Μπορεί η Δύση να έκανε τα πάντα για να ξεφορτωθεί τον «σκληρό δικτάτορα Άσαντ» και να δέσει τη χώρα στο πλευρό των σιωνιστών, φέρνοντας στην εξουσία τους δυτικοδίαιτους έμμισθους τζιχαντιστές της Αλ Κάιντα [πρώην Αλ Νούσρα (Al-Nusra) και τώρα Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (Hayʼat Taḥrīr al-Shām – HTS)], αλλά το σιωνιστικό μόρφωμα του ισραήλ είναι αχόρταγο.
O σιωνιστικός στρατός IDF προετοιμάζεται για μια «μεγάλη κλιμάκωση» με στόχο το καθεστώς υπό την ηγεσία του Αχμέντ Χουσεΐν αλ Σαράα (Ahmed al-Scharaa, γνωστός και ως Abu Mohammad al-Julani ή Dscholani) όχι για να την παραδώσει σε οποιαδήποτε παράταξη, αλλά για να την θέσει υπό τον άμεσο ισραηλινό έλεγχο και εποπτεία. Ο αρχηγός του ισραηλινού επιτελείου διέταξε την πολεμική αεροπορία να μετατοπίσει την επιχειρησιακή της προτεραιότητα προς τη Συρία, βάζοντάς την μπροστά από άλλα περιφερειακά μέτωπα. Μια μεραρχία χερσαίων στρατευμάτων που σταθμεύει σήμερα στη Λωρίδα της Γάζας μεταφέρεται στα κατεχόμενα υψίπεδα του Γκολάν (Golan Heights), σηματοδοτώντας την διασυνοριακή επιχείρηση και κατοχή στη νότια Συρία.
.
Εντωμεταξύ η σφαγή στη Ας-Σουγουαΐντα (as-Suwayda) έχει αρχίσει από την Τρίτη. Οι τρομοκρατικές ομάδες της HTS του περικυκλώνουν την πόλη, συλλαμβάνουν δεκάδες Δρούζους πολίτες, τους προσβάλλουν και τους σέρνουν γυμνούς στους δρόμους. Το Εθνικό Νοσοκομείο στη Ας-Σουγουαΐντα έχει γεμίσει με πτώματα, μετά την είσοδο του λεγόμενου «Συριακού Στρατού» υπό την ηγεσία του HTS στο νοσοκομείο και τη σφαγή όλων όσων βρίσκονταν μέσα, από γιατρούς και νοσοκόμες μέχρι ασθενείς. Όπως είχε προβλεφθεί, οι δυνάμεις του Τζουλάνι εκμεταλλεύονται τις εσωτερικές εντάσεις ως πρόσχημα για να εισβάλουν και να καταλάβουν την Ας-Σουγουαΐντα. Εν τω μεταξύ παρά την κοινή δήλωση του αιματοβαμμένου σφαγέα Νετανιάχου και του υπουργού Άμυνας του Ισραήλ Κατς (Israel Katz) ότι όλα τα κάνουν για να υπερασπιστούν τους Δρούζους «…λόγω της βαθιάς διαθήκης αίματος με τους Δρούζους πολίτες μας στο ισραήλ και της ιστορικής και οικογενειακής τους σχέσης με τους Δρούζους της Συρίας», όλα τα σημάδια δείχνουν τώρα μια συντονισμένη προδοσία, που πιθανότατα σφραγίστηκε στο Μπακού (Bakı), παραδίδοντας την Ας-Σουγουαΐντα στον έλεγχο του Τζουλάνι ως μέρος μιας ευρύτερης, προμελετημένης ατζέντας κατοχής. Φαίνεται ότι ο Τζουλάνι έκανε μια συμφωνία, ενώ βρισκόταν στο Μπακού, ότι θα εξασφάλιζε τη νότια Συρία για λογαριασμό των σιωνιστών κατακτητών, γεγονός που εξασφαλίζει αυτόματα τη γενοκτονία των Δρούζων και των δρουζικών φατριών που αντιτίθενται τόσο στο ισραήλ όσο και στην κατοχή του Τζουλάνι.
Φαίνεται ότι το ισραήλ δεν θα βοηθήσει τους Δρούζους, δείχνοντας ότι βασίζεται στον Τζουλάνι για να καθαρίσει την περιοχή και να εξασφαλίσει την περιοχή για το ισραήλ και τις ΗΠΑ. Αλλά ταυτόχρονα βομβαρδίζει τη Δαμασκό ισοπεδώνοντας την έδρα της κυβέρνησης, το Υπουργείο Άμυνας, το Γενικό Επιτελείο Ενόπλων Δυνάμεων, την πρώην προεδρική κατοικία κλπ.
