1) Ο Τσίπρας μίλησε για τον κίνδυνο της ακροδεξιάς.
Τον ευχαριστούμε που κρούει τον περίφημο κώδωνα. Θα βοηθούσε βέβαια και μία μικρή αυτοκριτική για το αν έβαλε κι αυτός λιθαράκι, κοτρώνα ή τσιμεντόλιθο για το γιγάντωμά της.
Τα εκατομμύρια της αποχής, της παραίτησης και της ακροδεξιάς στροφής έχουν και τη δική του σφραγίδα (όχι μόνο τη δική του).
Θα περίμενε κανείς έστω μία πολιτική εξήγηση – κυρίως προς αυτούς που τον πίστεψαν και τον πιστεύουν – για το πως γίνεται μετά από μια 4ετία καταστροφικής, κυνικής, αλαζονικής δεξιάς διακυβέρνησης στο τέλος να τιμωρείται τόσο εμφατικά η αξιωματική αντιπολίτευση.
Πασοκ, Σύριζα, Νέα Αριστερά όχι μόνο υπερασπίζονται αλλά και νιώθουν περήφανοι για τα πεπραγμένα τους στην περίοδο των μνημονίων.
Δε πρόκειται να ακούσεις κανέναν τους να λέει “κάναμε λάθος, συμβιβαστήκαμε, δεν ανταποκριθήκαμε στις προσδοκίες ενός κόσμου που στήριξε πολλά επάνω μας”.
Μόλις πριν 1,5 μήνα ο ογκόλιθος Μπένι μίλησε για ραψωδία της εθνικά και ιστορικά υπεύθυνης διαχείρισης της κρίσης.
Τόσοι πολλοί αμετανόητοι σωτήρες σίγουρα θα βρουν τρόπο να συμπορευτούν.
2) Πολύ συχνά ακούμε να γίνεται λόγος για μηνυτήριες αναφορές (και όχι μηνύσεις).
Με πάσα επιφύλαξη όντας άσχετος (ασφαλώς κάποιος με νομικές γνώσεις θα μας φώτιζε περισσότερο πάνω σ’ αυτό):
Αν ο Ανδρουλάκης είχε κάνει μήνυση στους μη έχοντες βουλευτική ασυλία, οι εμπλεκόμενοι θα παρίστανται ως κατηγορούμενοι ενώπιον του εισαγγελέα που σημαίνει στρίμωγμα.
Με τη μηνυτήρια αναφορά, απλά κλήθηκαν ως μάρτυρες, επικαλέστηκαν το απόρρητο, ήπιαν καφεδάκι και αποχώρησαν ειρηνικά.
Πάντως ο Ανδρουλάκης έκανε μήνυση στον Ζαραλίκο και όχι μηνυτήρια αναφορά.
—
Σημείωση Μάριος:
Επί του θέματος έχει γράψει ο Κώστας Βαξεβάνηςαναλυτικά εδώ και ένα χρόνο,από τον Οκτώβριο του 2023:
Αντιγράφω από δύο σχετικά άρθρα στο Documento:
Και ο πρωτοετής φοιτητής νομικής γνωρίζει τη διαφορά μεταξύ μήνυσης και μηνυτήριας αναφοράς. Η μήνυση στοχεύει κατά προσώπων (in personam) επί τη βάσει συγκεκριμένων αδικημάτων, ενώ η μηνυτήρια αναφορά περιλαμβάνει τις κατηγορίες χωρίς όμως να τις προσωποποιεί.
Στην μηνυτήρια αναφορά, αναφέρεις γεγονότα και ζητάς να διερευνηθεί η διάπραξη αδικημάτων από όποια πρόσωπα. Στη μήνυση καταθέτεις ποιες είναι οι πράξεις και τα πρόσωπα που διέπραξαν τα αδικήματα και ζητάς την τιμωρία τους.
Ποιο τελικώς είναι το αποτέλεσμα;
Με την μηνυτήρια αναφορά, ο Εισαγγελέας που κάνει την έρευνα για τις υποκλοπές, πιθανόν θα καλέσει τα πρόσωπα της ΕΥΠ που υπέδειξε ο Νίκος Ανδρουλάκης να καταθέσουν για να κρίνει τι θα πράξει νομικά. Αυτά θα προσέλθουν και θα καταθέσουν ότι τα στοιχεία είναι απόρρητα. Η υπόθεση θα κλείσει λόγω… απορρήτου.
Στην περίπτωση που ο Ανδρουλάκης μήνυε αυτά τα πρόσωπα, ο Εισαγγελέας θα τα καλούσε να απολογηθούν ως ύποπτοι. Τότε θα έπρεπε να προσέλθουν στην Εισαγγελία για να υπερασπιστούν την αθωότητά τους, δηλαδή να καταθέσουν όλα τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι έδρασαν νόμιμα και δεν έκαναν μια παράνομη παρακολούθηση, ώστε να αποφύγουν τη δίωξη εναντίον τους.
Θα έπρεπε για παράδειγμα ο Διοικητής της ΕΥΠ, να καταθέσει ποια στοιχεία υπήρχαν που συνηγόρησαν στην εντολή παρακολούθησης. Και η Εισαγγελέας της ΕΥΠ να καταθέσει όσα γνώριζε και καθιστούσαν τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ύποπτο ή επικίνδυνο.
Με την κατάθεση μηνυτήριας αναφοράς αντί μήνυσης, όλη αυτή η διαδικασία, μαζί και πιθανότητα να γίνει γνωστή η αλήθεια, εξανεμίζονται.
