Δεν είναι δύσκολο να είσαι αδαής, γι’ αυτό και σε προκαλούν συνεχώς! Για παράδειγμα, είναι γνωστό εδώ και πολύ καιρό ότι ο όρος «γεωπολιτική» (Geopolitik), που έχει γίνει γνωστός παγκοσμίως και μάλιστα είναι πολύ δημοφιλής, συνδέεται με τις ιδέες του ναζιστή φιλοσόφου Χάουσχοφερ (Karl Ernst Haushofer, 27/8/1869-10/3/1946) για την κατάκτηση του «ζωτικού χώρου» (Lebensraum), δηλαδή ουσιαστικά αναφέρεται σε γενοκτονία. Η γεωπολιτική ήταν μια γερμανική σχολή υλοποίησης της πολιτικής που υπήρξε από τα τέλη του 19ου αιώνα έως τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο όρος «γεωπολιτική» σαν επιστημονικός όρος εισήχθη το 1899 από τον Σουηδό πολιτικό και πολιτικό επιστήμονα Ρούντολφ Κελιέν (Johan Rudolf Kjellén, 13/6/1864-14/11/1922). Η προώθηση και ανάπτυξη της ιδέας έγινε, όμως, από τον Χάουσχοφερ, ο οποίος ήταν Γερμανός στρατηγός, καθηγητής, γεωγράφος και διπλωμάτης. Οι θεωρίες του για τη «γεωπολιτική» επηρέασαν την ιδεολογική ανάπτυξη του Αδόλφου Χίτλερ. Ο Ρούντολφ Ες (Rudolf Walter Richard Hess, 26/4/1894-17/8/1987) ήταν επίσης μαθητής του Χάουσχοφερ. Μάλιστα κατά τη διάρκεια της φυλάκισης του Ες και του Χίτλερ από τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης μετά το αποτυχημένο τους πραξικόπημα (Bierkeller-Putsch, 8-9/11/1923), ο Χάουσχοφερ τους επισκέφθηκε στη φυλακή του Λάντσμπεργκ (Landsberg) για να διδάξει και να καθοδηγήσει τόσο τον Ες όσο και τον Χίτλερ. Ο Χάουσχοφερ επινόησε επίσης την πολιτική χρήση του όρου «ζωτικός χώρος», που χρησιμοποίησε και ο Χίτλερ για να δικαιολογήσει τόσο τα εγκλήματα κατά της ειρήνης όσο και τη γενοκτονία κατά των Εβραίων και των Ρώσων. Τον ίδιο όρο χρησιμοποιεί και σήμερα το σιωνιστικό κράτος-δολοφόνος για να δικαιολογήσει τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού.
Επειδή όμως η ζωή κάνει το δικό της παιχνίδι, αξίζει να σημειώσουμε ότι την ίδια στιγμή η μισοεβραία σύζυγος του Χάουσχοφερ Μάρθα (Martha) και τα παιδιά τους κατηγοριοποιήθηκαν ως «Mischlinge» δηλ., άτομα μικτής καταγωγής, «άριας» και «μη άριας», όπως ταξινομήθηκαν σύμφωνα με τους φυλετικούς νόμους της Νυρεμβέργης του 1935. Ο γιος τους Άλμπρεχτ (Albrecht Haushofer), έλαβε «γερμανικό πιστοποιητικό αίματος» (Deutsches Blutbild) μέσω της επιρροής του Ες, αλλά συνελήφθη το 1944 για τη συμμετοχή του στη συνωμοσία της 20ής Ιούλη 1944 (Operation Walküre), την απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ και την ανατροπή από την εξουσία του ναζιστικού Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος (Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei, NSDAP). Στις τελευταίες ημέρες του πολέμου, ο Άλμπρεχτ εκτελέστηκε με συνοπτικές διαδικασίες από τα SS για το ρόλο του στη γερμανική αντίσταση!
Ας πάμε τώρα στην περιβόητη «πολυπολικότητα». Μέχρι πρόσφατα, όμως, αγνοούσα, προς ντροπή μου, ότι και ο όρος «πολυπολικότητα» δεν είναι αυτό που φαίνεται!
Η «πολυπολικότητα» στη γένεση της αφορά τον ιμπεριαλισμό, μια ιεραρχία κρατών που λεηλατούν και ληστεύουν και μια συμμαχία αποικιοκρατικών δυνάμεων που καταπιέζουν τους πληθυσμούς στις αποικίες τους.