Εννοείται πως κανείς δεν νοιάζεται για την τύχη του Τζουλάνι και της συμμορίας του που κυβερνά, αλλά μπαίνει το ερώτημα: Όλοι αυτοί οι «δικοί μας» που τον αγκάλιαζαν, τον «ξέπλεναν», τον αναγνώριζαν, τον καλόπιαναν με εκατομμύρια, βοήθειες και άρση κυρώσεων, θα αντιδράσουν τώρα; Θα επιβάλουν τίποτα κυρώσεις στο ισραήλ; Ή το σιωνιστικό μόρφωμα είναι πάνω από όλα με πλήρη ασυλία να βομβαρδίζει, να εισβάλει, να σφάζει, να ξεκληρίζει; Οπότε μούγκα στη στρούγκα οι «δικοί» μας;
Υπάρχει ένας πραγματικός κίνδυνος, τα στοιχεία του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) που συνεργάζονται με την HTS να αναλάβουν την εξουσία στην περιοχή της νότιας Συρίας, όπως πάντα ήθελαν· το 2018 το ISIS σφαγίασε εκατοντάδες Δρούζους αμάχους στην πόλη Ας-Σουγουαΐντα και τη γύρω ύπαιθρο. Προστατευόμενοι από τις ΗΠΑ, με αμερικανικά όπλα φυσικά. Αναμένονται περισσότερες αιματηρές ημέρες μπροστά μας για τη Συρία, αναμενόμενες συνέπειες ενός εξαντλητικού 14ετούς πολέμου αλλαγής καθεστώτος και διεθνούς πραξικοπήματος της πρώην Αλ Κάιντα (HTS) τον Δεκέμβρη του 2024, με τη στήριξη της Τουρκίας και της σιωνιστικής οντότητας. Όλοι εναντίον όλων!
Όπως είπαμε το σιωνιστικό μόρφωμα βομβαρδίζει στόχους στη Συρία και πολλοί αξιωματούχοι έχουν δολοφονηθεί σε μια σειρά στοχευμένων χτυπημάτων στη Δαμασκό. Τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν τη δολοφονία αρκετών στρατιωτικών διοικητών, μεταξύ των οποίων: ο επικεφαλής ασφαλείας Bosra al-Sham, ο Διοικητής Abdel Fattah al-Musayfira, ο Διοικητής Abu Yaqub al-Mujahida. Οι φήμες που κυκλοφόρησαν για κατάπαυση του πυρός στην Ας-Σουγουαΐντα διαψεύτηκαν αμέσως. Το Στρατιωτικό Συμβούλιο της Ας-Σουγουαΐντα (Suwayda Military Council, SMC) διέψευσε τις αναφορές για οποιαδήποτε συμφωνία που δήθεν επιτεύχθηκε με τη συριακή κυβέρνηση. Εννοείται ότι δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στην όποια κατάπαυση του πυρός ανακοινωθεί, καθώς όλες οι ομάδες δεν συμμετέχουν στη συμφωνία. Αυτό υποδηλώνει μια άλλη κρυφή ατζέντα στο παιχνίδι.
Οι σιωνιστικές αεροπορικές επιδρομές στόχευσαν το αρχηγείο της 132ης Ταξιαρχίας στη Νταράα (Daraa). Επίσης έπληξαν πολλές τοποθεσίες, συμπεριλαμβανομένων των Suwayda, Tishreen Roundabout, Jabab Battalion δυτικά της Daraa και Al Kiswah στο Rif Dimashq. Ο στόχος είναι να υποτάξουν πλήρως τις νέες συριακές αρχές και να πιέσουν για απευθείας συναντήσεις με τους ισραηλινούς. Αυτό γίνεται αντιληπτό από όσα διέρρευσαν οι Αμερικανοί μέσω αξιωματούχου που μίλησε στο Axios Media Inc, λέγοντας: «Ζητήσαμε από το Τελ Αβίβ να σταματήσει την κλιμάκωση προκειμένου να πιέσουμε προς την κατεύθυνση των απευθείας συνομιλιών μεταξύ ισραήλ και Συρίας». Η στρατιωτική πίεση έχει στόχο να επιταχύνει την υπογραφή συμφωνίας υποταγής και την παροχή περαιτέρω παραχωρήσεων που επηρεάζουν τη συριακή κυριαρχία. Γι’ αυτό λέμε ότι πρόκειται για κάτι περισσότερο από ένα βαθύτερο συντονισμένο σχέδιο και όχι απλώς για αυτό που φαίνεται ότι βρίσκεται σε εξέλιξη. Ωστόσο, δεν υπάρχει μόνο ένας λόγος, υπάρχουν πολλά συμφέροντα που επιδιώκει να επιτύχει ταυτόχρονα το ισραήλ. Αυτό εξηγεί επίσης τον λόγο πίσω από τη σιωπή μέχρι στιγμής της Τουρκίας και του Κατάρ.
