Οι θεσμικοί εκπρόσωποι της “προοδευτικής” αντιπολίτευσης και της Αριστεράς, φόρεσαν την ιδεολογική τους καθαρότητα και – με το γνωστό παπικό αλάθητο – απουσίασαν από το τελευταίο αντίο στον Σαββόπουλο. Τον περιφρόνησαν, τον απαξίωσαν και θεώρησαν ότι τον τιμωρούν άλλη μια φορά και μαζι μ’ αυτόν το σύστημα που αγκάλιασε και τον αγκάλιασε. Δεν έχει νόημα να ερωτηθούνγιατί δεν έκαναν το ίδιο με τον Μίκη (καλώς δεν έκαναν, αυτό είναι το προφανές).
Ανάλογη επαναστατικότητα και ηρωική αντίσταση δεν είδαμε από κανέναν τους, τουλάχιστον τα τελευταία 15 χρόνια που οι σφαλιάρες και οι ταπεινώσεις διαδέχονται η μια την άλλη. Που ο νεοφιλελευθερισμός και η ακροδεξιά παίζουν μόνοι τους, με κύρια ευθύνη της Αριστεράς και του περίφημου προοδευτικού χώρου.
Σωστά παρατηρεί ο Οδυσσέας Ιωάννου ότι όλοι αυτοί σίγουρα θα πήγαιναν στην κηδεία ενός δεξιού πρωθυπουργού, παρότι θα τον θεωρούσαν υπεύθυνο για μύρια όσα. Για συνταγματικές εκτροπές, αντιθεσμικό κατήφορο, απολυταρχική διακυβέρνηση, παρακολουθήσεις, άγρια καταστολή, δολοφονίες αθώων πολιτών.
Κανείς δεν έθεσε θέμα αγιοποίησης ή άφεσης αμαρτιών. Ο Σαββόπουλος κρίθηκε – δικαίως αυστηρά – τη στιγμή που έπρεπε, εδώ και πολλά χρόνια.
Φυσιολογικά όλοι αυτοί θα πρέπει να θεωρούν πλέον προδότη και τον Αλκίνοο Ιωαννίδη που δέχτηκε να “νομιμοποιήσει” με την παρουσία του τους δεξιούς φίλους του Νιόνιου. Θα ωφελούσε πραγματικά να δουν – ξανά και ξανά – το απλό δωρεάν μάθημα που έδωσε ο Αλκίνοος για το πως αποτίειςτον ελάχιστο φόρο τιμής σε κάποιον που γέμισε την ψυχή σου, χωρίς να κλείσεις τα μάτια στις αντιφάσεις και τα σκοτάδια του.
