Ο ουαχαμπισμός δεν υπήρξε ποτέ μεταρρυθμιστικό κίνημα, όπως εμφανίζεται στη δύση, ούτε επέκταση της… καθαρής ισλαμικής σκέψης. Αντίθετα, από τη γέννησή του, ήταν ένα βρώμικο αποικιακό σχέδιο, που σχεδιάστηκε από τη Βρετανία και υλοποιήθηκε από τον Μωάμεθ Ιμπν Αμπντ Αλ-Ουαχάμπ (Muhammad ibn Abd al-Wahhab, 1703–1792 — σουνίτη μουσουλμάνο θεολόγο, ιεροκήρυκα, τζιχαντιστή και νομικό, ο οποίος καταγόταν από το Najd της κεντρικής Αραβίας και θεωρείται ως ο ιδρυτής του ομωνύμου κινήματος των Ουαχάμπι), για να είναι ένα εργαλείο, να χτυπήσει την ενότητα των μουσουλμάνων και να καταστρέψει την κυριαρχία τους από μέσα. Από την πρώτη στιγμή, ο στόχος δεν ήταν να εξαπλωθεί ο «μονοθεϊσμός», η αποκατάσταση της καθαρής μονοθεϊστικής λατρείας (Tawhid), όπως ισχυρίστηκαν οι οπαδοί του, αλλά να διασπάσει τους μουσουλμάνους και να ανοίξει το δρόμο για μια νέα φάση αποικιοκρατίας, που εφαρμόστηκε από εξαπατημένα μουσουλμανικά χέρια και διαχειρίστηκε από δυτικές αίθουσες επιχειρήσεων των μυστικών υπηρεσιών. Ο ουαχαμπισμός ένα υπερσυντηρητικό, φονταμενταλιστικό, πουριτανικό κίνημα, διχάζει τους σουνίτες μουσουλμάνους, τις αραβικές κοινότητες και ευθύνεται για την καταστροφή ιστορικών και πολιτιστικών μνημείων, που καταστράφηκαν από τους Ουαχαμπίτες στη Μέση Ανατολή.
Ο Μωάμεθ Αλ-Ουαχάμπ δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα εργαλείο στα χέρια των Βρετανών. Λέγεται ότι ο περιβόητος κατάσκοπος των Βρετανών Χάμφερ (Mr. Hempher) ήταν αυτός που τον έπεισε και τον υποστήριξε για να δημιουργήσει και να καθιερώσει αυτή τη νέα θρησκεία. Το αποτέλεσμα; Ένα νέο μουσουλμανικό δόγμα, που δημιουργήθηκε από τη βρετανική κατασκοπία και κρύβεται κάτω από το όνομα των Σουνιτών, οι οποίοι δεν έφταιξαν. Το δόγμα αυτό βασίζεται στην κήρυξη του ισλαμισμού σε «άπιστους», στο να θεωρείται επιτρεπτό το αίμα τους αν δεν θέλουν να εξισλαμιστούν, στην καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς τους και στην καταστροφή κάθε τι που έρχεται σε αντίθεση με αυτή την αποκλίνουσα σκέψη.
Τα πρώτα τους εγκλήματα ξεκίνησαν στην Αραβική Χερσόνησο, όπου ο ουαχαμπισμός ήταν το όπλο του Οίκου των Σαούντ (Royal House of Al Saud) για να επεκτείνουν την επιρροή τους. Κατέστρεψαν πόλεις, έσφαξαν ανθρώπους, κατεδάφισαν τζαμιά, χριστιανικές εκκλησίες, και εξάλειψαν κάθε δύναμη που αντιτάχθηκε στο σχέδιό τους, ενώ έλαβαν αδρή υποστήριξη από τους Βρετανούς, οι οποίοι τους είδαν ως το ιδανικό μέσο για να χτυπήσουν τη δύναμη των Οθωμανών και να διαιρέσουν την ενότητα των μουσουλμάνων.
Η αποστολή του ουαχαμπισμού δεν σταμάτησε στα σύνορα της Αραβικής Χερσονήσου, αλλά επεκτάθηκε για να εξυπηρετήσει κάθε αποικιακό έργο σε όλη την ιστορία, από την ίδρυση του μέχρι σήμερα. Από την υποστήριξη της βρετανικής κατοχής, τη συμμαχία με τις ΗΠΑ, το άνοιγμα των θυρών στους Σιωνιστές, ο στόχος του ήταν ένας: να εξαλείψει κάθε κίνημα αντίστασης και να σκοτώσει κάθε αραβική σκέψη που αντιτίθεται στη Δυτική ηγεμονία στην περιοχή.