Αντίθετα, χαρακτηριστικά στην σημερινή ανακοίνωση της η Χεζμπολά (Hezbollah) για την ισραηλινή επίθεση στη Συρία λέει μεταξύ άλλων λέει ξεκάθαρα: «Αυτή η άνανδρη επίθεση αντιπροσωπεύει έναν ακόμη κρίκο στο συνεχιζόμενο σιωνιστικό σχέδιο – μια υπολογισμένη προσπάθεια να αποσταθεροποιηθούν κυρίαρχα κράτη, να τροφοδοτηθεί η εσωτερική διχόνοια και να κατακερματιστεί η ενότητα μεταξύ των λαών της περιοχής. Το ισραήλ επιδιώκει να παρουσιάζεται ως εγγυητής της ασφάλειας, ενώ στην πραγματικότητα παραμένει η σοβαρότερη απειλή για τη σταθερότητα, την ασφάλεια και το μέλλον αυτής της περιοχής.» Επίσης σημείωσε ότι η επίθεση κατά της Συρίας αποτελεί συνέχεια των σιωνιστικών επιθέσεων κατά του Λιβάνου, της Παλαιστίνης, της Υεμένης και του Ιράν.
Ο στόχος των σιωνιστικών αεροπορικών επιδρομών είναι μια διαλυμένη Συρία, που θα ανοίξει το δρόμο για «ομοσπονδίες», η καθεμία συνδεδεμένη με ένα περιφερειακό «κράτος», δηλαδή κανονικό μοίρασμα που σημαίνει μια τεράστια ζώνη επιρροής για τους Αμερικανούς.
Και φυσικά όλες οι πλευρές κυκλοφορούν ευρέως στα δυτικά μέσα ενημέρωσης μια συντονισμένη αφήγηση που ελέγχεται από την… ίδια διοίκηση πληροφοριών(!) Τι μοναδική μορφή φίτνας είναι αυτή που κανείς δεν ξέρει ποιον να υποστηρίξει ή γιατί να τον υποστηρίξει; Το «μεγάλο ισραήλ» βρίσκεται σε εξέλιξη, υπό κατασκευή!
.
Η επίθεση του ισραήλ στη Συρία είναι παρόμοια με εκείνη κατά του Ιράν. Και φαίνεται ότι ούτε η Τουρκία ούτε η HTS την περίμεναν. Όλα αυτά μας επιβεβαιώνουν ακόμη μια φορά το γιατί η ύπαρξη αυτής της σιωνιστικής οντότητας πρέπει να καταργηθεί και να μην θεωρείται νομική οντότητα. Ενώ είναι αναμενόμενη η πτώση του Τζουλάνι πριν από τον Δεκέμβρη του 2025, τίποτε δεν είναι προκαθορισμένο να συμβεί με αυτόν τον τρόπο. Και τα πράγματα αλλάζουν σε ωριαία βάση, διότι υπάρχουν πολλοί άλλοι λόγοι που υποδηλώνουν ότι οι Αμερικανοί, οι Ευρωπαίοι και οι Αραβικές μοναρχίες μπορεί να μην θέλουν την πτώση της τζιχαντιστικής HTS, αλλά προσπαθούν να την υποτάξουν πλήρως. Εν πάση περιπτώσει, το ισραήλ και η Αμερική έχουν ανοιχτά πλέον μετατραπεί σε επιτιθέμενα έθνη και στοχοποιούν τους κυβερνώντες άλλων χωρών. Η περιφερειακή δυναμική αλλάζει ραγδαία καθώς όλες οι εξωτερικές δυνάμεις προσπαθούν να χειραγωγήσουν τις εσωτερικές φατρίες για τα δικά τους συμφέροντα. Εν τω μεταξύ, ο συριακός λαός συνεχίζει να υφίσταται τις συνέπειες αυτής της τρομοκρατίας και των πολιτικών παιχνιδιών με αντιπροσώπους. Είναι σαφές ότι