Εχεις στη διάθεσή σου περισσότερη πληροφορία και γνώση απ’ όση είχε ποτέ ο άνθρωπος πάνω στη Γη. Εχεις τη δυνατότητα πρόσβασης σε χιλιάδες πηγές για το ίδιο θέμα και κυρίως έχεις τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο σχετικά απρόσκοπτη πρόσβαση στο ίντερνετ.
Παρόλα αυτά γιατί πάνε όλα τόσο λάθος για την ενημέρωσή σου αλλά και για το πώς αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο (ίσως και τον εαυτό σου;) Ποια είναι η άμυνά σου και πώς θα γίνει η δική μας “επανάσταση” για να καταλάβουμε τα χειμερινά ανάκτορα της Google και του Facebook;
Στις Πίσω Σελίδες μιλούν:
—–
Άρης Χατζηστεφάνου, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης: «Η ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ»
Ο Άρης Χατζηστεφάνου, δημοσιογράφος, σκηνοθέτης και συγγραφέας του βιβλίου «Προπαγάνδα και Παραπληροφόρηση στο ίντερνετ», περιγράφει το βιβλίο ως ένα εγχειρίδιο για τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση της προπαγάνδας και επισημαίνει ότι, ενώ οι βασικές αρχές της προπαγάνδας (τίτλοι, σύνταξη, φωτογραφίες) ισχύουν σε όλα τα μέσα, το διαδίκτυο εισάγει νέες προκλήσεις.
Ο ίδιος τονίζει πως το κύριο μέλημα αποτελούν οι αλγόριθμοι και τα μεγάλα γλωσσικά μοντέλα (όπως το ChatGPT), τα οποία εμπεριέχουν μορφές φιλελεύθερης δυτικής προπαγάνδας, καθώς εκπαιδεύονται σε κείμενα γραμμένα κυρίως στη Δύση ενώ αναφέρει παραδείγματα όπου π.χ. το ίδιο το ChatGPT δηλώνει ότι εκπαιδεύτηκε σε αυτά που λένε “λευκοί, πλούσιοι άνδρες” και περιπτώσεις ιδιοκτητών όπως ο Elon Musk (Grok, Twitter) και ο Larry Ellison (Oracle, TikTok) που επεμβαίνουν στους αλγόριθμους, οδηγώντας σε αναπαραγωγή ναζιστικών/αντισημιτικών θέσεων ή σε έλεγχο της πληροφόρησης.
Ο Αρης Χατζηστεφάνου διευκρινίζει ότι δεν είναι ένα “τεχνοφοβικό” βιβλίο, θεωρώντας ότι ζούμε σε μια εποχή με εξαιρετικές δυνατότητες ενημέρωσης, ωστόσο, τονίζει την ανάγκη να κατανοήσουμε τους εξωγενείς παράγοντες που επεμβαίνουν, όπως το “data poisoning”, όπου χιλιάδες ψεύτικες ιστοσελίδες δημιουργούνται για να “εκπαιδεύσουν” τα bots με συγκεκριμένες πληροφορίες.
Υπογραμμίζει επίσης ότι “δεν υπάρχει νοημοσύνη πίσω από την τεχνητή νοημοσύνη”, καθώς πρόκειται για μοντέλα που αναζητούν επαναλαμβανόμενα μοτίβα και προβλέπουν την επόμενη λέξη για να βγάζουν νόημα, κάτι που δεν συνεπάγεται ότι λένε την αλήθεια. Το πρόβλημα, όπως λέει, δημιουργείται όταν αποδίδουμε χαρακτηριστικά αυθεντίας στην τεχνητή νοημοσύνη, χωρίς να αμφισβητούμε τις απαντήσεις της (“AI hallucination”).
Τέλος, επισημαίνει το πρόβλημα του μονοπωλιακού ελέγχου της πληροφορίας από εταιρείες όπως η Google και το Facebook, γεγονός που επηρεάζει τους πολιτικούς και οικονομικούς όρους και διαμορφώνει τον ίδιο τον καπιταλισμό ενώ προτείνει την “κοινωνικοποίηση” αυτών των “φυσικών μονοπωλίων” όχι ως επαναστατική ιδέα, αλλά ως τρόπο να ανακτηθεί ο έλεγχος της πληροφορίας και, κατ’ επέκταση, της “δικής μας διάνοιας” από τους λίγους δισεκατομμυριούχους που τα ελέγχουν.
