Όποιος αισθάνεται ότι είναι απέναντι, χωρίς αστερίσκους, στο τέρας του φασισμού, ασφαλώς και θα πρέπει να θυμάται. Να θυμάται κυρίως τις απίστευτες θηριωδίες, τα αδιανότητα εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας. Αλλά και την ημέρα της νίκης, την ημέρα που καρφώθηκε η κόκκινη σημαία στην καρδιά του κτήνους.
Η μνήμη δεν πρέπει να σβήσει, έστω και αν κάποια από τα θύματα του τέρατος εξελίχθηκαν πολύ γρήγορα σε αδίστακτους θύτες, σε γενοκτόνους, σε μία δεύτερη και ίσως χειρότερη ντροπή της ανθρωπότητας.
Ναι, είναι χειρότερο το θύμα να μετατρέπεται τόσο γρήγορα σε θύτη.
Η μνήμη δεν πρέπει να σβήσει, έστω κι αν η 9η Μαΐου είναι πλέον αδειανό πουκάμισο. Ακόμα και η πρωταγωνίστρια Ρωσία, πίσω από τις υποκριτικές σημερινές εορταστικές εκδηλώσεις, είναι ένας από τους χορηγούς του νεοφασισμού που σαρώνει.
Η μνήμη είναι δυστυχώς εξασθενημένη, ίσως και ανύπαρκτη. Αν σβήσει εντελώς δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα.
