1) Να ευχαριστήσουμε τον Ανδρέα Λοβέρδο που δεν υλοποίησε την υπόσχεση – απειλή να αποχωρήσει από την πολιτική. Στο ζόφο που μας κατακλύζει, χρειαζόμαστε ανάσες γέλιου.
Εντάξει γελάσαμε με Σεμερτζίδου, Χασάπη, Φραπέ, Μελχισεδέκ αλλά δεν παύουν να είναι δευτεράντζες. Αλλιώς είναι τα βαριά ονόματα ειδικά όταν προέρχονται από το εκσυγχρονιστικό σοσιαλιστικό Πασόκ.
Δε θα χρειαστεί καθόλου περίοδο προσαρμογής, ήταν έτοιμος από καιρό άλλωστε. Επιπλέον τόσο οι σοσιαλιστές όσο και οι νεοχουντικοί σύντροφοί του θα του μάθουν τα κατατόπια.
Του ευχόμαστε ολόψυχα καλή σταδιοδρομία στην κυβέρνηση των καρτέλ και καλή δύναμη στην πάταξή τους.
Άννα, αργείς!
2) Χιλιάδες Παλαιστίνιοι εγκαταλείπουν απελπισμένοι, πεινασμένοι, διψασμένοι και με αβέβαιο μέλλον τη Γάζα. Όσοι μένουν βιώνουν την κόλαση και το θάνατο μαζί.
Οι ΗΠΑ εγκρίνουν την κατάληψη και της Δυτικής όχθης. Η Ευρώπη καταδικάζει τη χερσαία επίθεση χαρακτηρίζοντας την λανθασμένη, απερίσκεπτη, φρικτή. Ναι, αλήθεια, η Ευρώπη δεν αντέχει τη φρίκη.
Καλώς, αντλούμε αισιοδοξία από το στόλο της Ελευθερίας, από κάπου πρέπει να πιαστούμε και να μη παραιτηθούμε. Όμως η κλεψύδρα αδειάζει. Δεν αρκούν μόνο τα μάτια.
3) Η δικαστική εξουσία, κράτησε τα προσχήματα και δε μας τρόλαρε. Θα μπορούσε συμβολικά, να είχε αποφυλακίσει τον (όχι φυλακισμένο) ναζί Μιχαλολιάκο λίγες μέρες αργότερα, είτε σήμερα 17 είτε αύριο 18 Σεπτεμβρίου.