η πραγματική σταθερότητα δεν μπορεί να επιτευχθεί όσο συνεχίζεται η ξένη παρέμβαση και κατοχή. Αυτοί που ισχυρίζονται ότι είναι σύμμαχοι ή διαμεσολαβητές έχουν συνήθως κρυφές ατζέντες που παρατείνουν τη σύγκρουση και το χάος. Ως εκ τούτου, η επαγρύπνηση και η προσεκτική αξιολόγηση κάθε εξέλιξης επί τόπου είναι απαραίτητες για την κατανόηση της πραγματικότητας και των προθέσεων πίσω από αυτές τις επιθέσεις. Εάν η Συρία πέσει πλήρως στα χέρια του σιωνιστικού μορφώματος, η Τουρκία θα είναι πιθανότατα η επόμενη στη σειρά. Είναι παγιδευμένη ανάμεσα σε πολλαπλές πιέσεις…
ΟΙ ΔΡΟΥΖΟΙ
Ποιοι είναι όμως οι Δρούζοι για τους οποίους τόσος λόγος γίνεται σε όλα τα ΜΜ«Ε» με αφορμή την επίθεση στην Ας-Σουγουαΐντα (as Suwayda); Ενώ τα δυτικά Μέσα Μαζικής «Ενημέρωσης» θα παρουσιάσουν τους Δρούζους σαν μια ομοιογενή ομάδα, στην πραγματικότητα αποτελούνται από φατρίες που έχουν αντίθετες πολιτικές τόσον όσον αφορά την «εξομάλυνση» με το Ισραήλ όσο και με το καθεστώς της HTS στη Δαμασκό. Οι πιο εξέχουσες φατρίες στην Ας-Σουγουαΐντα περιλαμβάνουν: τους «Άνδρες της αξιοπρέπειας» (Men of Dignity), με επικεφαλής τον σεΐχη Abu Hassan Yahya Al-Hajjar, δυνάμεις του σεΐχη al-Karama, με επικεφαλής τον Laith Al-Balous, δυνάμεις της «Ahrar al-Jabal Gathering», με επικεφαλής τον σεΐχη Suleiman Abdul-Baqi και οι «Αντιτρομοκρατικές Δυνάμεις» (Counter-Terrorism Forces), που προηγουμένως αποτελούσαν την ένοπλη πτέρυγα του κόμματος «Al-Liwaa», με επικεφαλής τον Malik Abu Khair, οι οποίοι ανακοίνωσαν τον διαχωρισμό τους από το κόμμα, αν και δεν είναι ακόμη σαφές αν ο διαχωρισμός έχει τεθεί σε πλήρη ισχύ. Επιπλέον, υπάρχει η «Ορεινή Ταξιαρχία» (Mountain Brigade), της οποίας ο πρώην ηγέτης, Marhej Al-Jurmani, δολοφονήθηκε και δεν έχει οριστεί διάδοχος μέχρι σήμερα. Υπάρχουν επίσης οι «Δυνάμεις Al-Ulya» στη Salkhad και τη δυτική ύπαιθρο, οι οποίες συνδέονται με την «Ορεινή Ταξιαρχία».
Ο ακριβής αριθμός αυτών των φατριών είναι άγνωστος, δεδομένου ότι η φατριοποίηση στην Ας-Σουγουαΐντα είναι σε μεγάλο βαθμό ένα κοινωνικό φαινόμενο που αποσκοπεί στην προστασία της περιοχής. Οι φατρίες αυτές είναι διασκορπισμένες σε όλη την περιφέρεια της Ας-Σουγουαΐντα και δραστηριοποιούνται επίσης σε περιοχές της Δαμασκού, όπως η Jaramana και η Sahnaya που είναι τμήματα του Κυβερνείου Rif Dimashq στην πεδιάδα Ghouta στην ύπαιθρο της Δαμασκού, για την προστασία των περιοχών με δρουζική πλειονότητα και την απόκρουση των επιθέσεων του ISIS.
