Ο ψιθυριστής των Εξαρχείων έχει μια αποστολή να διεκπεραιώσει. Να στρέψει αλλού τα φώτα.
Ειδικά μετά το φιάσκο με τη Λιβύη όπου κανονικά πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών θα έπρεπε να απολογούνται. Τη μία μέρα πανηγύριζαν και μιλούσαν για γέφυρα με την Ευρώπη και την επόμενη ήρθε η ρηματική διακοίνωση της Λιβύης στον ΟΗΕ. Για το σκοπό αυτό είναι ικανός να κάνει ο,τιδήποτε όπως και τότε όταν μεγαλουργούσε στην υγεία. Από το να πείσει τις πρεσβείες ότι πάντα ήταν ορκισμένος εχθρός του αντισημιτισμού μέχρι να περιφέρει σε δημόσια θέα πεινασμένους πρόσφυγες και μετανάστες μέσα στον καύσωνα ως τρόπαια.
Από την άλλη, ο μικρομεσαίος φασιστάκος της διπλανής πόρτας που ανησυχεί για τη χώρα ΤΟΥ, δεν έχει κανένα πρόβλημα με τους εισβολείς που παίρνουν golden visa ούτε με Ισραηλινούς, Κινέζους, Τούρκους, Ρώσους κλπ που έχουν ήδηαγοράσει ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ειδικάτηνπαρακμή της Θεσσαλονίκηςδε μπορεί να τη χρεώσει στους φτωχοδιάβολους από Συρία, Αφγανιστάν, Σουδάν, Λιβύη γι’ αυτό σφυρίζει αδιάφορα, κάνει πως δε βλέπει. Ίσως να νιώθει και κολακευμένος που γίνονται επενδύσεις στον τόπο του.
Ο φασιστάκος τρώει ευχαρίστως το αφήγημα του Πλεύρη, τρέμει μπροστά σε κάποιες εκατοντάδες άοπλουςαπελπισμένους. Μέσα σε όλη αυτή τη ρευστή, αλλοπρόσαλλη και απρόβλεπτη πραγματικότητα, φαντάσου πόσο θα τρέμει αν κάποια στιγμή Ντόναλντ και Βλαδίμηρος κλείσουν το μάτι στο φίλο τους τον Ταγίπ. Στον Ντόναλντ ειδικά αρέσουν πολύ οι γεωπολιτικές ανακατωσούρες μια και αντιμετωπίζει τον πλανήτη σαν μονόπολη. Βάρκες θα ψάχνει ο φασιστάκος αλλά δεν θα ξέρει κατά που να πάει, προς Χαφτάρ ή προς Μελόνι;
Η ντροπιαστική παράσταση που έδωσαν οι κυβερνώντες απέναντι σε αδύναμους, κατατρεγμένους ανθρώπους, προφανώς δε μας εκφράζει όλους. Μόνο που θέλουμε δε θέλουμε, μας αντιπροσωπεύει όλους.
Όπως και η απουσία της χώρας – για μια ακόμα φορά – από την έκκληση που υπέγραψαν 25 χώρες για κατάπαυση πυρός στη Γάζα.
