Ας συμφωνήσουμε πως το περιπολικό δεν είναι ταξί. Το κράτος είναι κράτος; Η Δικαιοσύνη, η αστυνομία, οι θεσμοί λειτουργούν; Στον ΟΣΕ τα καταγραφικά γιατί τα κατάσχουμε 13 μήνες μετά; Στα νοσοκομεία γιατί πεθαίνει κόσμος λόγω έλλειψης γιατρών;
Γενικά μήπως θα ήταν καλό να ορίσουμε ακριβώς τι έχουμε να περιμένουμε από το κράτος ώστε να ορίσουμε πρώτο τι είναι και μετά τι «δεν» είναι;
Στις Πίσω Σελίδες μιλούν:
—–
Έμμυ Χριστούλα, κόρη του Δημήτρη Χριστούλα: «ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ 12 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ»
Η Έμμυ Χριστούλα, κόρη του Δημήτρη Χριστούλα, συνταξιούχου φαρμακοποιού ο οποίος έδωσε τέλος στη ζωή του στις 4 Απριλίου 2012 στην Πλατεία Συντάγματος, διαμαρτυρόμενος για την ελληνική κρίση, μιλά για το σημείωμα που βρέθηκε πάνω του που ανέφερε ότι αυτοκτόνησε με στόχο να αφυπνίσει την κοινή γνώμη.
Δώδεκα χρόνια μετά, αναφέρεται στην πράξη του πατέρα της, χαρακτηρίζοντάς την συμβολική πολιτική πράξη, σημειώνοντας ότι όλα τα θέματα εκείνης της εποχής, παραμένουν ανοιχτά.
Όπως επισημαίνει, η ελληνική κοινωνία υπέστη βαριά ήττα, υποστηρίζοντας ότι ο πατέρας της αποφάσισε να φύγει όπως έζησε, τονίζοντας παράλληλα ότι οι πολιτικοί υποβάθμισαν και «τραυμάτισαν» την πράξη ενός ανθρώπου, με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος της κοινωνίας και των πολιτικών να μην έχει γνώση για το θέμα.
Ωστόσο η ίδια τονίζει πως σήμερα, 12 χρόνια μετά, τα λόγια και η πράξη του πατέρα της παίρνουν νόημα στους φοιτητές που αγωνίζονται, στους εργάτες στα ναυπηγεία που απεργούν , στις κοινωνικές αντιδράσεις που είναι σημαντικές και στις μειοψηφίες που παλεύουν για έναν καλύτερο κόσμο.