Ωστόσο, τον Απρίλη, υπήρξαν συγκρούσεις με τζιχαντιστικές συμμορίες που συνδέονται με την HTS μετά από μια κατασκευασμένη ηχογράφηση σε διάλεκτο των Δρούζων που προσέβαλε τον προφήτη Μωάμεθ. Αυτό οδήγησε σε παραβιάσεις που θυμίζουν τα σεχταριστικά πογκρόμ της HTS στις παράκτιες περιοχές της Λατάκιας που συνεχίζονται ακόμη και σήμερα.
Οι Δρούζοι είναι διχασμένοι όσον αφορά την ενσωμάτωση στο Υπουργείο Άμυνας της HTS και στη νέα κρατική δομή. Οι διαπραγματεύσεις δεν έχουν ακόμη επιλύσει τα επίμαχα ζητήματα. Ο σεΐχης Χικμάτ Σαλμάν αλ-Χιτζρί (Hikmat Salman al-Hijri), ο πνευματικός ηγέτης των Δρούζων στην περιοχή, εκπροσωπεί την πτέρυγα που απορρίπτει πλήρως την ενσωμάτωση και ζητεί αυτόνομη διακυβέρνηση για να διασφαλιστεί η προστασία του τοπικού πληθυσμού από μελλοντικές θρησκευτικές παραβιάσεις. Η πλειονότητα των δρουζικών φατριών έχει ακολουθήσει το παράδειγμά του.
Ο Σεΐχης Αλ-Χιτζρί αρνείται να ενταχθεί στο υπουργείο Άμυνας πριν από τη σύνταξη ενός συντάγματος που θα εγγυάται τα δικαιώματα της Ας-Σουγουαΐντα και τον σχηματισμό ενός πολιτικού κράτους. Έχει επίσης επιμείνει ότι ο στρατός πρέπει να είναι μια εθνική, μη θρησκευτική δύναμη. Η απουσία των παρατάξεων της Ας-Σουγουαΐντα από τη λεγόμενη «Διάσκεψη της Νίκης», παρά το γεγονός ότι προσκλήθηκαν από τον Τζουλάνι, έστειλε ένα σαφές μήνυμα στο καθεστώς της HTS. Αν και δεν υπάρχουν ξένες στρατιωτικές βάσεις στην Ας-Σουγουαΐντα, μια συμφωνία ανάμεσα στον σεΐχη Μουάφακ Ταρίφ (Sheikh Muwaffaq Tarif), —του πνευματικού ηγέτη των Δρούζων στην Παλαιστίνη και το ισραήλ— και των ΗΠΑ παρείχε σημαντική προστασία στους Δρούζους της Ας-Σουγουαΐντα, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των προηγούμενων συγκρούσεων.
Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι το κράτος-δολοφόνος του ισραήλ έχει άλλους στόχους προβάλλοντας την προστασία των Δρούζων της Συρίας, η πλειονότητα των οποίων απορρίπτει την ισραηλινή προστασία. Οι Δρούζοι του ισραήλ αποτελούν σημαντικό τμήμα του IDF και ο Νετανιάχου στοχεύει να εκμεταλλευτεί τους Δρούζους της Συρίας για να επεκταθεί και να δημιουργήσει μια νεκρή ζώνη —πρώτα στη νότια Συρία και στη συνέχεια να επεκταθεί στη βορειοανατολική Συρία μέσω του «Διαδρόμου του Δαβίδ». Μέσω του οποίου στοχεύει να σφυρηλατήσει μια γεωπολιτική αρτηρία που θα εκτείνεται από τα κατεχόμενα υψώματα Γκολάν μέχρι το ιρακινό Κουρδιστάν, αναδιαμορφώνοντας τη Δυτική Ασία με το πρόσχημα της προώθησης μειονοτικών συμμαχιών και της πραγματοποίησης βιβλικών αξιώσεων…
Η ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΣΥΡΙΑ
Η Συρία είναι πλέον μια διαλυμένη, πολυτεμαχισμένη και πολύπλοκη αρένα και το να οραματιστεί κανείς την ενότητα όλων των εμπλεκόμενων φατριών κάτω από ένα συριακό εθνικό και αντι-τακφικό λάβαρο δεν είναι εύκολο. Η χώρα παραμένει χωρίς έναν πραγματικό συριακό στρατό, αντιπροσωπευτικό όλων των εθνικών μειονοτήτων της Συρίας, όπως ήταν γνωστό ότι ήταν ο Συριακός Αραβικός Στρατός (Syrian Arab Army) του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ.
