Αποσυμπίεση Μέρος 2ο

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

1) Το αποτύπωμα της Ταράτσας στο Σύνταγμα ήταν κάτι παραπάνω από εκκωφαντικό.

Δε χρειάζεται να δει κάποιος τα θετικά ενθουσιώδη σχόλια.

Βαρόμετρο είναι οι αρνητικές αντιδράσεις. Εκεί φαίνεται η αμηχανία, η τρικυμία.

Ουσιαστικά είναι τα εύσημα, η παραδοχή για το πόσο ενοχλητική και επιτυχημένη ήταν η Ταράτσα.

Πέρσι το κοριτσάκι της Ζαμπέτογλου, φέτος ο Φοίβος, η Μάρθα, η Νατάσσα.

Κουράγιο ακροκεντρώοι και ακροδεξιούληδες.

Μάλλον δεν αγαλλίασε η ψυχή στο αφτεράδικο του Χαρδαλιά.

2) Έχουν, πάντως, να παρηγοριούνται οι ανά την υφήλιο ακροδεξιοί.

Τι βολικές όλες αυτές οι επιθέσεις τελευταία;

Ακόμα και όταν το κτήνος που σκοτώνει αθώους δεν είναι μετανάστης.

Όχι πως αν ήταν αλλάζει κάτι.

Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Παλαιστίνη, Λίβανος και οποιοδήποτε άλλο κράτος, δεν έχουν επιτεθεί, δεν έχουν βομβαρδίσει, δεν έχουν επιβάλλει κατοχή στον πολιτισμένο δυτικό κόσμο. Το αντίθετο συμβαίνει εδώ και 5-6 αιώνες.

3) Οτιδήποτε – σ’ αυτή τη χώρα – κινείται σε ράγες είναι συνειδητά απαξιωμένο και επικίνδυνο. Το νου μας. Και επιτέλους την αντίδρασή μας.

4)

“Μπράβο” στη διεύθυνση του νηπιαγωγείου.

Την επόμενη φορά να οργανώσει εκδήλωση που θα μνημονεύει την αμερικανική “βοήθεια” με το σχέδιο Μάρσαλ. Γιατί όχι και τη μαμά Φρειδερίκη.

Μπράβο στον γονέα. Δε χρειάζεται ανάλυση η στάση του.