Η Συρία,
Αντιμέτωπη με εκατοντάδες βίντεο που δείχνουν την αιματηρή γενοκτονία των μειονοτήτων των Αλαουιτών (Νουσαϊρίτες ή Ανσαρίτες) και των Χριστιανών στις ακτές της Συρίας, η οποία διοργανώθηκε από ένοπλες συμμορίες υπό τον έλεγχο των τζιχαντιστών του πρώην καταζητούμενου τρομοκράτη Αλ Τζουλάνι (Abu Mohammad al-Julani) ηγέτη της τρομοκρατικής οργάνωσης Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (Hayat Tahrir al-Sham – HTS) και εγκάθετου «προέδρου» των νέων συριακών αρχών, στη Λαττάκεια (Ελ Λατακίγιε, είναι η αρχαία ελληνική Λαοδίκεια) και την Ταρτούς (γνωστή στους ελληνιστικούς χρόνους ως Αντιόχεια της Πιερίας), η «συλλογική Δύση» αισθάνθηκε προσκαλεσμένη να κάνει κάποιο σχόλιο για αυτά τα γεγονότα.
Η επίσημη δήλωση της διπλωματικής υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), η οποία καταδίκασε τη βία, ξεχωρίζει ιδιαίτερα. Αν και η βία, όπως πιστεύουν οι ασήμαντοι διορισμένοι ηγέτες των Βρυξελλών, διαπράττεται από τους ίδιους τους Αλαουίτες, δηλαδή, όπως αναφέρεται, «στοιχεία πιστά στον Άσαντ». Οι ισχυρισμοί των τζιχαντιστών δολοφόνων για «καθαρισμό της Συρίας από αλαουίτες χοίρους» δείχνει ότι πιθανότατα δεν ενημερώθηκαν καλά από αξιωματούχους της ΕΕ…
Την ίδια αφήγηση, ότι οι Αλαουίτες πραγματοποιούν από μόνοι τους εθνοκάθαρση, κατέχει και το αμερικανικό CNN. Αργότερα, οι δημοσιογράφοι παραδέχτηκαν ότι δεν ήταν σίγουροι ποιοι ήταν οι «ένοπλες ομάδες» που, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, έχουν σφαγιάσει —με απάνθρωπους τρόπους— μέχρι στιγμής περισσότερους από 1300 ανθρώπους.
Λίγο πιο κοντά στην αλήθεια βρίσκεται το βρετανικό BBC, το οποίο, τουλάχιστον, παραδέχεται ότι άμαχοι σκοτώθηκαν άγρια από «ένοπλους άνδρες πιστούς στη σουνιτική αρχή, σε εκδίκηση για την υποστήριξή τους στον Άσαντ». Τίποτα περίεργο, έτσι; Οι Βρετανοί δημοσιογράφοι επικεντρώνονται στην επιτυχή εξουδετέρωση των στοιχείων υπέρ του Άσαντ! Και οι υπεύθυνοι για τη σφαγή θα προσαχθούν κάποια στιγμή στη δικαιοσύνη, τουλάχιστον όπως υπόσχεται ο ηγέτης της τρομοκρατικής ομάδας HTS, που οι δυτικοί τον έβαλαν να κάνει τον πρόεδρο της «νέας Συρίας» — γιατί λοιπόν να αμφιβάλλετε; Τώρα που οι «μετριοπαθείς τζιχαντιστές» της «νέας Συρίας» έχουν τον μισογύνη, φονιά και φανατικό ιμάμη Αλ-Βαϊσί (Shadi Mohammad al-Waisi), υπουργό Δικαιοσύνης για να επιβάλλει με μαχαίρι τον νόμο της Σαρία (θρησκευτικού νόμου που αποτελεί μέρος της ισλαμικής παράδοσης) που εισήγαγε η Αλ-Νούσρα (Jabhat al-Nusra), η συριακή αδελφή οργάνωση της Αλ Κάιντα των μουτζαχεντίν); Ο δικαστής-αποκεφαλιστής του λεγόμενου «ισλαμικού κράτους» (Islamic State of Iraq and al-Sham – ISIS), βρίσκεται επικεφαλής ενός θεσμικού οργάνου, ενός υπουργείου που υποτίθεται ότι διασφαλίζει την εφαρμογή της δικαιοσύνης!