Οι τρομοκρατικές δυνάμεις του HTS, παρά τις συντονισμένες προσπάθειες των εξωτερικών υποστηρικτών της, με επικεφαλής πράκτορες που εδρεύουν στη Δαμασκό και συνδέονται με την MI6, αντιμετωπίζει προκλήσεις που φαίνεται να είναι ανυπέρβλητες. Πώς θα εξασφαλίσει ο HTS έναν επαρκή προϋπολογισμό από το καρτέλ που έφερε την Αλ Κάιντα στην εξουσία, για να εξοπλίσει τον σχεδιαζόμενο στρατό της «Νέας Συρίας»; Οι ΗΠΑ φαίνεται να έχουν εγκαταλείψει τον Τζουλάνι που αναζητά τουρκικό εφοδιασμό με όπλα, σύμφωνα με συνέντευξη του ίδιου στους New York Times τον Απρίλη. Το 90% των στρατιωτικών δυνατοτήτων της Συρίας καταστράφηκε από το σιωνιστικό κράτος μέσα σε δύο μόλις ημέρες το 2024 με συστηματικούς βομβαρδισμούς, επηρεάζοντας την ικανότητα της Συρίας να ανακτήσει τη στρατιωτική της κυριαρχία. Και αυτό είναι κάτι που το σιωνιστικό ισραήλ είναι απίθανο να επιτρέψει να γίνει.
Οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (Syrian Democratic Forces, SDF) στον βορρά και οι παρατάξεις στην Ας-Σουγουαΐντα στον Νότο θέτουν αυστηρούς όρους για την ένταξη στον στρατιωτικό θεσμό που θέλει να δημιουργήσει η τρομοκρατική HTS. Περισσότερες από 60 ένοπλες παρατάξεις δραστηριοποιούνται σήμερα σε ολόκληρη τη Συρία, περισσότερες από τις μισές από τις οποίες υπάγονται στην ομπρέλα του υποστηριζόμενου από την Τουρκία Συριακού Εθνικού Στρατού (Syrian National Army, SNA ή και Turkish-backed Free Syrian Army, TFSA), ο οποίος περιλαμβάνει τουλάχιστον 80.000 μαχητές, των οποίων η πρωταρχική αποστολή είναι να εξαλείψουν τις SDF. Οι υπόλοιπες φατρίες λειτουργούν είτε στο πλαίσιο συμμαχιών είτε ανεξάρτητα, αλλά έχουν πολιτικές ή ατζέντες που δυνητικά συγκρούονται με εκείνες του Τζουλάνι και των χειριστών του σε όλη τη συμμαχία για την αλλαγή καθεστώτος.
Οι υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ δυνάμεις SDF, οι οποίες ελέγχουν περίπου το 25% του εδάφους της Συρίας, έχουν εκφράσει υπό όρους την προθυμία να ενταχθούν στο στρατιωτικό σύμπλεγμα της HTS, αλλά μόνο ως ανεξάρτητο στρατιωτικό μπλοκ. Η πρόταση αυτή έχει απορριφθεί από το καθεστώς της τρομοκρατικής οργάνωσης HTS. Οι SDF περιλαμβάνουν πάνω από 100.000 εκπαιδευμένους μαχητές και διαθέτουν βαρύ οπλισμό, σύμφωνα με τον Κούρδο στρατιωτικό διοικητή τους, Μασλούμ Αμπντί (Mazloum Abdi). Χωρίς μια βραχυπρόθεσμη συμφωνία με τις SDF, ο προσκείμενος στην Τουρκία SNA θα παραμείνει πιθανότατα υπό τον έλεγχο της Άγκυρας, ανεξάρτητος από τη Δαμασκό, ένα σημαντικό εμπόδιο για τον τζιχαντιστή Τζουλάνι να στηρίξει την εύθραυστη βάση της εξουσίας του με οτιδήποτε που να μοιάζει έστω και λίγο με ένα πιστό στρατιωτικό μπλοκ…
Ένα άλλο πολύπλοκο ζήτημα είναι η παρουσία μισθοφόρων ξένων εξτρεμιστών μαχητών που κατέκλυσαν τη Συρία μετά την έναρξη του πολέμου για την αλλαγή του καθεστώτος το 2011. Μετά το περσινό διεθνές πραξικόπημα κατά της νόμιμης κυβέρνησης της Συρίας, ο Τζουλάνι διόρισε έξι από αυτούς σε ανώτερες στρατιωτικές βαθμίδες —διορισμοί που προκάλεσαν τοπικές επικρίσεις και φόβο— μετά από 14 χρόνια αντιμετώπισης σφαγών εθνοκάθαρσης από τα χέρια τους σε ολόκληρη τη Συρία.
