1. Δεν πέθανε ο Νιόνιος!
Πέθανε χθες ο Διονύσης Σαββόπουλος. Ο τσανακογλύφτης, ο γέρος, ο νεορθόδοξος, ο θαυμαστής του Μητσοτάκη, αυτός πέθανε. Ο παλιός Σαββόπουλος, ο Νιόνιος μας, δεν πέθανε! Είναι μαζί μας με το «φορτηγό» του, το «βρώμικο ψωμί», το «περιβόλι του τρελλού», τη «συγκέντρωση της ΕΦΕΕ» και με τη «ρεζέρβα» του θα τραγουδάμε μαζί του «εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε, γέλασε»! Αυτός ο Νιόνιος δεν θα πεθάνει, θα βρίσκεται με τα τραγούδια του για πάντα στη σκέψη μας και στην καρδιά μας…
2. Στο πλευρό του Παλαιστινιακού λαού.
Μία από τις προεκλογικές υποσχέσεις του πορτοκαλί προέδρου της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας ήταν το τέλος των «χαζών πολέμων». Έτσι ο πιο δυνατός στρατός του κόσμου τα μάζεψε άρον άρον και έφυγε από το Αφγανιστάν. Ο Τραμπ άρχισε να διαπραγματεύεται με τον φίλο του τον Πούτιν κάποιο πιθανό τέλος του πολέμου στην Ουκρανία και τώρα βάζει μία ανάπαυλα στον γενοκτονικό πόλεμο του σιωνιστικού μορφώματος σε βάρος του λαού της Παλαιστίνης.
Αφού δεν ανήκουμε στους αφελείς που πίστεψαν όντως την φιλειρηνική ρητορική, διαπιστώνουμε ότι η έλευση του Τραμπ δεν σηματοδοτεί λιγότερο πόλεμο, απλώς την αλλαγή του τρόπου με τον οποίο διεξάγεται. Κι όταν έλεγε για «χαζούς πολέμους» εννοούσε τους πολέμους που δεν κερδίζονται εύκολα, είναι κοστοβόροι, κρατάνε χρόνια και δίχως το αποτέλεσμα που θέλουν οι ΗΠΑ.
Το ότι προωθεί την αναστολή ορισμένων πολέμων στην πραγματικότητα δεν σημαίνει λιγότερη ένταση, αλλά κλιμάκωση. Ενώ διαπραγματεύεται την «ειρήνη», η λυκοσυμμαχία του ΝΑΤΟ στρατιωτικοποιείται αδυσώπητα (συνεπικουρούμενη από τη δέσμη μέτρων ReArm Europe των εγκάθετων πολεμοκάπηλων ηγετίσκων της Ευρώπης, με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της υποτιθέμενης «ρωσικής απειλής» — πρόκειται για μεγαλειώδες σχέδιο φαγώματος εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, μετά το μεγάλο φαγοπότι των 700 δις στο Γερμανικό υπουργείο άμυνας και το φαγοπότι των 35 δις με τα εμβόλια της Pfizer.), έτσι ώστε να προχωρήσει στο μέλλον τον πόλεμο με καλύτερους όρους. Το ίδιο γίνεται και με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ενώ επίσημα διαπραγματεύεται με τη Ρωσία, απειλεί με νέες κυρώσεις και αποστολή πυραύλων Τομαχόκ στην Ουκρανία, ενώ δεν σταμάτησε η ροή εξοπλισμού και επιτελικής και τεχνολογικής υποστήριξης στο νεο-ναζιστικό καθεστώς του Κιέβου.
