1 – Πολιτικό ήταν εξαρχής το ζήτημα των Τεμπών. Δεν προέκυψε εξαιτίας ευθυγράμμισης των πλανητών. Δεν ήταν τροχαίο δυστύχημα άσχετα αν στην πράξη αντιμετωπίστηκε ως τέτοιο μια και δεν υπήρχε ο κατάλληλος φορέας για να το αντιμετωπίσει όπως ακριβώς θα έπρεπε.
Χωρίς να χρειαστεί να πάμε στην εποχή του Τρικούπη, αλλά τουλάχιστον στη “χρυσή” δεκαετία του 90 και μετά, οι πολιτικές ήταν αυτές που στέρησαν τη ζωή από 57 ανθρώπους αλλά και υποθήκευσαν το μέλλον όλων μας.
Αντί για σύγχρονο ασφαλή σιδηρόδρομο, υποδομές στην υγεία, την εκπαίδευση, ένα ξέφρενο πάρτι δισεκατομμυρίων σε Χρηματιστήριο, εξοπλιστικά, Ολυμπιακούς Αγώνες, μεγαλοεργολάβους. Η συνέχεια από το 2010 και μετά γνωστή.
Το έλλειμμα δικαιοσύνης το οποίο βιώνουν άμεσα, εδώ και δύο χρόνια, οι συγγενείς αλλά πνίγει και όλους εμάς (όχι μόνο για τα Τέμπη) πολιτικό ζήτημα είναι.
Πολιτικά, λοιπόν, μιλάνε οι συγγενείς των δολοφονηθέντων, όχι κομματικά. Αν δε μιλήσει ο πολίτης πολιτικά ποιος θα μιλήσει; Ακριβώς επειδή οι περισσότεροι δε μιλούσαμε πολιτικά όταν έπρεπε, τώρα αντιμετωπίζουμε τις συνέπειες σε διάφορες πτυχές της καθημερινότητάς μας.
Βλέπουμε, τα τελευταία χρόνια, στην πολιτική ζωή αυτής της χώρας κάθε λογής απίθανους. Ανεπάγγελτους πολιτικούς γόνους, τηλεπωλητές, δημοσιογραφικά παπαγαλάκια, celebrities. Γιατί είναι έγκλημα αν θα αποφάσιζαν κάποιοι από τους συγγενείς να ασχοληθούν; Πάντως, σίγουρα κανένας τους δεν είχε πρεμούρα να γίνει ούτε σταρ στην τηλεόραση ούτε στην πολιτική. Έβαλαν στην άκρη το πένθος τους και – ναι – όπου βρουν μικρόφωνο και κάμερα δίνουν το παρών, είναι το μοναδικό τους όπλο. Σίγουρα θα προτιμούσαν να είναι ζωντανά τα παιδιά τους και να μην τους ξέρει κανείς.
Η ομιλία της Μαρίας Καρυστιανού στην εξεταστική της βουλής (αλλά και επόμενες ομιλίες της) ήταν υπόδειγμα πολιτικής ομιλίας χωρίς τα συνηθισμένα ξύλινα λόγια των επαγγελματιών της πολιτικής.Τεκμηριωμένη μέχρι κεραίας.
Ασφαλώς και θα γίνουν και άδικες ή άστοχες πολιτικές κρίσεις και τοποθετήσεις. Εξίσου θεμιτό και επιβεβλημένο να κρίνονται και να σχολιάζονται. Μπορούμε να θυμηθούμε εκατοντάδες λανθασμένες πολιτικές απόψεις και (κυρίως) πράξεις εκ μέρους των “ειδικών” της πολιτικής απ’ όλα τα κομματικά στρατόπεδα.
Οι συγγενείς των δολοφονηθέντων στα Τέμπη ήταν αυτοί που οδήγησαν τις εξελίξεις εδώ, ήταν αυτοί που αφύπνισαν πολιτικά μια ολόκληρη χώρα. Ναι μέσα από το προσωπικό τους δράμα και ειδικά όταν βρέθηκαν αντιμέτωποι με την προκλητική συγκάλυψη και την ασέβεια προς τους νεκρούς τους. Δεν το έκανε καμία αντιπολίτευση παρότι θα έπρεπε.
Μακάρι, να είναι λανθασμένη εντύπωση, αλλά τα γεμάτα αμφιθέατρα, οι γεμάτοι δρόμοι, φαίνεται να ενοχλούν κάποιους και στην Αριστερά, θέλω να πιστεύω λίγους. Πιθανόν νιώθουν ότι απειλούνται. Λυπηρό ότι η κουβέντα άνοιξε από τ’ αριστερά. Κουβέντα άκαιρη τη δεδομένη στιγμή, παρά την στιγμιαία άδικη ισοπέδωση του πολιτικού συστήματος. Άκαιρη και άδικη για τους συγγενείς. Η οργή και οι κεραυνοί τους αυτά τα δύο χρόνια κατευθύνονται κυρίως εκεί που πρέπει, προς τον βασικό υπεύθυνο, την παρούσα κυβέρνηση.
Στα μεγάλα προβλήματα κύριε Τσακαλώτο οφείλετε εσείς απάντηση και όχι η Καρυστιανού, ο Πλακιάς, ο Ασλανίδης. Επειδή δεν τις είχατε όταν έπρεπε ούτε τώρα τις έχετε τις απαντήσεις γι’ αυτό και ξεφουσκώσατε και βαδίζετε προς την εξαΰλωση (στέκομαι στις δηλώσεις Τσακαλώτου, μια και λόγω μη συμμετοχής σε social media δεν έχω εικόνα από άλλες “αριστερές” αιχμές)
Η Ζαχάροβα δε θυμάται ότι είμαστε σε πόλεμο;
Ε ρε τι μας περιμένει όταν κάποια στιγμή θα ασχοληθούν υποτυπωδώς μαζί μας. Στα σοβαρά δεν ασχολείται άλλωστε κανείς με την πάρτη μας.
