1) Όταν στήνεις μεγαλοπρεπείς βωμούς πεσόντων, όταν επικαλείσαι τη διατήρηση της εθνικής μνήμης, την άρνηση της λήθης, πρέπει να έχεις να πεις έστω μια κουβέντα για τους ομαδικούς τάφους των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών στις Συκιές. Άνθρωποι που κυνηγήθηκαν, φυλακίστηκαν, εκτελέστηκαν επειδή τα πιστεύω τους δεν άρεσαν στους εθνικόφρονες σωτήρες. Ακόμα και μετά τον εμφύλιο, οι αδιαμφισβήτητοι νικητές, όχι μόνο δεν τους αναγνώρισαν το δικαίωμα να πιστεύουν κάτι διαφορετικό αλλά ούτε καν το πανάρχαιο ιερό δικαίωμα σε μία αξιοπρεπή ταφή. Μέχρι σήμερα, ιστορικοί και μη, πίστευαν ότι οι εκτελεσθέντες παραδίδονταν στις οικογένειές τους.
Η σκύλευση νεκρών δε συμβαδίζει με τις παραδόσεις αυτού του τόπου και την αρχαία ελληνική κληρονομιά. Παραδόσεις και κληρονομιά που διαχρονικά η δεξιά τα έχει σφετεριστεί, έχοντας αυτοανακηρυχθεί σε θεματοφύλακά τους. ¨Όπως κάνουν όλοι οι γνήσιοι πατριδοκάπηλοι.
Τι ειρωνεία, όμως! Στην ίδια χρονική συγκυρία με τα Τέμπη, επανέρχεται για δεύτερη φορά το ζήτημα της σκύλευσης νεκρών. Και μάλιστα από τον ίδιο θύτη.
Από τις μπουλντόζες του Παπάγου στις μπουλντόζες της νδ (κακώς το χρεώνουμε μόνο στον Τριαντόπουλο).
Μπράβο στα – λίγα ασφαλώς – ΜΜΕ που κάλυψαν το θέμα κάτι παραπάνω από αξιοπρεπώς.
2) Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, τρεις “άνθρωποι” είπαν αρχικά ότι εντόπισαν το πτώμα ενός άστεγου, στο δρόμο, έξω από το εστιατόριο τους.
Στη συνέχεια, παραδέχτηκαν ότι είπαν ψέματα και άλλαξαν το αφήγημα. Υποστήριξαν ότι ο άστεγος ήταν μέσα στο μαγαζί τους και γλίστρησε στις σκάλες.
Τραυματίζεται και πεθαίνει άνθρωπος μέσα στο χώρο σου, στο κέντρο της Αθήνας. Δε φταις εσύ όπως λες, γλίστρησε στις σκάλες. Από τη στιγμή που δε φταις, αντί να καλέσεις ΕΚΑΒ και αστυνομία, τον πετάς σαν σακί έξω στο δρόμο;