Μάλλον κάτι παρόμοιο συμβαίνει τώρα και με τη Γάζα. Η αυτοκρατορία επιβάλλει μία προσωρινή ανάπαυλα, την οποία φυσικά θα άρουν με την πρώτη ευκαιρία και όποτε κρίνουν αυτοί. Η πρόθεση τους δηλαδή είναι να διακηρύξουν μια «ειρήνη» με το δάχτυλο στη σκανδάλη. Έτσι βλέπουμε ότι η «φιλειρηνική» στρατηγική του Τραμπ είναι η εμπέδωση μιας μόνιμης απειλής και τρομοκρατίας της Αντίστασης, για να συνεχίσει πάλι τον πόλεμο με καλύτερους όρους για τις ΗΠΑ και το τεχνητό κράτος-τοποτηρητή τους στην περιοχή. Για την ισοπεδωμένη και πυρπολημένη Γάζα κάθε κερδισμένη εβδομάδα είναι μία ανάσα ζωής μπροστά στο μόνιμο αποκλεισμό. Το υπερφίαλο σχέδιο των σιωναζί για πλήρη κατάληψη της Γάζας ματαιώθηκε στην πράξη από την γενναιότητα των μαχητών της Αντίστασης και την ενότητα του Παλαιστινιακού λαού.
Μπροστά στην εκκωφαντική σιωπή των κυβερνήσεων της «πολιτισμένης» Δύσης για τα εγκλήματα του κράτους-δολοφόνου οφείλουμε να υπερασπιστούμε την ιστορία μας και να συμπαρασταθούμε στον αγώνα των Παλαιστινίων. Σήμερα είναι απαραίτητο όσο ποτέ να αντιπαλέψουμε τις γενοκτονικές πολιτικές της συλλογικής Δύσης και να προτάξουμε τη διεθνιστική μας αλληλεγγύη. Να αγωνιστούμε στο πλευρό του λαού που με τον πολύμορφο και πολύχρονο αγώνα του ενωμένος αντιστέκεται στην καταπίεση, το απαρχάιντ και τον αφανισμό του. Να συνδιαμορφώσουμε νέες δράσεις και κινήσεις υπέρ της Παλαιστίνης που θα σταθούν απέναντι στη σιωνιστική επεκτατική πολιτική.
3. Ρωσία – Συρία συμμαχία(;)
Τουλάχιστον απορίες και ενδιαφέρον προκάλεσε η συνάντηση και η θερμή χειραψία του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν με τον Σύριο ομόλογό του, το τζιχαντιστή τρομοκράτη Μοχαμμάντ Αλ-Τζολάνι που είχαν εγκάρδιες συνομιλίες στη Μόσχα. Μα είναι δυνατόν; Τι έγινε και τα βρήκαν τελικά;
Προφανώς γιατί από την ρωσική πλευρά, οι στρατιωτικές βάσεις τους στην Συρία είναι στρατηγικής σημασίας, διότι αποτελούν σημείο πρόσβασης της Ρωσίας στην ανατολική Μεσόγειο, ενώ οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις τους στο λιμάνι της Ταρτούς αποτελούν την μοναδική είσοδο και βάση του ρωσικού πολεμικού ναυτικού στα νερά της Μεσογείου.
Από την πλευρά της λεγόμενης «δημοκρατικής» Συρίας, το αποτυχημένο σχέδιο εξισορρόπησης μεταξύ Τουρκίας και του σιωνιστικού μορφώματος του ισραήλ, η σιωνιστική επιθετικότητα και η κατάληψη συριακών εδαφών, καθώς και η πολιτική αστάθεια που κυριαρχεί στην χώρα μετά την ανατροπή του Μπασάρ Αλ-Άσαντ έχουν προκαλέσει απόγνωση στην νέα «κυβέρνηση», που νοιώθει απομονωμένη, σχεδόν εγκαταλειμμένη από τους δυτικούς υποστηρικτές της (που αφού έκανε τη «βρώμικη» δουλειά για αυτούς καταστρέφοντας τη Συρία, ασχολούνται τώρα με άλλες προτεραιότητες), με αποτέλεσμα να κάνει στροφή στην Ρωσία για βοήθεια. Έτσι φτάνουμε στην σημερινή κατάσταση που για πολλούς αποτελεί παράδοξο:
Η Ρωσία που βομβάρδιζε και εκτελούσε τους τζιχαντιστές μαχητές της Αλ-Νούσρα, από όπου προέρχεται ο τρομοκράτης Αλ-Τζολάνι, να δίνει τα χέρια στον πολιτικό εκπρόσωπό της και λεγόμενο πρόεδρο της Συρίας, ενώ ο τελευταίος να αναγκάζεται να ζητήσει βοήθεια από την χώρα της οποίας ανέτρεψε έναν στενό και χρήσιμο σύμμαχο στην περιοχή!