Ο επικεφαλής νομικός των ναζί, συγγραφέας, αντισημίτης, αρχισυντάκτης της ναζιστικής εφημερίδας για δικηγόρους (Deutsche Juristen-Zeitung) και πολιτικός θεωρητικός Καρλ Σμιτ (Carl Schmitt, 11/7/1888-7/4/1985), επικριτής της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, του φιλελευθερισμού και του κοσμοπολιτισμού, εισήγαγε την έννοια του «μεγάλου χώρου» (Großraum), η οποία χρησιμοποιήθηκε για να δικαιολογήσει τον πόλεμο εξόντωσης κατά των σλαβικών λαών στην ανατολική Ευρώπη. Στα βιβλία του «Τάξη του μεγάλου χώρου βάσει του διεθνούς δικαίου με απαγόρευση της επέμβασης ξένων προς την περιοχή δυνάμεων. Συμβολή στην έννοια της αυτοκρατορίας στο διεθνές δίκαιο», και «Ο νόμος του κυβερνήτη του Ράιχ» (το οποίο είναι γεμάτο ωδές στον Χίτλερ και τον ναζισμό) εισήγαγε επίσης τον όρο πολυπολικότητα (pluriversum).
Ο πολυπολικός κόσμος του Σμιτ είναι η καθιέρωση οριοθετικών «γραμμών φιλίας» μεταξύ αποικιοκρατών και ιμπεριαλιστών. Σε αδρές γραμμές, πρόκειται για μια διαίρεση του κόσμου στην οποία κάθε ιμπεριαλιστής παίρνει το δικό του κομμάτι για να το λεηλατήσει, αλλά παραιτείται από τις αξιώσεις του άλλου ιμπεριαλιστή. Κάτι σαν «Ιερή Συμμαχία».
Κάθε «αυτοκρατορία» έχει τις δικές της παραδοσιακές αξίες, στις οποίες κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ανακατευτεί. Ταυτόχρονα η κάθε «αυτοκρατορία» καταπιέζει, ληστεύει και ταπεινώνει τους «μη αυτοκρατορικούς» λαούς (Untermenschen) και αυτό το δικαίωμα στην καταπίεση καθορίζεται από κάποια «πολυπολική συμφωνία» για «γραμμές φιλίας» μεταξύ των «αυτοκρατοριών».
Δηλητηριασμένος από τις ιδέες του Καρλ Σμιτ και ενός παρεξηγημένου Ντοστογιέφσκι, ο ναζιστής Γερμανός φιλόσοφος Χάιντεγκερ (Martin Heidegger, 26/9/1889-26/5/1976) γνωστός για τη συμβολή του στη φαινομενολογία, την ερμηνευτική και τον υπαρξισμό, χαιρέτισε το Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη επίθεσης (γνωστό και σαν Σύμφωνο Μολότωφ – Ρίμπεντροπ) το 1939, ως «την ενότητα του πνεύματος του Γκαίτε και του πνεύματος του Ντοστογιέφσκι» και «την επιτυχία του μεγάλου τακτικού παιχνιδιού του Χίτλερ». Πίστευε ότι αυτό θα ήταν η αρχή ενός «πολυπολικού κόσμου», στον οποίο δύο αυτοκρατορίες θα μοίραζαν σφαίρες επιρροής και θα «παντρεύονταν»… Όμως έκανε ένα σοβαρό λάθος, γιατί η νεαρή τότε Σοβιετική Ένωση δεν ήταν «το πνεύμα του Ντοστογιέφσκι», αλλά «το πνεύμα του Λένιν», και υπέγραψε το Σύμφωνο όχι για να μοιράσει τον κόσμο με τον Χίτλερ, αλλά για να έχει χρόνο να προετοιμαστεί για πόλεμο με τον φασισμό. Ωστόσο, ο Χάιντεγκερ κατάλαβε πολύ γρήγορα το λάθος του και ήδη από το 1941 χαιρόταν με την «επιτυχία» του γιου του Χέρμαν (Herrmann) στο ανατολικό μέτωπο.
