Είχες την εξαιρετική ευκαιρία ως προεδρεύων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, από αυτό το βήμα που σε παρακολουθούσε όλη η υφήλιος, να καταγγείλεις τον καταδικασμένο σφαγέα της Γάζας, συντασσόμενος κι’ εσύ με το ανερχόμενο κύμα συμπαράστασης στον Παλαιστινιακό λαό.
Αντ’ αυτού, περιορίστηκες να εγγυηθείς την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας των θαλασσών. Τρίχες! Όταν δεν μπορείς, η δεν θέλεις να εγγυηθείς και να καταφέρεις να πείσεις τον φίλο και συνεργάτη σου, του οποίου τα “ματωμένα” χέρια, πρόσφατα έσφιγγες, να φτάσει έστω και ένα σακί αλεύρι σε παιδιά που λιμοκτονούν, τότε δεν είσαι ικανός να εγγυηθείς, τίποτα απολύτως!
Ντροπή σου και ντροπή σε όλους που ακόμα σε υποστηρίζουν. Αλλά ντροπή και σε μας που ανεχόμαστε να μας εκπροσωπείς και εκμεταλλευόμενος το 41%, να μιλάς εξ ονόματός μας. Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα; Το 41%, είναι για να δημιουργείς τις βάσεις και τiς προϋποθέσεις, για μια καλύτερη ζωή των πολιτών και όχι να επικροτείς και να υποστηρίζεις γενοκτόνους.
Και να ξέρεις, από εδώ και πέρα και πρό τού επικείμενου θανάτου 14.000 παιδιών από πείνα ρε ανάλγητε, δεν θα είσαι απλώς συνένοχος, αλλά καθαρά ΕΝΟΧΟΣ!
Δυστυχώς, ως πολίτες είναι γεγονός ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Μπορούμε όμως να είμαστε συνεχώς ενεργοί και να διατρανώνουμε την αντίθεση και τον αποτροπιασμό μας στην επιχειρούμενη γενοκτονία – λιμοκτονία του Παλαιστινιακού λαού, με τη φωνή μας, σε μαζικές διαμαρτυρίες και συλλαλητήρια.
Προσωπικά, ως απλός πολίτης, νιώθω την υποχρέωση και την αδήριτη ανάγκη, να ζητήσω μια μεγάλη συγγνώμη από τον Παλαιστινιακό λαό, για τη συμπεριφορά της ηγεσίας της χώρας μου και να τους υποσχεθώ, ότι όσο μου επιτρέπει το σώμα και σκέφτεται το μυαλό, θα είμαι στο πλευρό τους.
Συνάνθρωποι, συγγνώμη!
