Καλησπέρα φίλοι μου
Κάπου μέσα στον Ιούλιο, μιλώντας με τον Αντώνη στο τηλέφωνο, του είπα ότι έχω μια απαισιόδοξη σκέψη για τη Γάζα αλλά δεν το έκανα συγκεκριμένο, ούτε το “ξεφορτώθηκα” στις Πίσω Σελίδες, προσπαθώντας να διατηρήσω μέσα μου μία στάλα αισιοδοξίας. Η αλήθεια είναι ότι μαζί με όλα όσα βλέπεις να συμβαίνουν – ειδικά τους τελευταίους μήνες – την απαισιοδοξία μου την ενίσχυσε ακόμα περισσότεροΑΥΤΟτο άρθρο. Ασφαλώς είναι ελέγξιμο, επικαλείται γενικά κάποιον ανώτερο Παλαιστίνιο αξιωματούχο. Πόσο βέβαιοι όμως είμαστε ότι τα πράγματα δεν απέχουν πολύ απ’ αυτά που περιγράφει; Βλέποντας μια ισοπεδωμένη Γάζα, ανθρώπους να δολοφονούνται ενώ περιμένουν ανθρωπιστική βοήθεια, να στερούνται βασικής ιατρικής φροντίδας τι μπορεί να πιστέψεις περισσότερο; (Ντάνιελ ίσως έχεις καλύτερηεικόνα πάνω σ’ αυτό)
Πλέον, όμως, από σήμερα, είναι πολύ πιθανό να ξυπνήσουμε ένα από τα επόμενα πρωινά και να μάθουμε ότι η Γάζα δεν έχει πλέον Παλαιστίνιους. Ότι βρίσκονται κάπου στην Αφρική ή στην καλύτερη περίπτωση στριμωγμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη νότια Γάζα.
5 στους 6 νεκρούς Παλαιστίνιους είναι άμαχοι σύμφωνα με στοιχεία του Ισραήλ. Αν αυτό δεν επισύρει κυρώσεις τότε τι άλλο πρέπει να γίνει; Που είναι αυτή η γαμημένη διεθνής κατακραυγή; Αναγνώριση Παλαιστίνης, απειλές για κυρώσεις, κείμενα καταδίκης αλλά μόνο στα λόγια. Σα να περιμένουν όλοι, σα να δίνουν πίστωση χρόνου και ενδόμυχα να εύχονται ο δολοφόνος να τελειώσει τη δουλειά ώστε να δημιουργηθούν τετελεσμένα οριστικά και αμετάκλητα.
Μοιάζει τόσο ουτοπικό το “Λευτεριά στην Παλαιστίνη” ή το “Από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα”. Που βασιζόμαστε, που ελπίζουμε; Στο όποιο κουράγιο μπορεί να έχει απομείνει στον εξαθλιωμένο και υποσιτισμένο Παλαιστινιακό λαό; Περιμένουμε να αντέχουν στις θηριωδίες του ισχυρού που κάνει ό,τι θέλει; Στα ψυχικά τους αποθέματα ενώ τους έχουν εγκαταλείψει όλοι ή στην καλύτερη σιωπούν;Που είναι οι BRICS, κυρίως που είναι ο αραβικός κόσμος; Δεν υπάρχει κανένας, γαμώτο, που να μπορεί να βάλει στη θέση τους τα θρασύδειλα σιωνιστικά καθάρματα; Το λέει πολύ καλά οΓιούσρι Αλ-Γχουλ
” Ίσως, αν είχαμε μια ισχυρή αραβική ενότητα και πραγματικούς αραβικούς στρατούς, ή λαούς με αξιοπρέπεια που θα αφουγκράζονταν τα φανερά σας όνειρα να ιδρύσετε το Μεγάλο Ισραήλ, να μην μπορούσατε να μας κάνετε όλα αυτά.”
Εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται πόσο λάθος (ή αφέλεια) ήταν η υπογραφή εκεχειρίας και η απελευθέρωση αιχμαλώτων. Το να κάνεις συμφωνία μεακροδεξιά σιωνιστικά σκουπίδια που ακόμα και σήμερα προκαλούν σε κάθε ευκαιρία, που δε διστάζουν να δείξουν δημόσια τις εποικιστικές τους διαθέσεις.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Η μόνη ελπίδα είναι να βρεθεί κάποιος να δώσει ένα μάθημα (παρόμοιο με αυτό της 7ης Οκτωβρίου) σ’ αυτά τα καθάρματα, σε αυτούς τους αντιγραφείς του ναζισμού. Ποιος όμως;
Συγχωρέστε με που μοιράστηκα την απαισιοδοξία μου. Εύχομαι να είναι υπερβολική, εκτός πραγματικότητας και να υπάρχει κάτι άλλο που δεν μπορούμε ίσως να το δούμε, που θα μας δώσει ελπίδα.
Καλή συνέχεια σε όλους.
