Σήμερα η μέρα είναι γυναίκα. Είναι η ισότητα και η διεκδίκηση. Είναι η φοιτήτρια που αγωνίζεται είναι η μητέρα που παλεύει είναι η γυναίκα που βιώνει αποκλεισμό και βία. Αντί να μιλάς για το «άλλο μισό του ουρανού» τουλάχιστον βάλε σε μια σειρά τα θέματα για να καταλάβεις πόσα παραπάνω έχει να παλέψει μια γυναίκα.
Διάλεξε τα ζητήματα που θα βάλεις στην ατζέντα την ημέρα που συναντιούνται οι δύο αγώνες, ο γυναικείος και ο φοιτητικός. Φτιάξε αφήγημα και επιχειρήματα για τις επόμενες γενιές γιατί έχει πολλή δίψα στον δρόμο.
Ασε τις viral ατάκες για τους sugar daddies και άκου πως πλέον είναι στο χέρι σου η υπεράσπιση των δικαιωμάτων και του ίδιου του Συντάγματος. Με κάθε τρόπο. Ακόμα και με τη συμβολική βία όπως λέει ένας θαρραλέος καθηγητής.
Στις Πίσω Σελίδες μιλούν:
—–
Ιόβη Μαραγκού, υπεύθυνη Τομέα Ισότητα, Φύλου και ΛΟΑΤΚΙ+ του ΜέΡΑ25: «ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ Η ΙΣΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ»
Η Ιόβη Μαραγκού, υπεύθυνη Τομέα Ισότητα, Φύλου και ΛΟΑΤΚΙ+ του ΜέΡΑ25, μιλά για τις επικοινωνιακού τύπου αλλαγές που επιδιώκει η κυβέρνηση στα θέματα ισότητας και δικαιωμάτων και τον διαρκή αγώνα των γυναικών.
Αρχικά αναφέρεται στη Γενική Γραμματεία Ισότητας και Φύλων και στην διαρκή μετονομασία της, με την τελευταία να μην περιλαμβάνει το Φύλο, μιλώντας για την προσπάθεια σύνδεσης του δημογραφικού με την μητρότητα και τα δικαιώματα των γυναικών.
Όσον αφορά την πρόληψη και αντιμετώπιση της έμφυλης και ενδοοικογενιακής βίας, τονίζει ότι το «panic button» δεν είναι διαθέσιμο παντού ενώ σημειώνει ότι δεν λειτουργεί πάντα όπως φάνηκε και με την 43χρονη στην Σαλαμίνα παρότι η ίδια το είχε χρησιμοποιήσει. Παράλληλα αναφέρεται στην αναγκαιότητα της νομικής αναγνώρισης του όρου της γυναικοκτονίας.
Για την ισότητα στον εργασιακό χώρο, τονίζει ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν στερεότυπα με βάση το φύλο, σημειώνοντας ότι σε πολλές εταιρίες δεν λειτουργεί η ισότιμη αναλογία ανδρών-γυναικών και χρησιμοποιείται μόνο για επικοινωνιακούς σκοπούς.
Επίσης μιλά για το φαινόμενο της «φτώχειας περιόδου» καθώς η ακρίβεια σε προϊόντα υγείας για τις γυναίκες επηρεάζει μεγάλο πληθυσμό και σε αρκετές περιπτώσεις, δεν έχουν πρόσβαση σε τέτοια προϊόντα, ενώ αναφέρεται σε παραδείγματα ευρωπαϊκών χωρών που έχουν κάνει βήματα μπροστά, όπως η Σκωτία που διανέμει δωρεάν προϊόντα σε σχολεία και νεαρές γυναίκες, ή η Ισπανία όπου προβλέπεται ακόμα και άδεια περιόδου.
Τέλος αναφέρεται και στη τοποθέτηση του γ.γ. του ΚΚΕ για τους «sugar daddies», σημειώνοντας ότι το σχόλιο ήταν σεξιστικό καθώς αναφέρθηκε μόνο στις γυναίκες ενώ μιλά για την συνολική στάση του ΚΚΕ το τελευταίο διάστημα σε θέματα δικαιωμάτων, όπως η ψήφιση του νομοσχεδίου για τον γάμο ομόφυλων.
Ακρίτας Καϊδατζής, αναπληρωτής καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου: «ΕΝΤΟΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΒΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ»
Ο Ακρίτας Καϊδατζής, αναπληρωτής καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, μιλά για την επικείμενη ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, την επόμενη μέρα και την δυνατότητα να καταπέσει ο νόμος.
Όπως επισημαίνει, η συνταγματική πρόβλεψη ότι «η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων» αποκτά νόημα μόνον όταν οι πολίτες έχουν τη δυνατότητα να ελέγχουν οι ίδιοι πότε δεν τηρείται το Σύνταγμα ενώ σε οριακές στιγμές, μπορούν να κάνουν αυτό που λέει η συνέχεια της διάταξης: «δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία». Δηλαδή να αντισταθούν.
Ο ίδιος τονίζει χαρακτηριστικά ότι οι πολίτες μπορούν να ενεργούν όχι μόνο μέσω των θεσμών αντιπροσώπευσης, αλλά και άμεσα: Ασκώντας το δικαίωμα αναφοράς ή το δικαίωμα συνάθροισης, με διαμαρτυρίες, συγκεντρώσεις, πορείες και με κάθε άλλο νόμιμο μέσο. Οι πολίτες μπορούν να προσφεύγουν ακόμα και σε πιο δραστικές μορφές λαϊκής αντιπολίτευσης που υπερβαίνουν την τυπική νομιμότητα (πολιτική ανυπακοή, κατάληψη δημόσιων κτιρίων, άσκηση συμβολικής βίας).
Όσον αφορά την δικαστική οδό, σημειώνει ότι ο νόμος θα φτάσει στο ΣτΕ μόνο όταν αρχίσει να εφαρμόζεται και θα καθοριστεί με πολιτικά κριτήρια ο χρόνος που θα χρειαστεί ενώ τέλος διευκρινίζει ότι το επιχείρημα της κυβέρνησης για τις ευρωπαϊκές διατάξεις δεν στέκει καθώς ο τρόπος λειτουργίας της ανώτατης εκπαίδευσης στα κράτη-μέλη αποφασίζεται από τις κυβερνήσεις.
Τέλος σημειώνει ότι ήδη λειτουργούν με τον ευρωπαϊκό νόμο τα κολέγια στην Ελλάδα, απλά παρέχουν υπηρεσίες επαγγελματικής εκπαίδευσης και όχι ανώτατη πανεπιστημιακή εκπαίδευση και προφανώς δεν είναι ισότιμα με τα δημόσια πανεπιστήμια.
