Είναι γεγονός ότι στην Προεδρευόμενη Δημοκρατία, ο πρόεδρος δεν έχει ουσιαστικές αρμοδιότητες. Τούτο όμως, ουδόλως τον περιορίζει να έχει λόγο και υπόσταση, σε σοβαρά ζητήματα τα οποία προκύπτουν κατά τη διάρκεια της θητείας του.
Στην περίπτωση όμως της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, μπορούμε αβίαστα να πούμε, ότι έλαμψε δια της απουσίας της. Αφού, η πιθανώς απερχόμενη πρόεδρος, σε κανένα σημαντικό γεγονός απ’ όσα συνέβησαν την παρελθούσα πενταετία, δεν δικαιολόγησε τον ρόλο της.
Και δυστυχώς συνέβησαν πολλά. Το έγκλημα των Τεμπών, η αποκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών, η ασυδοσία των καρτέλ των τραπεζών και των παρόχων ενέργειας να απολαμβάνουν απρόσμενα κέρδη, καθώς και η αισχροκέρδεια των μεγαλεμπόρων τροφίμων και αρκετά άλλα.
Σε όλα λοιπόν τα παραπάνω, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, απέφυγε την οποιαδήποτε ουσιαστική τοποθέτηση, εξυπηρετώντας με τον καλύτερο τρόπο το κυβερνητικό αφήγημα. Ως εκ τούτου, πολύ λογικό θα ήταν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, να προτείνει τη νυν πρόεδρο και για νέα θητεία.
Πού θα βρει καλύτερον…