Αν εξετάσουμε πιο βαθειά την γεωπολιτική κατάσταση στην περιοχή θα διαπιστώσουμε ότι στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για παράδοξο αλλά για ξεκάθαρη έκφραση της ρευστότητας και συνεχώς μεταβαλλόμενης δυναμικότητας της διεθνούς πολιτικής. Η Ρωσία βρέθηκε στο «αντι-ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο» λόγω της περικύκλωσης της από την επιθετική λυκοσυμμαχία του ΝΑΤΟ και της ζωτικής απειλής της από αυτό, που καταπατά τις κόκκινες γραμμές της ασφάλεια της. Όχι βέβαια λόγω κάποιας πολιτικής ή ιδεολογικής στροφής της Ρωσικής ηγεσίας και της ελίτ που την στηρίζει, η οποία άλλαξε κάποια στιγμή με μια απόφαση. Και όσοι ανάγουν αντι-ιμπεριαλιστικά και επαναστατικά καθήκοντα στη Ρωσική κυβέρνηση, εκτιμώντας την σαν διάδοχο της ΕΣΣΔ, πλανώνται πλάνην οικτράν. Σε αντιστοιχία και η νέα «δημοκρατική» Συρία του σφαγέα Αλ-Τζολάνι, ενώ εξυπηρέτησε τα ΝΑΤΟϊκά συμφέροντα μέσω της ανατροπής του Αλ-Άσαντ και της αποδυνάμωσης του Άξονα της Αντίστασης, εξακολουθεί να παραμένει απομονωμένη, αδύναμη και ασταθής, αναγκασμένη να στραφεί σε έναν πρώην εχθρό της.
4. H Ισημερινή Γουινέα κατά της αποικιοκρατικής Γαλλίας
Ο Φιντέλ Ντιαρά (Fidèle Diarra) πρέσβης του Μάλι (République du Mali) στην Ισημερινή Γουινέα (République de Guinée équatoriale), εξέφρασε την αλληλεγγύη του προς τη θέση της κυβέρνησης του Μαλάμπο (Malabo), σύμφωνα με την οποία η Γαλλία διεξάγει καταστροφικές δραστηριότητες στην Αφρική.
«Η Δημοκρατία του Μάλι έχει ήδη υποβάλει, πριν από δύο χρόνια, στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, αποδείξεις για τις αποσταθεροποιητικές δραστηριότητες της Γαλλίας στο Μάλι και στις χώρες του Σαχέλ — χωρίς καμία αντίδραση από το όργανο αυτό. Στην ανατρεπτική πολιτική της, η Γαλλία στηρίζεται στην υποστήριξη περιφερειακών και εξωτερικών προστατών. Ωστόσο, οι αφρικανικοί λαοί δεν είναι πλέον διατεθειμένοι να ανεχθούν αυτή τη νεοαποικιακή και ιμπεριαλιστική συμπεριφορά. Η Ισημερινή Γουινέα και η Συμμαχία των Κρατών του Σαχέλ είναι ενωμένες με δεσμούς παναφρικανικής αλληλεγγύης», δήλωσε ο διπλωμάτης.
Ο αντιπρόεδρος της Ισημερινής Γουινέας, Τεοντόρο Νγκεμά Ομπιάνγκ Μανκέ (Teodoro Nguema Obiang Mangue), είχε προηγουμένως κατηγορήσει τη Γαλλία ότι ασκεί συστηματική πίεση και αποσταθεροποιεί πολλές αφρικανικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της δικής του. Αυτές οι δηλώσεις έγιναν σαν αντίδραση στην απονομή του γαλλο-γερμανικού βραβείου ανθρωπίνων δικαιωμάτων (πάγια τακτική της Δύσης) στον ακτιβιστή της αντιπολίτευσης Αλφρέντο Οκένβε (Alfredo Okenve), ο οποίος διαμένει στην Ευρώπη.
