Είναι ξεκάθαρο ότι “όλα αυτά δεν είναι ανεκτά για τον πρωθυπουργό” , “προκαλούν αγανάκτηση και οργή” και είναι ακόμα πιο ξεκάθαρο ότι αν ήξερε δεν θα το επέτρεπε να συμβεί, θα συγκρούονταν μετωπικά με τη διαφθορά.Για μια ακόμα φορά ο διευθυντής και τα στελέχη της εταιρείας “Επιτελικό κράτος” θα προτιμήσουν το ρόλο του βλάκα, του ανήξερου, του παραπλανημένου.Ενδιαφέρον θα είχε η άποψη του πρωθυπουργού, ως λάτρη της αξιολόγησης, για το ότι εδώ και 6 χρόνια αυτός και η κυβέρνησή του όχι μόνο δεν επιλύουν προβλήματα αλλά δεν παίρνουν χαμπάρι τι συμβαίνει στο δημόσιο βίο.
Το “αποτύχαμε” του πρωθυπουργού μπορεί και να σημαίνει δύο πράγματα: Αποτύχαμε να θεραπεύσουμε τις χρόνιες παθογένειες που κληρονομήσαμε από τον Καποδίστρια ή αποτύχαμε να μη μας πιάσουν οι κουτόφραγκοι με τα γιδοπρόβατα στην πλάτη.
Σε οποιαδήποτε υπόθεση, ακόμα και όταν κάποιοι δικαστικοί λειτουργοί κάνουν τη δουλειά τους και είναι διατεθειμένοι να προχωρήσουν πέφτουν πάντα επάνω στο “δώρο Βενιζέλου”. Και αντί να συνεχιστεί η έρευνα είτε με αθώωση είτε φέρνοντας τους εμπλεκόμενους σε δυσχερέστερη θέση, όλα σταματάνε και αναλαμβάνει η εκάστοτε κυβερνητική πλειοψηφία με εξεταστικές, προανακριτικές, δικαστικά συμβούλια. Θα ακούσουμε ποτέ από το υπόλοιπο πολιτικό φάσμα που φλερτάρει με την εξουσία μια σαφή, ρητή και υλοποιήσιμη δέσμευση για κατάργηση αυτού του πλυντηρίου; Για κατάργηση της ακόμα πιο προκλητικής μεθόδευσης που λέγεται παραγραφή; Σε μια άλλη χώρα, σε μια άλλη ζωή.
