Ποιος ΕΟΔΑΣΑΑΜ τώρα; Υποκινούμενοι από την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α είναι όλοι τους.
Βρέθηκε, επιτέλους, κάποιος να πει, όχι αυτό που θέλουμε να ακούσουμε, αλλά αυτό που αντικειμενικά έγινε πριν το έγκλημα και αυτό που βλέπουν τα μάτια μας και ακούν τ’ αυτιά μας αυτά τα δύο χρόνια. Τα αυτονόητα και αυταπόδεικτα δηλαδή. Που ήταν κρυμμένος ο Χρήστος Παπαδημητρίου που μίλησε εκ μέρους όλων; Συγγενών και μη. Που συνόψισε και ανακεφαλαίωσε όσα συζητάμε εδώ και δύο χρόνια όσοι δεν ξεχάσαμε στιγμή το έγκλημα στα Τέμπη;
Το φορτίο δύσκολα θα αποδειχθεί (εκτός αν κελαηδήσουν στην πορεία κάποιοι) επειδή το επιτελικό κράτος μέσα σε τρεις ημέρες, αλλοίωσε τη σκηνή του εγκλήματος. Το μοναδικό σημείο όπου έδειξε απίστευτη αποτελεσματικότητα και ταχύτητα.
Το πόρισμα απευθύνεται ξεκάθαρα στην κορυφή της πυραμίδας και μιλάει σαφέστατα για μνημόνια, για διαχρονική εγκατάλειψη, για ανικανότητα και μη ύπαρξη σχεδίου στη διάσωση. Κια φυσικά φωνάζει χωρίς περιστροφές για ΜΑΦΙΑ. Έτσι ακριβώς μεταφράζεται το “Καταστράφηκαν στοιχεία τις 3 πρώτες μέρες” και το Μη ιεροποίηση του χώρου”.
Σίγουρα, όσο μεγάλο και αν είναι αυτό που έρχεται, όλοι μας θα το αλλάζαμε με τις ζωές αυτών που χάθηκαν.
Όλοι έχουμε τις αμφιβολίες μας, τους φόβους μας για την επόμενη μέρα.
Σήμερα όμως δε χωράνε δεύτερες σκέψεις. Θα υπάρξει χρόνος γι’ αυτές.
Σήμερα πλημμυρίζουμε τους δρόμους για να αγκαλιάσουμε σφιχτά τους συγγενείς νεκρών και τραυματιών. Να αισθανθούν περισσότερο από κάθε άλλη φορά ότι δεν είναι μόνοι στον δύσκολο αυτό αγώνα που ακόμα είναι στην αρχή του.
Όπως είπε ο Χρήστος Χούπας να πάρουμε έστω ένα χιλιοστό του γραμμαρίου από τον πόνο τους.
Να τους ανταποδώσουμε αυτό που τους χρωστάμε. Γιατί με το αδιανόητο ψυχικό τους απόθεμα μας έδειξαν το δρόμο για να διεκδικήσουμε και εμείς οξυγόνο.
Ειδικά στην Αθήνα, ψυχραιμία, να διαφυλάξουμε τον αγώνα των συγγενών. Να μη ξεχνάμε ότι οι άνθρωποι αυτοί, παρά την περιφρόνηση, τις προκλήσεις και τη χυδαιότητα που έχουν υποστεί, είναι όλο αυτόν τον καιρό ψύχραιμοι, ήρεμοι, σίγουροι.
Δε ζήτησαν ποτέ ούτε κρεμάλες ούτε μπάχαλα. Δεν υπαινίχθηκαν ούτε μια στιγμή αλλαγή κυβέρνησης.
Ζητούν επίμονα το αυτονόητο. Να τιμωρηθούν αυτοί που πρέπει και όσο πρέπει.
Ζωή Δικταίου – Εσύ, στα Τέμπη, δεν θα βρεις συγχωροχάρτι
Μαρία Παπαγεωργίου – Δεν έχω οξυγόνο
Φοίβος Δεληβοριάς: Δεν θα κάνω πίσω και δεν θα ξεχάσω
Είναι δύσκολο ξημέρωμα το σημερινό.
