Εδώ θα μείνει για πάντα, το ζεστό το πέρασμά σου, φωτιά που ανάβει η ματιά σου…
Διάβαζα πάλι τις προάλλες για την τελευταία μάχη που έδωσε η μικρή ομάδα ανταρτών του Τσε Γκεβάρα (Ernesto Rafael Guevara, 14/6/1928-9/10/1967), περικυκλωμένη από τον στρατό στο φαράγγι Τσούρο (Churro) της Βολιβίας. Mια ημέρα πριν από τη δολοφονία του, τραυματισμένος, κρατούμενος σε ένα σχολείο στο χωριό Λα Χιγκουέρα (La Higuera). Η μέρα σηματοδοτεί το τέλος του «βολιβιανού ημερολογίου» του, ενός από τα πιο σημαντικά έγγραφα που καταγράφουν τα δραματικά γεγονότα του περασμένου αιώνα.
Ο Γάλλος φιλόσοφος, συγγραφέας και πολιτικός ακτιβιστής Ζαν-Πωλ Σαρτρ (Jean-Paul Charles Aymard Sartre, 21/6/1905-15/4/1980) αποκάλεσε τον Τσε «τον πιο τέλειο άνθρωπο του 20ού αιώνα». Πιθανότατα ο ίδιος ο Τσε θα γελούσε με τον χαρακτηρισμό, αλλά όλοι που έτυχε να τον γνωρίσουν προσωπικά φέρουν ένα αποτύπωμα ή ένα σωματίδιο της φωτιάς που φωτίζει το ανθρώπινο μονοπάτι από την αρχαιότητα, το παρόν και το μέλλον.
Από τότε, πολλοί άνθρωποι στη Δύση της χυδαίας εμπορευματοποίησης των πάντων, έχουν μετατρέψει την εικόνα του Γκεβάρα σε ένα βολικό άβαταρ, σε μία αφίσα σαν πιστοποιητικό της δικής τους «επανάστασης» στον τοίχο ενός άνετου γραφείου ή σε σχέδιο μεταξοτυπίας για μπλουζάκια με πολύ καλές πωλήσεις…
Ο οχετός των ψεμάτων και της συκοφαντίας για αυτόν αποδείχθηκαν εντελώς ακίνδυνα και ανίσχυρα, πολύ πιο ακίνδυνα από τη συστηματική κλοπή της εικόνας του από το σύστημα, το οποίο έχει δημιουργήσει τη σύγχρονη επιχείρηση εμπορευματοποίησης για να τον εξαλείψει. Όμως ότι και να κάνουν δεν μπορούν να εξαλείψουν την πραγματική συνεισφορά του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα στην πολιτική επιστήμη, την επαναστατική μαρξιστική θεωρία, σκέψη και δράση.
Ας μείνουμε στα πιο σημαντικά πράγματα για τον Μαρξιστή-Λενινιστή Αργεντίνο επαναστάτη γιατρό Ερνέστο Γκεβάρα. Ο Τσε ήταν αντιιμπεριαλιστής και αντιαποικιοκράτης. Μπορεί να μην συμφωνούσε πάντα με την ΕΣΣΔ σε όλα, αλλά ποτέ, σε καμία περίπτωση, δεν υποστήριζε πολέμους που διεξήγαγε ο κύριος εχθρός της ανθρωπότητας — οι κυβερνήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και οι χώρες του εγκληματικού οργανισμού του ΝΑΤΟ που έγιναν στρατιωτική και πολιτική θυγατρική τους.
Ο Τσε ήταν ανθρωπιστής, πουθενά και σε καμία περίπτωση δεν δικαιολόγησε τη δολοφονία αμάχων ή αιχμαλώτων εχθρών, για «υψηλότερους στόχους» της επανάστασης ή της δικαιοσύνης. Ξεκάθαρα οι άνθρωποι δεν ήταν ούτε υλικό ούτε εργαλείο γι᾿αυτόν. Και το πιο σημαντικό, κατάλαβε ότι χωρίς να δημιουργήσει έναν «νέο άνθρωπο», απαλλαγμένο από εγωισμό, μικροπρέπεια και την χυδαία αιώνια αναζήτηση προσωπικού κέρδους, χωρίς να δημιουργήσει έναν άνθρωπο που φιλοδοξεί να γνωρίσει τα αστέρια και το σύμπαν και όχι να ζει στα σκοτάδια της συστημικής σαπίλας επιδιώκοντας μόνο την απόκτηση εφήμερης δύναμης, δεν μπορεί να υπάρξει ζήτημα οποιουδήποτε μέλλοντος. Δαπάνησε ολόκληρη τη ζωή του για τη «χύτευση» ενός τέτοιου «νέου ανθρώπου» βάζοντας πρόθυμα το υλικό της δικής του σάρκας και αίματος.