Τον Ιούνη, ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής Άμυνας και Ασφάλειας του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου του Μάλι Φ. Οουτάρα (Fousseynou Ouattara), δήλωσε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία χρηματοδοτούν και υποστηρίζουν σκόπιμα τους τρομοκράτες στην περιοχή του Σαχέλ, προκειμένου να διατηρήσουν την περιοχή σε κατάσταση εξάρτησης. Τον Σεπτέμβρη, κατά την 80ή σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, ο πρωθυπουργός του Νίγηρα Αλί Ζεϊνέ (Ali Mahaman Lamine Zeine) τόνισε ότι η Γαλλία διεξάγει οικονομικό πόλεμο κατά του Νίγηρα και υποστηρίζει τους τρομοκράτες προκειμένου να αποσταθεροποιήσει την κατάσταση στο Σαχέλ.
«Παρακολουθούμε με αγανάκτηση τη Γαλλία να επιβραβεύει τους υποκινητές του μίσους, προτρέποντάς τους να διαταράσσουν την ειρήνη και να ενεργούν ενάντια στις δικές τους κουλτούρες και τους αδελφούς τους. […] Απορρίπτουμε κατηγορηματικά την πολιτική συστηματικής παρενόχλησης που ασκεί η Γαλλική Δημοκρατία για να αποσταθεροποιήσει τη χώρα μας, όπως έχει κάνει και με άλλες αφρικανικές χώρες, όπως το Μάλι, το Νίγηρα και το Μπουρκίνα Φάσο, μεταξύ άλλων. Η Αφρική έχει βαρεθεί αυτές τις τακτικές», δήλωσε ο αντιπρόεδρος της Ισημερινής Γουινέας.
Στη συνέχεια ανέφερε ότι αυτές οι ενέργειες από το Παρίσι και το Βερολίνο αποτελούν απόπειρα παρέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις των αφρικανικών κρατών. Τόνισε επίσης ότι, σύμφωνα με τις αρχές της δημοκρατίας, η Γαλλία είναι υπεύθυνη για «όλες τις απόπειρες υπονόμευσης της ειρήνης στην Ισημερινή Γουινέα», συμπεριλαμβανομένου του αποτυχημένου πραξικοπήματος του Δεκέμβρη 2017.
Τα κράτη μέλη της Συμμαχίας των Κρατών του Σαχέλ (Alliance des États du Sahel, AES) εξετάζουν το ενδεχόμενο να προσφύγουν στο Διεθνές Δικαστήριο λόγω της υποστήριξης από την Ουκρανία και τη Γαλλία στις τρομοκρατικές ομάδες που δρουν στην περιοχή. Το θέμα αυτό συζητήθηκε κατά τη δεύτερη συνάντηση των υπουργών Δικαιοσύνης της συμμαχίας, που πραγματοποιήθηκε στη Νιαμέι (Niamey), πρωτεύουσα του Νίγηρα, στις 15 Σεπτέμβρη 2025. Εδώ και περισσότερα από δέκα χρόνια, παρακλάδια του Ισλαμικού Κράτους και της Αλ Κάιντα δραστηριοποιούνται με χρηματοδότηση και υποστήριξη της Δύσης στο Μάλι, τη Μπουρκίνα Φάσο και τον Νίγηρα αποσταθεροποιώντας την κατάσταση στις χώρες αυτές, καθώς και στα γειτονικά κράτη. Οι τζιχαντιστές τρομοκράτες εγκαταστάθηκαν στο βόρειο Μάλι μετά την ανταρσία των Τουαρέγκ το 2012. Έκτοτε, οι ένοπλες ισλαμιστικές ομάδες έχουν επεκταθεί και σε άλλες χώρες του Σαχέλ. #
