Τα άλλα κέρδη; – Ο “πατριωτισμός” τι λέει για τον αγαπημένο Ντόναλντ;

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

1). Θα είχε ενδιαφέρον αν μπορούσε κάποιος ανεξάρτητος με γνώσεις οικονομικών να μας έδινε μία τάξη μεγέθους των άλλων κερδών των τραπεζών.

Τα κέρδη που προκύπτουν όλα αυτά τα χρόνια – όχι από τις χρεώσεις – αλλά από το ότι τις συναλλαγές που εκτελούσαν κάποτε οι υπάλληλοι στις τράπεζες, εδώ και χρόνια τις εκτελούν οι πολίτες.

Το καταλαβαίνει και ο πιο ανίδεος μαθαίνοντας κάθε τρεις και λίγο για προγράμματα εθελουσίας εξόδου χιλιάδων εργαζομένων. Ας μας πουν πόσους απασχολούν στη συντήρηση των ηλεκτρονικών τους συστημάτων για να γίνει και η σχετική σύγκριση.

Κυρίως το καταλαβαίνει ο καθένας από το συνεχές κλείσιμο υποκαταστημάτων. Προφανώς δεν κλείνουν τα υποκαταστήματά τους επειδή πτωχεύουν ή επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν ενοίκιο.

2) Αφιερωμένο στους χιλιάδες Ελληνάρες “υπερπατριώτες” που πίνουν κυριολεκτικά νερό (αν χρειαστεί και χλωρίνη) στο όνομα του πορτοκαλί φασιστο-ανδροειδούς. Αλλά και σε όσους στριμώχνονται για να γλείψουν το νέο πλανητάρχη.

«Κανείς δεν ξέρει ποια είναι η άλλη πλευρά», είπε ο Τραμπ για τις πρόσφατες εξελίξεις στην κατεστραμμένη από τον πόλεμο χώρα, συνεχίζοντας:

«Αλλά ξέρω, η Τουρκία. Αυτός [ο Ερντογάν] είναι πολύ έξυπνος τύπος, την ήθελε για χιλιάδες χρόνια και τα κατάφερε. Όσοι μπήκαν μέσα ελέγχονται από την Τουρκία και δεν πειράζει, αυτός είναι άλλος τρόπος να πολεμήσεις».

Δεν είναι η πρώτη φορά που εκθειάζει τον Ερντογάν, το έκανε απλόχερα στη θητεία του (Τους ένωνε και ένα τραπεζικό σκάνδαλο)

Όσο πρόθυμοι, δεδομένοι, δουλικοί κι αν είμαστε, όσο καλά παιδιά και αν είμαστε που παθαίνουν αφωνία για τα εγκλήματα του Ισραήλ, όσο χουβαρντάδες και αν είμαστε στο ταμείο της “συμμαχίας”, τα εύσημα και την εύνοια θα την καρπώνεται ο απέναντι.

Ο οποίος και με τη Ρωσία έχει μία ισορροπία αλλα και δε διστάζει κατά καιρούς να βγάλει γλώσσα – έστω απλά γαυγίζοντας – στη Δύση.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, βλέπεις το πολιτικό βάθος ενός ανερμάτιστου τυχοδιώκτη. Πιάνει το νήμα από τον προηγούμενο και το προσαρμόζει στη δική του μπίζνα.

Καταλαβαίνεις που συνεχίζει να πηγαίνει – με τέρμα γκάζια – ντουγρού ο πλανήτης .