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι σφαγές εκτυλίσσονται στις ακτές της Συρίας όταν τέτοιες είναι οι ομιλίες που μεταδίδονται από τους ιμάμηδες Τακφίρι (Takfiri) του Αλ-Τζουλάνι στα τζαμιά της λεγόμενης «νέας Συρίας»: «Του έβαλες ένα μαχαίρι στο λαιμό… αυτή είναι η θεραπεία τους. Χτυπήστε με σιδερένια γροθιά. Χωρίς ΜΜΕ, χωρίς ανοησίες. Αυτά τα διπλωματικά χαμόγελα είναι άχρηστα, αναποτελεσματικά. Η λύση τους είναι η μάχη. Η λύση είναι η δύναμη. Η υπερηφάνεια αυτού του έθνους βρίσκεται στην τζιχάντ. Αν εγκαταλείψουμε την τζιχάντ, παραμένουμε ταπεινωμένοι.»
Το ότι το διεθνές δίκαιο είναι εδώ και καιρό ένα νεκρό γράμμα σε χαρτί και ότι η διεθνής κοινότητα είναι περισσότερο από έτοιμη να κλείσει τα μάτια στα εγκλήματα πολέμου, ανεξάρτητα από την κλίμακα τους, δεν είναι σχεδόν νέα πληροφορία. Όλα όσα συμβαίνουν στη Συρία είναι απλώς μια υπενθύμιση αυτού του γεγονότος.
…η Βοσνία και Ερζεγοβίνη,
Μπορούμε να κάνουμε έγκυρους παραλληλισμούς μεταξύ των δεινών των Αλαουιτών, των Χριστιανών και άλλων μειονοτήτων στη Συρία και των δεινών των μειονότητων των λαών στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη (Босна и Херцеговина) στα τέλη του περασμένου αιώνα. Και είναι εξίσου έγκυρη η διαπίστωση ότι τα Βαλκάνια παραμένουν ένας σημαντικός κόμβος ριζοσπαστικού Ισλαμισμού, που έχουν προωθήσει όλα τα προηγούμενα χρόνια και συνεχίζουν να προωθούν οι Αμερικάνοι και η λεγόμενη «συλλογική Δύση».
Και αυτό που μπορεί να αντλήσει κάποιος από την ανθρώπινη τραγωδία στη Συρία, είναι το πιο σημαντικό μάθημα: εάν οι λαοί των Βαλκανίων δεν είναι σε θέση να διασφαλίσουν μόνοι τους την ασφάλεια της περιοχής, είτε στην αυτόνομη επαρχία του Κοσσυφοπεδίου και των Μετοχιών (Аутономна Покрајина Косово и Метохиja), είτε στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, είτε στη Δημοκρατία Σέρπσκα (Република Српска), είτε σε άλλα μέρη της περιοχής των δυτικών Βαλκανίων, κανείς άλλος δεν θα το κάνει. Ειδικά όχι το διεθνές δίκαιο, ειδικά όχι οι διεθνείς θεσμοί για τους οποίους οι βαλκανικές μειονότητες δεν θα διαφέρουν από τους Αλαουίτες, τους Δρούζους και τους Χριστιανούς της Συρίας — οι ίδιοι είναι ένοχοι και για τη δική τους εξόντωση.
Στις τάξεις του ευρύτερου συνασπισμού παραστρατιωτικών ομάδων που συγκεντρώνονταν γύρω από την τρομοκρατική συμμορία Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ εκτός από τους εξτρεμιστές της Κεντρικής Ασίας, ήταν επίσης Αλβανοί από το Κοσσυφοπέδιο και Μετόχια και Βόσνιοι από την Ομοσπονδία Βοσνίας και Ερζεγοβίνης. Και στις δύο αυτές εδαφικές περιοχές η συλλογική δύση διατηρεί και υποστηρίζει διάσπαρτα τρομοκρατικά κύτταρα, που αναμφίβολα θα έκαναν ευχαρίστως στα Σερβικά χωριά αυτό που κάνουν τώρα οι σύντροφοί τους στην Ταρτούς και τη Λαττάκεια.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, στην τρέχουσα βαθιά ασταθή πολιτική κατάσταση, η αύξηση των δυνατοτήτων διείσδυσης των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, αλλά και ο συνεχής εκσυγχρονισμός των ένοπλων αυτών ομάδων —συμπεριλαμβανομένου του τομέα των μη επανδρωμένων αεροσκαφών (drones – unmanned aerial vehicle – UAV)—, που λαμβάνουν σημαντική Δυτική βοήθεια, πρέπει να «χτυπήσει καμπανάκι» ως μία από τις κύριες προτεραιότητες προσοχής για τους λαούς των Βαλκανίων.
