Με την ατζέντα πανεπιστήμια θα ασχοληθούμε σοβαρά όταν θα αρχίσουν οι διαγραφές ενεργών φοιτητών. Δεν υπάρχουν αιώνιοι φοιτητές, υπάρχουν ενεργοί και μη ενεργοί, που δεν επιβαρύνουν κανέναν.
Τότε θα ασχοληθεί και ο μέσος φιλήσυχος νοικοκυραίος με την κληρονομιά που άφησε ο γίγαντας Πιερρακάκης. Οταν θα δει να πετάνε το παιδί του έξω από το πανεπιστήμιο, όχι επειδή είναι αιώνιος φοιτητής σύμφωνα με τα παπαγαλάκια, αλλά επειδή ταυτόχρονα εργάζεται ή επειδή παρακολουθεί από απόσταση τις σπουδές του μια και δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στο κόστος της φοιτητικής ζωής.
Μπορεί η σημερινή ελληνική κοινωνία να μην είναι επαναστατική, να είναι σε λήθαργο ή απλά ανήμπορη.
Ομως όσο και να επιχειρούν να στρέψουν τα φώτα αλλού είτε με πλεονάσματα είτε με ασφάλεια είτε με “άχρηστους αιώνιους” φοιτητές, ακόμα και το δικό τους ακροατήριο είναι καθημερινά αντιμέτωπο με Τέμπη. Με Τέμπη στην υγεία, με Τέμπη στην ακρίβεια που καταβροχθίζει μισθούς και θέτει ζήτημα επιβίωσης, με Τέμπη στη στέγαση, με Τέμπη στα funds των πλειστηριασμών, με Τέμπη μαφιόζων που πυροβολούν μέρα μεσημέρι ανενόχλητοι
Και φυσικά δε θα πάψει να στοιχειώνει η δολοφονία 57 αθώων ανύποπτων ανθρώπων και η αισχρή προσπάθεια συγκάλυψής της.
