Φτάνει πια με τις ανακοινώσεις, τις εκκλήσεις και τις λεκτικές καταδίκες της διεθνούς κοινότητας. Στη Ρωσία επιβλήθηκαν δεκάδες πακέτα κυρώσεων, μέχρι πολιτισμό και αθλητισμό.
Αυτό το διεφθαρμένο ακροδεξιό σιωνιστικό κατακάθι που καταζητείται διεθνώς, εξακολουθεί ανενόχλητο – ακόμα και μετά από όλο αυτό το θόρυβο – να σκοτώνει αμάχους και να προκαλεί με κάθε τρόπο
Σύμφωνα με τον Έλληνα ΥΠΕΞ Γιώργο Γεραπετρίτη στην ομιλία του στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ:
- Αναγκαιότητα λογοδοσίας για παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου
- Ανεμπόδιστη, τακτική παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας.
- Αμαχοι που υποφέρουν από πείνα και βρίσκονται σε κρίσιμο κίνδυνο λιμού,
- Εκατοντάδες εργαζόμενοι στην ανθρωπιστική βοήθεια έχουν σκοτωθεί (αχ αυτή η αγαπημένη παθητική σύνταξη) από την έναρξη της σύγκρουσης
Σοφότερους δε θα μας έκανε, όμως στις παραπάνω σωστές γενικόλογες διαπιστώσεις του, απουσιάζει πάντα το υποκείμενο, ο θύτης, ο δολοφόνος.
Και φυσικά η απαραίτητη εξομοίωση θύτη και θύματος. “Ο πόλεμος είναι βίαιος δάσκαλος” (Θουκυδίδης).
Ασήμαντη λεπτομέρεια ότι στην Παλαιστίνη δε διεξάγεται πόλεμος όπως για παράδειγμα στην Ουκρανία. Σφαγή αμάχων επί 19 μήνες είναι αυτό που συμβαίνει ή πιο σύντομα γενοκτονία σε ζωντανή μετάδοση.
Επιτέλους όμως κάποια στιγμή ο υπουργός Εξωτερικών δεν άντεξε και καταδίκασε συγκεκριμένα και όχι γενικόλογα. Τη δολοφονία των δύο Ισραηλινών στην Ουάσιγκτον.
Και πάνω που ύψωσε κραυγή αγωνίας για τη Γάζα (έστω και χωρίς διευθύνσεις και ονόματα), η αγαπημένη συνήθεια του επιτελικού κράτους για μοντάζ, είχε σαν αποτέλεσμα να μην ακουστεί η φωνή του όσο θα έπρεπε.
Μπορεί στην ΕΥΠ και το ΑΠΕ να είμαστε αφεντικά, αλλά στις γνωστές πρεσβείες δεν είμαστε καν υπάλληλοι αλλά τσιράκια.
Όσο για εμάς, τους δρόμους θα τους πλημμυρίσουμε πάλι στις 28 Φεβρουαρίου. Αν και ούτε αυτό είναι σίγουρο.