Παρεμπιπτόντως, από την ιδέα της «πολυπολικότητας των μεγάλων χώρων» του Σμιτ, η λεγόμενη νεοφιλελεύθερη δεξιά μετά τον πόλεμο γέννησε την έννοια της «Ευρώπης των εθνών», «από τη Λισαβόνα μέχρι το Βλαδιβοστόκ», την οποία όλοι υποστήριζαν, σχεδόν μέχρι πρόσφατα, χωρίς να συνειδητοποιούν τι σημαίνει αυτό.
Η ιδέα των όψιμων σοβιετικών ηγετών να καταστρέψουν το πρώτο στον κόσμο σοσιαλιστικό πείραμα και να πετάξουν από τη Ρωσία τις «μη ρωσικές» περιφέρειες για να ενωθούν με την Ευρωπαϊκή Ένωση (ρωσική πυρηνική ομπρέλα, πόροι, ευρωπαϊκή τεχνολογία και καταναλωτικός τομέας) εναντίον των ΗΠΑ, είναι ακριβώς οι ιδέες που εισήγαγε η ευρωπαϊκή νεοφιλελεύθερη δεξιά, η οποία ξεπήδησε από το πανωφόρι του ναζιστή νομικού Καρλ Σμιτ.
Η εισαγωγή λοιπόν των όρων «γεωπολιτική» και «πολυπολικότητα» στον σύγχρονο πολιτικό λόγο είναι τόσο εκτροπή προς τον φασισμό όσο και η κρυφή επαναφορά από το παράθυρο στην πολιτική πραγματικότητα του εθνικιστή, αντικομμουνιστή και ναζιστή φιλόσοφου Ιβάν Ίλιν (Иван Александрович Ильин,28/3[9/4]1883-21/12/1954). Γιατί; Επειδή ο Ίλιν θεωρείται μία από τις ιδεολογικές εμπνεύσεις του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν!
Οι εχθροί των λαών στη Δύση, που κατανοούν πολύ καλά το θέμα, το χρησιμοποιούν επιδέξια για να επικρίνουν τις θέσεις του Πούτιν και του Παγκόσμιου Νότου για «πολυπολικότητα». Σαν αδαείς, η Ρωσική Ομοσπονδία, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, η Λαοκρατική Δημοκρατία της Κορέας και οι χώρες του Παγκόσμιου Νότου διακηρύσσουν τον αγώνα κατά του φασισμού, κατά της αποικιοκρατίας, αλλά οι ίδιοι χρησιμοποιούν την ορολογία του· κοίτα ποιος μιλάει!
Ωστόσο, η Ιστορία δημιουργεί πάντα απροσδόκητες εκτροπές. Η διαμάχη με τη Δύση (η οποία είναι ανεπιθύμητη στην Ρωσική ηγεσία και ολιγαρχία) και η αναγκαστική συμμαχία της Ρωσικής Ομοσπονδίας με την Λ.Δ.Κίνας και τη Λ.Δ.Κορέας, όπως και με τις χώρες του Παγκόσμιου Νότου (που βλέπουν τη Ρωσική Ομοσπονδία όχι ως παραδοσιακή καπιταλιστική αυτοκρατορία, αλλά ως διάδοχο της ΕΣΣΔ και του ιστορικού καταστροφέα της αποικιοκρατίας), αλλάζει ριζικά την έννοια αυτής της «πολυπολικότητας».
Αν θυμάστε, όπως ακριβώς έγινε με το «Αθάνατο Σύνταγμα» (Бессмертный полк) που σχεδιάστηκε ως ένα εθνικιστικό σχέδιο μνήμης και τελικά μετατράπηκε μια δράση πανρωσικού στην αρχή και στη συνέχεια διεθνούς αντιφασιστικού θριάμβου. Του «Αθάνατου Συντάγματος» που βαδίζει στις λεωφόρους πολλών κρατών, τιμώντας τους πεσόντες για την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών στις 9/5/1945! Έτσι είναι τώρα με την «πολυπολικότητα». Εκείνοι που έσπρωξαν την ιδέα και την έννοια της «πολυπολικότητας» του Σμιτ, δεν περίμεναν ότι δεν θα εφαρμοζόταν από τη δεξιά Ευρώπη, αλλά από τη Ρωσία, την Κίνα, τη Λ.Δ.Κορέας και τις χώρες του Παγκόσμιου Νότου. Και δεν μπορούν να το χωνέψουν ότι η έννοια μετατρέπεται σε κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που ήθελαν.#
