Μήπως να κρατήσουμε λίγο τα προσχήματα με τον Αλέξη Τσίπρα; Μήπως η υπερπροβολή της πολυθρύλητης επιστροφής του κάνει κακό και στον ίδιο εντέλει και υπονομεύει και τα όποια σχέδια έχει; Μήπως να κρατάμε και ως αριστεροί πολίτες μια πισινή, βρε αδερφέ; Να ακούσουμε πρώτα τι συγκεκριμένο έχει να πει για την ακρίβεια και τα καρτέλ, για τους περιβόητους ολιγάρχες που λυμαίνονται τη χώρα (με ονόματα ίσως;), για την κλοπή στην ενέργεια, για την επέλαση των επενδυτών εις βάρος του περιβάλλοντος και για ό,τι τέλος πάντων απασχολεί όποιον από εμάς ασφυκτιά στην παρούσα κατάσταση;
Ή και κοιτάζοντας λίγο πιο έξω από τα δικά μας, μήπως να δούμε πότε επιτέλους θα πει τη λέξη γενοκτονία για ό,τι συμβαίνει στη Γάζα και θα κάνει αυτοκριτική για τις σχέσεις της χώρας με τον Μπίμπι, που ο ίδιος σύσφιξε επί των ημερών του; Ισως να ακούσουμε κάτι για αυτά στο συνέδριο του Economist, ίσως και όχι… Μήπως να δούμε τι εννοεί ως «ενεργό πολιτική» που του έχει λείψει, αν και εν ενεργεία βουλευτής;
Κάποτε λέγανε για το ΠΑΣΟΚ πως και έναν γάιδαρο να κατέβαζε για δήμαρχο, ο κόσμος θα τον ψήφιζε. Εμείς, ο κόσμος της Αριστεράς, είμαστε εκεί; Μήπως να σκεφτούμε ότι την τελευταία φορά που ενδώσαμε στη λογική της ανάθεσης (στον ίδιο άνθρωπο όλως τυχαίως) δεν πήγε πολύ καλά αυτό; Μήπως να σκεφτούμε ότι δεν φτάνει ως προσόν η μη ύπαρξη άλλου «πρωθυπουργίσιμου»;
Και από την άλλη, όσοι ποντάρουν τα λεφτά τους στο συγκεκριμένο χαρτί, μήπως να σκεφτούν ότι αν το κάνεις άγαρμπα, στην ίδια γραμμή με το «πουσάρισμα» από συγκεκριμένα εκδοτικά συγκροτήματα, ειδικά αυτά που έχουν επανειλημμένα σταθεί απέναντι στην κοινωνία, μπορεί και να έχεις τα αντίθετα αποτελέσματα στη συνείδηση του κοινού;