Αυτό που είναι σαφές είναι ότι ο Τζουλάνι δεν θα μπορούσε να διαχειριστεί την επαρχία Ιντλίμπ (Idlib) χωρίς βάναυσες, καταπιεστικές τακτικές και πολιτικές Τακφιρί (Takfiri) που κατέστειλαν τη διαφωνία και επέβαλαν σκληρές ποινές του ισλαμικού κώδικα διαβίωσης, που αναφέρεται και ως νόμος, της Σαρία (Shariah) στους πολίτες. Η κυριαρχία του διατηρήθηκε με τη βοήθεια της Ουάσινγκτον με την εξόντωση των ηγετών των φατριών που θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν την ηγεσία του. Επέζησε ως πολέμαρχος, μέσω εκβιασμών, εκφοβισμού, σεχταριστικής υπεροχής και ντιρεκτίβων.
Ο Τζουλάνι παρέμεινε φίλος με την ηγεσία της Ιντλίμπ επειδή έδωσε υποσχέσεις στις φατρίες Τακφιρί, τις οποίες δεν θα μπορεί να τηρήσει αν τώρα αναγκαστεί να δεχτεί τη δυτική προστασία και την «εξομάλυνση» με το ισραήλ. Αντιμετωπίζει διαφωνίες σε όλους τους τομείς της συριακής κοινωνίας. Ενώ οι Σύριοι εξακολουθούν να είναι βαθιά τραυματισμένοι και να αντιμετωπίζουν καθημερινά απαγωγές, σφαγές, δολοφονίες, κλοπές περιουσιών και εθνοκάθαρση, ο Τζουλάνι δεν μπορεί να διατηρήσει αυτό το επίπεδο βιαιότητας χωρίς να αντιμετωπίσει ενδεχόμενη αντίσταση και στρατιωτικές αντιδράσεις από τα λεγόμενα «υπολείμματα του καθεστώτος Μπασάρ αλ Άσαντ» ή από τις τάξεις της δικής του πολιτοφυλακής που είναι επισφαλώς ευθυγραμμισμένη. Προσπαθεί να επιβιώσει σε ένα ενορχηστρωμένο χάος από το οποίο δεν υπάρχει διαφυγή. Η ηγεσία του διακυβεύεται από τις ατζέντες των περιφερειακών παικτών που μπορούν να αφαιρέσουν το «δίχτυο ασφαλείας» ανά πάσα στιγμή και να τον στείλουν σε ελεύθερη πτώση. Ας ρωτήσει σχετικά τον κλόουν Ζελένσκι, κάτι ξέρει…
Τις επόμενες μέρες, θα δούμε τον τρόπο με τον οποίο η Συρία θα επηρεαστεί από την ισραηλινή επίθεση και την κλιμακούμενη σύγκρουση στην περιοχή. Ο Τζουλάνι ήταν αξιοσημείωτα ήσυχος από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος Ιράν-ισραήλ-ΗΠΑ. Γνωρίζει ότι μπορεί κάλλιστα να σηματοδοτήσει το τέλος του σχεδίου Τακφιρί στη Συρία και η σύντομη διακυβέρνησή του μπορεί να πάρει φωτιά αν η περιφερειακή Αντίσταση (συμπεριλαμβανομένων των περίπου 100.000 μαχητών του Συριακού Αραβικού Στρατού που έφυγαν από τη Συρία όταν έπεσε η Δαμασκός) μπει στη μάχη σοβαρά εναντίον των αμερικανικών βάσεων και των αραβικών καθεστώτων (μαριονέτες) της περιοχής. Μπορεί επίσης να δούμε τη Συρία του Τζουλάνι να χρησιμοποιείται ως ορμητήριο για επιθέσεις εναντίον του Λιβάνου και του Ιράκ στο εγγύς μέλλον, από το κράτος-δολοφόνο του ισραήλ που θέλει να καταλάβει και να αποδυναμώσει τις μη κρατικές παρατάξεις της Αντίστασης σε αυτές τις χώρες, που θα υποστηρίξουν το Ιράν στην περίπτωση της επόμενης περιφερειακής κλιμάκωσης που σχεδιάζει.#
