Αξίζει τον κόπο να ακούσει κάποιος τησυνέντευξη του Χρήστου Ράμμου στο ThePressProject(Νεκταρία Ψαράκη, Ηλιάνα Ζερβού) καθώς επίσης και τοpodcast Δηκεοσίνητου Θανάση Καμπαγιάννη συζητώντας με επίσης πρώην μέλος της ΑΔΑΕ, την Κατερίνα Παπανικολάου, για το ίδιο θέμα (αξίζει γενικότερα η σειρά podcastΔηκεοσίνη)
Ένα σκάνδαλο που ως κοινωνία το αξιολογήσαμε απίστευτα χαμηλά ενώ κανονικά θα έπρεπε να είναι πιο πάνω και από τα Τέμπη. Ο Χρήστος Ράμμος λέει το αυτονόητο, ένας πολιτικός ή ένας δικαστικός που έχει παραβιαστεί η ιδιωτική του ζωή επί ολόκληρα εικοσιτετράωρα, ακόμα και τίποτα επιλήψιμο να μην έχει κάνει στο δημόσιο βίο, το πιο πιθανό – αν όχι σίγουρο – είναι να υποκύψει σε πιέσεις και εκβιασμούς προκειμένου είτε να ενεργεί, είτε να παραβλέπει είτε να σιωπά, σύμφωνα με τις επιθυμίες άλλων.
Πόσο σίγουροι είμαστε ότι η απροκάλυπτη συγκάλυψη στα Τέμπη δεν έχει και τη σφραγίδα των υποκλοπών;
Ας θυμηθούμε πως κανένας από τους πολιτικούς (με εξαίρεση τον Ανδρουλάκη και αυτός όχι όσο θα έπρεπε και θα μπορούσε), δικαστικούς, στρατιωτικούς, επιχειρηματίες που παρακολουθούνταν δεν έκανε το παραμικρό, δεν κινήθηκε δικαστικά παρά τον εξευτελισμό και την παραβίαση της ιδιωτικής τους ζωής.
Όπως και να ‘χει το θέμα θα παραμείνει χαμηλά. Πισπιρίγκου και Μπισμπίκης συγκέντρωσαν περισσότερο ενδιαφέρον. Είναι άδικο για όσους τίμησαν το λειτούργημά τους και δεν έκαναν πίσω.
Υποκλοπές τέλος, όπως είχε διατάξει κάποτε το συγκρότημα.
