1) Για άλλη μια φορά, θα αναμασήσουμε το αυτονόητο.
Ματ, διας και ότι άλλο υπάρχει σε μπάτσους, όχι απλά συνδράμουν, αλλά τίθενται στην υπηρεσία ισχυρών ιδιωτών. Είτε εγχώριων είτε ξένων.
Για διαφορές καθαρά ιδιωτικής φύσεως, σπεύδουν να σπάσουν είτε πόρτες, είτε στο ξύλο όποιον διαμαρτύρεται.
Ασφαλώς δε σπάνε πόρτες μεγαλομαφιόζων, ούτε πόρτες εταιριών που εμπλέκονται σε υποκλοπές.
Με εξαίρεση, τους συνήθεις ύποπτους, μια χούφτα αλληλέγγυους, ως κοινωνία δε θιγόμαστε, δεν ενοχλούμαστε.
Περιμένουμε καρτερικά να εκφράσουμε τη δυσαρέσκειά μας σε δημοσκοπήσεις. Ούτε καν στις εκλογές.
—-
2) Αν δε κάνω λάθος, κάπου στα τέλη Νοεμβρίου αναζωπυρώθηκαν τα μέτωπα στη Συρία. Μέσα σε ούτε 2 εβδομάδες διευθετήθηκαν- ασφαλώς όχι όλα – αλλά αρκετά κρίσιμα ζητήματα.
Αν και το δράμα αυτής της χώρας θα πάρει χρόνια για να τελειώσει, αν τελειώσει ποτέ.
Όπως έλεγε και ο Κωνσταντάρας σε μια ταινία, “Ρε παιδιά πως ήρθαν όλα τόσο βολικά;”
Λίγο ακόμα και θα πιστέψουμε ότι Βλαδίμηρος και Ταγίπ κρατάνε μούτρα και έχουν χωρίσει τα τσανάκια τους.
—-
Πέρασε στα ψιλά αλλά ήταν σχετικά πρόσφατη η κουβέντα για τράπεζες, πολυεθνικές κλπ.
Δεν είναι επαναστάτης ο Σάντσεθ, και δεν αποκλείεται στο μέλλον να μας διαψεύσει.
Αρέσει δεν αρέσει όμως, τη λίστα με μικρά ή μεγάλα πράγματα που έχει στο ενεργητικό του, δεν τη λες και ασήμαντη.
Χαώδης η διαφορά με την ελληνική αποικία και υποτέλεια σε κάθε λογής αφεντικά.
