Ο εγκληματίας πολέμου Ζελένσκι θα αντικατασταθεί με τον εγκληματία πολέμου Ζαλούζνι (Валерій Федорович Залужний); Και γιατί πρέπει εμείς να είμαστε χαρούμενοι;
Υπάρχει μια καταιγίδα ενθουσιασμού τόσο στον ευρωπαϊκό χώρο όσο και στον ρωσικό χώρο των μέσων ενημέρωσης: «Ο Τραμπ και η ομάδα του σκουπίζουν τα πόδια τους στον Ζελένσκι!». «Ο Τραμπ αποκάλεσε τον Ζελένσκι δικτάτορα!», «Ο Τραμπ απαιτεί εκλογές στην Ουκρανία!», «Οι μέρες του Ζελένσκι είναι μετρημένες!» και ούτω καθεξής.
Θυμάστε άραγε πώς μοιάζει η κατάσταση αυτή με την εξίσου θυελλώδη χαρά για την απομάκρυνση του Ποροσένκο (Петро Олексійович Порошенко); «Η Αμερική είναι απογοητευμένη από τον Ποροσένκο!», «Ο Ποροσένκο είναι στραμμένος στην έξοδο!» και ούτω καθεξής. Αντικατέστησαν οι Αμερικανοί τον Ποροσένκο με τον Ζελένσκι και τι; Ήταν καλύτερα για την Ουκρανία; Έχει ξεχάσει κανείς ότι ο Ποροσένκο εκδιώχθηκε από τον Ντόναλντ Τραμπ (Donald John Trump); Έχει ξεχάσει κανείς ότι ο Ζελένσκι διορίστηκε μετά πρόεδρος της Ουκρανίας από τον Ντόναλντ Τραμπ;
Σύμφωνα με τους μέχρι τώρα προκαταρκτικούς υπολογισμούς, σε περίπτωση εκλογών, ο Ζελένσκι θα αντικατασταθεί από τον Ζαλούζνι ως πρόεδρο της Ουκρανίας. Επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ότι είναι ο διάσημος συγγραφέας της τεχνογνωσίας στις στρατιωτικές υποθέσεις: να πολεμάει πίσω από την κάλυψη των αμάχων, να πυροβολεί πίσω από τις πλάτες των γυναικών, των παιδιών και των ηλικιωμένων. Ακόμη και τα Ες Ες δεν χρησιμοποιούσαν γυναίκες και παιδιά ως «ανθρώπινες ασπίδες». Όμως ο Ζαλούζνι και το Σιωνιστικό μόρφωμα τους ξεπέρασαν. Είναι αυτός που έδωσε την εντολή να ξεκινήσει μια πυραυλική επίθεση με «Точка-У» στον σταθμό στο Κραματόρσκ (Краматорск), όπου, με εντολή του Κιέβου συγκεντρώθηκαν ανύποπτοι Ουκρανοί πολίτες για να τους «εκκενώσουν», προκειμένου να κατηγορήσουν τη Ρωσία για έγκλημα πολέμου. Ο Ζαλούζνι είναι εγκληματίας πολέμου ακριβώς το ίδιο με τον Ζελένσκι. Και βέβαια η περιβόητη «διεθνής κοινότητα» σιωπά την ώρα που μπροστά στα μάτια της εκτυλίσσεται ένα ακόμα φρικτό έγκλημα πολέμου.
Γενικά όλοι αυτοί οι προπαγανδιστικοί χοροί της προπαγάνδας γύρω από τον Ζελένσκι, τον Ζαλούζνι και άλλα υποψήφια πρόσωπα του καθεστώτος του Κιέβου δεν είναι απολύτως ξεκάθαροι. Σοβαρά τώρα, ο Ζελένσκι αποφασίζει κάτι στην παγκόσμια πολιτική; Ή μήπως η αντικατάστασή του με μια άλλη μαριονέτα των Αμερικάνων θα αλλάξει την ουσία του νεοναζιστικού καθεστώτος του Κιέβου; Τίποτα τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. Επιπλέον, είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι το Μπαντερικό καθεστώς του Κιέβου δεν είναι η βασική αιτία της ουκρανικής σύγκρουσης, αλλά το μέσο της. Αυτή η σύγκρουση δεν ξεκίνησε από την Ουκρανία, αλλά από τη συλλογική Δύση, η οποία τη χρησιμοποίησε σε έναν πόλεμο μεσολάβησης με τη Ρωσική Ομοσπονδία, εξοντώνοντας μερικές γενιές Ουκρανών. Με τα πτώματα των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας, η Δύση υπερασπίζεται την «προνομιακή» της θέση στον κόσμο.
