Μα τι άλλη χρείαν αποδείξεων έχομεν;
Αφού το λένε και οι δύο πως η συνάντηση ήταν για καλό σκοπό, για το καλό της πόλης (πάνω απ’ όλα, προς Θεού), χωρίς συναλλαγές, χωρίς πάρε δώσε και αλισβερίσια πάνω ή κάτω από το τραπέζι, χωρίς να μοιραστούν θέσεις και αξιώματα και προπαντός χωρίς πολιτικές συμφωνίες για το ποιος θα εκλεγεί βουλευτής (έστω και αν ο άμεσα ενδιαφερόμενος αποφεύγει επίμονα να πάρει δημοσίως θέση ακόμα και για το αν γνώριζε ή όχι για τη συνάντηση), ε τότε, δεν μας μένει παρά να το πιστέψουμε.
Έσφαλα και απολογούμαι ταπεινά. Το μόνο που είναι μπροστά μας είναι το καλό της πόλης. Πώς δεν το είδα, αναρωτιέμαι. Η «συνεννόηση» και η κοινή προσπάθεια. Πώς το είπε να δείτε ο Γ. Κουράκης; «Ένα πρόγραμμα, συνεννόησης μίνιμουμ, για το τελευταίο χρόνο, για μεγάλα και μικρά ζητήματα».
Και ο δήμαρχος, εξίσου αυστηρός: «Δεν θα πάρω την άδεια κανενός πότε θα συναντηθώ με ποιον». Έφερε και παραδείγματα για τα θέματα που χρειάζεται σύμπνοια: (Η αποκατάσταση της οικογένειας του άτυχου συμπολίτη που σκοτώθηκε από το δέντρο και η διεκπεραίωση των χρεών της αρχιεπισκοπής).
Ε λοιπόν, αφού το λέτε έτσι θα είναι…
Απ’ ό,τι φαίνεται μόνο τώρα, στο τέλος της θητείας και προ των επόμενων εκλογών (γενικών και αυτοδιοικητικών) μεγάλωσαν ξαφνικά τα προβλήματα του Ηρακλείου και ήρθε η ώρα για συνεννόηση και συναντίληψη. Τόσο καιρό ασχολούμασταν με μικρά και υποδεέστερα. Απορώ γιατί κάναμε και εκλογές και χύθηκε τόσο μελάνι για τη «διαφορά των δύο κόσμων» μεταξύ Λαμπρινού και Κουράκη. Για να τρέχουμε τρία χρόνια ως προθέρμανση με τα μικρά και στην τελική ευθεία να τα βρούμε για τα μεγάλα και σοβαρά;
Ας είμαι λοιπόν εγώ ο καχύποπτος… Ας είναι της φαντασίας μου οι ανίερες συμφωνίες τόσο για το εθνικό ψηφοδέλτιο, μη σας πω ακόμα και για το όνομα του επόμενου δημάρχου…
Σημείωση:
Καλά για όλα τα άλλα, μέσα στο πολιτικό παιχνίδι είναι όλα και οι εξελίξεις θα δείξουν αν έχουμε δίκιο οι… καχύποπτοι.
Αλλά ειδικά για την οικογένεια του ανθρώπου που χάσαμε, μπαίνουμε σε πιο βαθιά νερά. Μήπως πρέπει να σταματήσετε να τον επικαλείστε;
Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μπορεί να γίνει άμεσα η αποζημίωση με μια απόφαση του Δήμου και της Οικονομικής Επιτροπής.
Ακόμα και αν χρειάζεται διευρυμένη πλειοψηφία (ακόμα και απόλυτη ομοφωνία στο Συμβούλιο) γιατί δεν είναι αυτονόητη η επίτευξή της και χρειάζεται συνάντηση των «μάγων της φυλής» σα να λύνουμε το Κυπριακό;
Γιατί η αποζημίωση μιας οικογένειας που θρηνεί χρειάζεται «κοινό πρόγραμμα μίνιμουμ για τον τελευταίο χρόνο»;
Αρχίζει να γίνεται προσβλητικό, εκτός από τη νοημοσύνη μας, και για τη μνήμη του ανθρώπου.