Θυμήθηκα τις ιστορίες κατοίκων στις περιοχές της Βολιβίας όπου έδρασε η αντάρτικη ομάδα του Τσε Γκεβάρα. Ο χωρικός Πανταλέον Γκρασόν (Pantaleón Grazón) κρατάει ως πολύτιμο λείψανο ένα τζιπ που κάποτε χρησιμοποίησε ο Κομαντάντε. Λέει ότι ακούει συχνά τις φωνές των παρτιζάνων από το γκαράζ του και μερικές φορές ακούει πολύ καθαρά τη φωνή του διοικητή, ο οποίος ζητά να δανειστεί το αυτοκίνητό του. Στη συνέχεια, το αυτοκίνητο εξαφανίζεται για όλη τη νύχτα και επιστρέφει πάντα το πρωί. Ο Τσε το παρκάρει πάντα στο ίδιο μέρος…
Πολλοί ντόπιοι αγρότες βλέπουν συχνά τον Τσε κατά το ηλιοβασίλεμα, στους λόφους, στην κεφαλή μιας πορείας παρτιζάνων, ξέρουν ότι συνεχίζει να ψάχνει για την χαμένη ομάδα του Χοακίν (Joaquín).
Κοντά στο Βάντο Γέσο (Vado el Yeso), το πέρασμα όπου η ομάδα του Χοακίν έπεσε σε ενέδρα και καταστράφηκε ως αποτέλεσμα προδοσίας, οι βοσκοί λένε ότι όταν το ποτάμι καλύπτεται από ομίχλη, μπορείτε να ακούσετε τη φωνή της 30χρονης αντάρτισσας Τάνιας (Tanya, — Haydée Tamara Bunke Bider, 19/11/1937-31/8/1967), μερικές φορές τραγουδά, μερικές φορές καλεί τους συντρόφους της και κάποιες φορές μπορείτε να τη δείτε, μεταμφιεσμένη σε αγρότισσα, να βγαίνει ξαφνικά από το ποτάμι, με μακριά λυτά μαλλιά, μια κιθάρα στην πλάτη της και ένα καλάθι με φρούτα για να τα πουλήσει, επειδή το σπίτι της βρίσκεται σε αυτό το μέρος του δάσους…
Πριν από λίγα χρόνια μια ομάδα στρατιωτών που χάθηκαν σε αυτά τα μέρη λένε ότι οι αντάρτες του Κομαντάντε με επικεφαλής τον «Γουίλι» (Simeón Cuba Sanabria, 5/1/1935-9/10/1967) τους πλησίασαν τη νύχτα και μοιράστηκαν τις μερίδες τους μαζί τους, λέγοντάς τους ότι ο αγώνας δεν ήταν εναντίον τους και από μακριά ακούστηκε η γλυκιά γυναικεία φωνή της Τάνιας να φωνάζει σε ένα μεγάφωνο: «στρατιώτες, είμαστε αδέρφια σας…»
Σήμερα οι κυρίαρχοι κύκλοι του νεοφιλελεύθερου ιμπεριαλισμού προσπαθούν να επιβάλλουν στη συνείδηση του κόσμου με τα κάθε είδους φερέφωνα τους ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει και πρέπει να αποδεχθείς τη μοίρα σου και τη κακομοιριά σου, και ίσως αύριο για ανταμοιβή να έχεις μισό καρβέλι ψωμί περισσότερο, εφόσον το θέλουν τα παράσιτα που κυβερνούν τη ζωή σου.
Οι σημερινοί ανιστόρητοι πολίτες της πολιτισμένης δύσης, οι «κυρ-Παντελήδες», οι εκμεταλλευτές ανθρώπων όπου γης και οι αρνητές του παρελθόντος δεν μπορούν να κατανοήσουν τον αγώνα του Τσε. Το σύμβολο του αντι-ιμπεριαλισμού και της επανάστασης. Δεν θα καταλάβουν τι εννοούσε ο Κομαντάντε λέγοντας αναφερόμενος στην ένοπλη νίκη του κουβανικού λαού κατά της δικτατορίας του Μπατίστα, ότι «υπήρξε παράγοντας για την αναθεώρηση παλιών δογμάτων σχετικά με την συμπεριφορά των λαϊκών μαζών, αποδείχνοντας με τρόπο απτό την ικανότητα του λαού να αποτινάξει μια καταπιεστική κυβέρνηση μέσω του αντάρτικου αγώνα».
Όπως δεν θα καταλάβουν ποτέ την παράξενη συνήθεια κάποιων από εμάς να έχουμε συχνά τις νύχτες ατελείωτες συνομιλίες και επιχειρήματα μαζί του για το ζήτημα της καθοδήγησης του ένοπλου αγώνα, για τις τακτικές του αντάρτικου και την επανάσταση…#
Τσε Γκεβάρα – Hasta siempre