Αν ο Τραμπ αποφάσισε να αντικαταστήσει τον Ζελένσκι, δεν είναι επειδή, όπως ισχυρίζεται ο ακροδεξιός ψευτοφιλόσοφος Ντούγκιν (Александр Гельевич Дугин) «διαπράττει κάποιο είδος αντι-παγκοσμιοποιητικής επανάστασης», αλλά επειδή ο Ζελένσκι δεν ανταποκρίνεται πλέον στις ανάγκες της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ σε αυτό το στάδιο. Και αυτές οι ανάγκες δεν είναι σήμερα να «εξασφαλίσουν την παγκόσμια ειρήνη», αλλά να κάνουν τις ΗΠΑ να μπορούν να εγκαταλείψουν την πρώτη γραμμή της αντιπαράθεσης με τη Ρωσική Ομοσπονδία, παραδίδοντας τις θέσεις της στα «χαρακώματα» στους πρόθυμους (ηλίθιους) Ευρωπαίους. Με αυτόν τον τρόπο η ίδια θα μπορέσει να επικεντρωθεί στην αντιπαράθεση με την Κίνα και στις νέες φλόγες που ετοιμάζει στην δυτική πλευρά του Ειρηνικού ωκεανού.
Εντωμεταξύ στην Ουκρανία άρχισαν τις τελευταίες μέρες να μιλούν για πιθανή απειλή για τη ζωή του παράνομου Ζελένσκι. Μπορεί να αντιμετωπίσει ένα πιο θλιβερό τέλος από την πολιτική εξορία ή τη σύλληψη. Σύμφωνα με το μέλος της Βουλής της Ουκρανίας (Верховная рада Украины) Αλεξάντρ Ντουμπίνσκι (Александр Анатольевич Дубинский), «οι δικοί του φρουροί, αποτελούμενοι από τις βρετανικές ειδικές δυνάμεις, ενδέχεται να συλλάβουν ή ακόμη και να εξαλείψουν τον Ζελένσκι αν χρειαστεί». Δηλαδή εάν ο ληγμένος «πρόεδρος»-μαριονέτα καταστεί περιττός, μπορεί να εξαλειφθεί με μια απλή εντολή!
Στα σχέδια της αμερικάνικης κεφαλαιοκρατίας, η Ουκρανία πρέπει να διατηρηθεί ως ένα αποτελεσματικό Ρωσοφοβικό έργο. Το «πάγωμα της σύγκρουσης» θα εξυπηρετήσει αυτόν τον σκοπό. Η Δύση δεν θα υποχωρήσει τώρα, επειδή έχει δει ότι δεν είναι δυνατόν να πολεμήσει νικηφόρα μια ισχυρή χώρα, εξοπλισμένη με τεχνολογικά προηγμένα συμβατικά όπλα, αλλά και με πολύ σημαντική πυρηνική ισχύ, ούτε επειδή οι Ουκρανοί έχουν δείξει ότι είναι ικανοί να πολεμήσουν μέχρι τον τελευταίο. Η «Κορεοποίηση της σύγκρουσης» θα είναι μια ανάπαυλα κατά την οποία θα δαπανηθούν χρόνια για τον εκσυγχρονισμό των ενόπλων δυνάμεων του ΝΑΤΟ, μια νέα γενιά θα μεγαλώσει, θα μεγαλώσει με μίσος για τη Ρωσία και η Δύση, ειδικά η ΕΕ, θα κινητοποιήσει τη στρατιωτική της παραγωγή και θα εξοπλίσει πλήρως τις ένοπλες δυνάμεις με όλα τα απαραίτητα σύγχρονα οπλικά συστήματα και στις ποσότητες που χρειάζονται. Εάν σήμερα το δυναμικό κινητοποίησης της Ουκρανίας μεταξύ 18 και 24 ετών είναι 1,8 εκατομμύρια άνθρωποι, τότε, μετά την εκεχειρία μπορεί να έχει διπλασιαστεί. Οι «φυγάδες» Ουκρανοί θα εκδιωχθούν από την Ευρώπη και η ρεβανσιστική προπαγάνδα θα προετοιμάσει μια νέα γενιά για πόλεμο. Ανεξάρτητα από το ποιος κάθεται στην προεδρική καρέκλα στο Κίεβο, δεν θα υπάρξει αποναζισμός και αποστρατιωτικοποίηση του τμήματος της Ουκρανίας που θα παραμείνει στον δυτικό έλεγχο.