Δεν ήταν περίεργο ότι τα καθεστώτα των Ουαχαμπί ήταν τα πιο προδοτικά για την Παλαιστινιακή υπόθεση και τα πιο πιστά στα αμερικανικά και ισραηλινά σχέδια. Από την αρχή, αυτή η ιδεολογία βασίστηκε στην μετατόπιση της εστίασης του έθνους από τα μείζονα ζητήματα και στη μετατροπή της σύγκρουσης από την αντιμετώπιση του πραγματικού εχθρού σε εσωτερικούς εμφύλιους πολέμους, που καταβροχθίζουν τους μουσουλμάνους και τους Άραβες, εξοντώνοντας ο ένας τον άλλο, και εξυπηρετώντας τους εχθρούς τους.
Η Συρία πληρώνει το τίμημα
Μετά από περισσότερους από δύο αιώνες από την ίδρυση του Ουαχαμπισμού κατά τον 18ο αιώνα, οι «πυρκαγιές» του έφτασαν στο Λεβάντε, για να ολοκληρώσουν αυτό που ξεκίνησε στην Αραβική Χερσόνησο. Με τα ίδια συνθήματα και το ίδιο δόγμα, ο πόλεμος πυροδοτήθηκε στη Συρία και πλημμύρισε με τζιχαντιστές που υποστηρίζονταν από τους Σεΐχηδες του Κόλπου και τις δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών. Το αποτέλεσμα; Εκατομμύρια νεκροί και εκτοπισμένοι, μια κατεστραμμένη χώρα, και μια γη στρωμένη για να διεισδύσουν οι Σιωνιστές και οι υπερατλαντικοί υποστηρικτές τους, όπως θέλουν και όπως σχεδίασαν.
Η «τζιχάντ» στη Συρία δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια ανακύκλωση του Ουαχαμπισμού, με ένα νέο όνομα και με πιο εξελιγμένα εργαλεία. Οι τζιχαντιστικές ομάδες που πολέμησαν κάτω από αυτό το λάβαρο, από τον ISIS μέχρι την Αλ Νούσρα (Al-Nusra), και την Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (Hayʼat Taḥrīr al-Shām – HTS) δεν πολεμούσαν για να απελευθερώσουν την Παλαιστίνη, ούτε για να αντιμετωπίσουν τους Σιωνιστές δολοφόνους, αλλά κυριολεκτικά εφάρμοζαν το σχέδιο για την καταστροφή της Συρίας, σύμφωνα με τις εντολές των χειριστών τους στην Ουάσινγκτον και το Τελ Αβίβ.
Σήμερα, αφού ο [πρώην] καταζητούμενος τζιχαντιστής Αχμέντ Χουσεΐν αλ Σαράα (Ahmed Hussein al-Sharaa) γνωστός σαν Αμπού Μοχάμεντ αλ Τζουλάνι (Abu Mohammad al-Julani), γεννημένος στο Ριάντ (Riyadh) της Σαουδικής Αραβίας έγινε ντε φάκτο πρόεδρος της Συρίας με διεθνή κάλυψη, το έργο που ξεκίνησε στη Ντιριγιά (Diriyah) ολοκληρώνεται: καταστρέφει το Συριακό έθνος, το αναδιαμορφώνει με τέτοιο τρόπο, ώστε να υπηρετήσει τους Σιωνιστές. Το να κηρύξουν τους αντιπάλους τους (κάθε θρησκεύματος και δόγματος) «άπιστους», να παραδώσουν τη χώρα τους και τον πλούτο της στη Δύση, να εξαλείψουν την αραβική αντίσταση, όλα αυτά έγιναν κάτω από ένα ψεύτικο λάβαρο, που δημιουργήθηκε από μια θρησκευτική ομάδα, που δημιουργήθηκε από τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, χρηματοδοτήθηκε από τα καθεστώτα του Κόλπου και εφαρμόστηκε από τζιχαντιστές, που νομίζουν ότι αγωνίζονται για χάρη του Αλλάχ, ενώ στην πραγματικότητα είναι απλώς εργαλεία για την ίδρυση του «Μεγάλου Ισραήλ» και την εξάπλωση της δυτικής κυριαρχίας (και κλοπής) σε όλη την περιοχή!
