, Αντώνη και φτάνοντας μέχρι το βήμα σε φωνές που δεν ακούγονται αλλού, το βιβλίο και τη μουσική.
