Σύμφωνα με τον Χατζηαβάτη της ελληνικής πολιτικής σκηνής «σεβασμό στην ανθρώπινη ύπαρξη δείχνει το Ισραήλ όχι η Γάζα» και «όλα θα τελειώσουν όταν απελευθερωθούν οι 58 Ισραηλινοί όμηροι»
Δεν υπάρχει λόγος επιχειρηματολογίας και αντιπαράθεσης για τα προφανή (ιστορικά γεγονότα, νεκροί άμαχοι, χρόνιος αποκλεισμός, λιμός κλπ), απέναντι σε κάποιον που έχει γλείψει ότι έχει φτύσει μετά μανίας στο παρελθόν. Aπό πολιτικούς αρχηγούς του κόμματός του μέχρι Τόμσεν και Εβραίους. Χαμένος χρόνος. Η μπουρδολογία και η τσιρίδα σκεπάζουν κάθε απόπειρα.
Απλά, αυτή η φράση με τους ομήρους – εκτός από μπαρούφα που βγάζει ως συνήθως από την κοιλιά του – παραπέμπει απευθείας στις πρακτικές των ναζί, ειδικά στην Ελλάδα. Όπου για κάθε νεκρό στρατιώτη ή αξιωματικό, το ναζιστικό τέρας δολοφονούσε 20, 30 , 40, 50 και βάλε (ανάλογα με την περίσταση) Έλληνες αμάχους. Τις πρακτικές των ναζί που εξύμνησε ο δηλωμένος χουντικός, φασίστας, ναζί Κώστας Πλεύρης.
Στην Παλαιστίνη όποια αναλογία και να εξετάσει κάποιος, απλά ντρέπεται που είναι άνθρωπος.
Ασφαλώς, είναι περήφανοι και δε ντρέπονται όσοι δίνουν διαπιστευτήρια σε δολοφόνους τουλάχιστον 17000 παιδιών. Θαυμασμό και διαπιστευτήρια, στη φίλη χώρα, στο “πρότυπο της δυτικής δημοκρατίας” που επίσημα έχει δηλώσει ότι «τα παιδιά είναι το μέλλον τους, άρα είναι διπλά σημαντικό να τα χτυπάμε σε σχέση με τους ενηλίκους».
Όσο γι’ αυτούς που καταγγέλουν την κτηνωδία αλλά θέλουν να συνεχίσουμε τη στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ επειδή έχουμε σχέσεις με βάθος χρόνου και περιεχομένου (Κώστας Ζαχαριάδης), τι να πεις; Από πότε άραγε αξιολογούν το χρόνο και το περιεχόμενο με τη φίλη χώρα; Σίγουρα όχι από το 1948, ούτε από το 1967.
Μια κατηγορία μόνοι τους. Αμετανόητοι.
Υ.Γ.
Αξίζει ησυνέντευξη του Χρήστου Γεωργαλά, εθελοντή γιατρού στη Γάζα.
Πολλά τα σημεία που αξίζει κάποιος να σταθεί.
Περισσότερο απ’ όλα ότι ο λαός αυτός δεν έχει χάσει την αλληλεγγύη και την κοινωνική του συνοχή.
Υ.Γ.2
Άσχετο εντελώς με το θέμα.
Εκείνη η μήνυση του δελφίνου Δένδια κατά του Guardian τι απέγινε;
