1) Ο πρωθυπουργός δε φοβάται τίποτα, πλέον κάνει την επανάστασή του. Δε λογαριάζει ούτε ΟΗΕ ούτε διεθνές δίκαιο. Μάλλον, μόνο τον αντιπρόεδρό του φοβάται γι’ αυτό και τον καλύπτει σε ό,τι αν κάνει ή πει. Προφανώς τους δένουν πολλά. Δε λογαριάζει ούτε το συμφέρον ούτε το μέλλον αυτής της χώρας. Μόνο τη δική του επιβίωση και όσων τον στηρίζουν. Ως πρόθυμος και δεδομένος ενδιαφέρεται για την εύνοια του ανισόρροπου Τραμπ (ο οποίος τον αγνοεί) και του επίσημα καταζητούμενου γενοκτόνου Νετανιάχου.
Η κυβέρνησή του είναι βαθιά συνένοχη σε όλο αυτό που συμβαίνει στοχρυσωρυχείο ακινήτων όπως αποκάλεσε τη Γάζα ο υπουργός οικονομικών των αδίστακτων δολοφόνων.
Αν η γενοκτονία είναι βαρύς όρος για τον πρωθυπουργό, τότε η ντροπή είναι πολύ ελαφριά λέξη, πολύ λίγη για να περιγράψει την αηδία που μπορεί να νιώθει κάποιος με στοιχειώδη ενσυναίσθηση και ανθρωπιά..
Αν και δεν περισσεύει σταγόνα αισιοδοξίας, τα σκάφη με τα ονόματα του Παύλου Φύσσα και του Βαγγέλη Πισσία που αναχώρησαν για τη Γάζα, ας μεταφέρουν την ελπίδα, την αύρα, τη γενναιότητα και το σθένος τους.
2) Οι αποφυλακίσεις των ναζί χρυσαυγιτών δεν είναι νίκη τους. Ένα ολόκληρο σύστημα δούλεψε και εξακολουθεί να δουλεύει γι’ αυτά τα σκουπίδια.
Ο Παύλος, ακόμα και νεκρός, μέσα από την καρδιά της Μάγδας, νίκησε τη σαπίλα του φασισμού. Αυτό που κατάφεραν οι δυο τους (μαζί με τους ψυχωμένους συνηγόρους) θα στοιχειώνει για πάντα τα δειλά φίδια που ξεθαρρεύουν μόνο όταν ξέρουν ότι προστατεύονταιαπό ισχυρούς νταβατζήδες.
Αντίθετα, ο Παύλος και η Μάγδα, κόντρα σ’ αυτό το τέρας, δεν έχασαν στιγμή το θάρρος τους. Έστειλαν τους ναζιστοφασίστες είτε στη φυλακή είτεστις τρύπες τους. Δεν ξεπληρώνεται με τίποτα αυτό που μας έδωσαν.
Ο Παύλος και η Μάγδα έδειξαν και υπενθύμισαν σε όλους μας ότι πάντα θα ξημερώνει.