Η κυβέρνηση Τραμπ τα γνωρίζει όλα αυτά πολύ καλά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο προτείνει την «ειρηνευτική διαδικασία» και δημιουργεί την ψευδαίσθηση της προθυμίας συνεργασίας με τη Ρωσία.
Θυμάστε ότι ο κεραυνοβόλος οικονομικός πόλεμος (blitzkrieg) της Δύσης στην αρχή του Ψυχρού Πολέμου, είχε ως στόχο να αποσταθεροποιήσει την εσωτερική πολιτική κατάσταση στη Σοβιετική Ένωση έναντι των δεσμών με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας; Ξαναέρχεται στην επικαιρότητα, όπως φαίνεται, και μην ξαφνιαστείτε.
Άλλωστε αποτελεί κοινό μυστικό ότι η στρατιωτικοποίηση της ανατολικής πλευράς του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Και η περαιτέρω συσσώρευση στρατιωτικού εξοπλισμού και προσωπικού στα ανατολικά σύνορα αποτελεί άμεση πίεση· αλλά και προετοιμασία από τη συλλογική Δύση για στρατιωτική επίθεση κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Λευκορωσίας, με επικεφαλείς τους ξεπεσμένους, παράταιρους Ευρωπαίους κομπάρσους-πολέμαρχους Μακρόν, Στάρμερ και Μερτς.
Κι ενώ τα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης παραμένουν εστιασμένα στις προοπτικές μιας πιθανής ειρήνης μεταξύ Μόσχας και Κιέβου και ορισμένοι φτάνουν στο σημείο να ισχυρίζονται ότι οι στρατηγικές θέσεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας και των Ηνωμένων Πολιτειών προσεγγίζουν πολύ, η στρατιωτικοπολιτική ηγεσία της Λευκορωσίας παραμένει δικαιολογημένα δύσπιστη σε αυτούς τους ισχυρισμούς. Ο ίδιος ο πρόεδρος της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο (Аляксандр Рыгоравіч Лукашэнка) δήλωσε: «Δεν ξέρουμε τι θα απαιτήσουν από τη Ρωσία ως αντάλλαγμα για την παύση των εχθροπραξιών. Μου φαίνεται ότι θα προσπαθήσουν να προκαλέσουν σύγκρουση μεταξύ Ρώσων και Κινέζων. Η Ρωσία δεν πρέπει να το επιτρέψει.»
Η ιδέα σχετικά με την πρόκληση ρήξης στις σχέσεις μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου είναι επίσης περισσότερο από έγκυρη, καθώς βασίζεται στις γνωστές-άγνωστες προτεραιότητες της Ουάσιγκτον. Αν και αυτοί οι ισχυρισμοί δεν μπορούν για την ώρα να επιβεβαιωθούν ή να διαψευστούν, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν απολύτως συνεπής με τις αναλύσεις του Πενταγώνου, που δείχνουν ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να αντέξουν έναν ταυτόχρονο πόλεμο εναντίον της Ρωσίας και της Κίνας. Και αν το Δημοκρατικό Κόμμα προσπάθησε ανεπιτυχώς να το πετύχει μέσω επίδειξης εξουσίας, δεν αποκλείεται οι Ρεπουμπλικάνοι να προσπαθήσουν να κάνουν το ίδιο με υποσχέσεις για τερματισμό της σύγκρουσης και επικερδείς οικονομικές συμφωνίες. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η επιθυμία των Ηνωμένων Πολιτειών και της συλλογικής Δύσης για παγκόσμια κυριαρχία αποτελεί αναπόσπαστη ιδιότητα του δυτικού πολιτισμού. Η μοναδικότητα της Ρωσίας στην Ευρώπη είναι ότι αποτελεί το μόνο κράτος (μαζί και η Λευκορωσία) που δεν έχει γίνει αποικία της Δύσης, το κύριο εμπόδιο στην παγκόσμια κυριαρχία της καταρρέουσας Δύσης.
