Ο φοβισμένος πρωθυπουργός, – μετά τις συγκεντρώσεις της 26ης Ιανουαρίου – είπε μπροστά στις κάμερες:
«Η κ. Καρυστιανού έχασε το παιδί της. Βάζω τίτλους τέλους σε αυτό. Καλά θα κάνουν να βάλουν όλοι. Σκύβω το κεφάλι και δεν έχω να πω τίποτα παραπάνω, παρά να δώσω τη διαβεβαίωση ότι θα μάθουμε την αλήθεια».
Το «καλά θα κάνουν να βάλουν όλοι» προφανώς αναφερόταν στις αμετροεπείς γλίτσες του κόμματός και της κυβέρνησής του.
Η μεγαλύτερη και πιο χυδαία πολιτική γλίτσα των τελευταίων 17 χρόνων είπε ότι η Μαρία Καρυστιανού υποκρίνεται πως είναι θύμα των Τεμπών ενώ θέλει να πολιτευτεί. Όχι, δεν είπε πως οι 57 δολοφονηθέντες ήταν προϊόν φαντασίας. Ούτε τους κατηγόρησε πως ανέβηκαν στο τρένο για να βλάψουν την κυβέρνηση.
¨Οταν δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο που θα σε τσιμπήσει είτε για αδιευκρίνιστα ποσά, είτε για κυνική ομολογία απόκρυψης της πραγματικότητας (“ποιος θα ανέβαινε στα τρένα αν λέγαμε την αλήθεια”) είτε για βάναυση χυδαιότητα απέναντι σε πολίτες, τότε έχεις τη δυνατότητα να δουλεύεις ακούραστα, ακατάπαυστα ως υπόνομος. Έχεις την ασυλία να είσαι διαρκώς ένα θρασίμι και να δικαιώνεις κάθε στιγμή τουςστίχους του Αντώνη.
Αυτός που έβαλε τίτλους τέλους και έσκυψε το κεφάλι, ως επικεφαλής κόμματος και κράτους, έχει τη στοιχειώδη πυγμή να πει κάτι;
Μακριά από οτιδήποτε κινείται σε ράγες. Δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα, τρία σχεδόν χρόνια μετά το έγκλημα.