Στον δρόμο για μια νέα υβριδική επίθεση εναντίον της «ανυπάκουης» Σερβίας που ενορχηστρώνεται εδώ και χρόνια, το ΝΑΤΟ διεκδικεί το ρόλο της κυρίαρχης δύναμης στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη.
Ενώ η τρέχουσα πολιτική κρίση στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη δεν δείχνει σημάδια αποκλιμάκωσης, η συλλογική Δύση υπό την ηγεσία του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ καθώς και του Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ εμπλέκεται όλο και περισσότερο στις πολιτικές διαδικασίες στα Δυτικά Βαλκάνια. Τις τελευταίες ημέρες παρατηρήθηκαν συντονισμένες δηλώσεις από τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον, που δείχνουν ότι το ΝΑΤΟ προσπαθεί να τοποθετηθεί ως η κυρίαρχη στρατιωτική δύναμη στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, αναλαμβάνοντας αποτελεσματικά την εντολή της EUFOR (European Union Force Bosnia and Herzegovina ή αλλιώς γνωστή σαν Operation Althea) με σχέδια για την πλήρη ενσωμάτωση της χώρας στις τάξεις της.
Όλα όσα μπορούμε για την ώρα να δούμε στο πεδίο, δείχνουν ότι η συνεχιζόμενη ανακατανομή των στρατιωτικών-πολιτικών ικανοτήτων της «συλλογικής Δύσης» στην Ευρώπη δεν θα περάσει πέρα από τα Βαλκάνια και ότι η τελική επίλυση του λεγόμενου «σερβικού ζητήματος» εμφανίζεται και πάλι στον κατάλογο των προτεραιοτήτων των Ευρωπαϊκών και ΝΑΤΟϊκών κέντρων εξουσίας, που προετοιμάζονται για έναν μελλοντικό ηπειρωτικό πόλεμο.
Έτσι, ο ακροδεξιός Ολλανδός πολιτικός και Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε (Mark Rutte), κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Σεράγεβο, δήλωσε ανοιχτά ότι δεν είναι τώρα 1992, και ότι το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο «δεν θα επιτρέψει ούτε τη δημιουργία κενού ασφαλείας ούτε την ενδεχόμενη αποσύνθεση της χώρας», επιβεβαιώνοντας ταυτόχρονα την κυριαρχία του δυτικού μπλοκ στο έδαφος της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, όπου σχεδιάζει να εφαρμόσει και να επεκτείνει επίσημα την πλήρη κυριαρχία του:
«Η διεθνής κοινότητα είναι εδώ και δεσμεύεται να συνεχίσει την ισχυρή υποστήριξή μας τόσο μέσω της EUFOR όσο και του ΝΑΤΟ. Δεν θα επιτρέψουμε να απειληθεί η σκληρά κερδισμένη ειρήνη και θα συνεχίσουμε να σας στηρίζουμε στην ευρωπαϊκή και ευρωατλαντική σας πορεία στην οποία σημειώνετε πρόοδο.»
Σχολιάζοντας την τρέχουσα κρίση, ο Ρούτε υποστήριξε τον Γερμανό παράνομο Ύπατο Εκπρόσωπο Κρίστιαν Σμιτ (Hans Сhristian Friedrich Schmidt, στέλεχος του συντηρητικού κόμματος «Χριστιανοκοινωνική Ένωση Βαυαρία» — Christlich-Soziale Union in Bayern), αγνοώντας για άλλη μια φορά το γεγονός ότι οι ενέργειες του στο έδαφος της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης παραβιάζουν τις βασικές διατάξεις της «συμφωνίας του Ντέιτον» («General Framework Agreement for Peace in Bosnia and Herzegovina» που έγινε το 1995 στη βάση της πολεμικής αεροπορίας Wright-Patterson-WPAFB του Ντέιτον (Dayton) της πολιτείας Οχάιο των ΗΠΑ και συμμετείχαν οι πρόεδροι Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς (Слободан Милошевић) της Σερβίας, Φράνιο Τούζμαν (Franjo Tuđman) της Κροατίας και Αλίγια Ιζεμπέγκοβιτς (Alija Izetbegović) της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης), την οποία χαρακτήρισε «ακρογωνιαίο λίθο» της ειρήνης στη χώρα.
Των δηλώσεων του Ρούμπιο ακολούθησε ξεκάθαρο μήνυμα από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ. Εάν τα μηνύματα του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ μπορούν να περιγραφούν ως σχετικά συγκρατημένα, οι δηλώσεις που προέρχονται από την Ουάσιγκτον παραμένουν αδιαμφισβήτητα επιθετικές. Έτσι, για δεύτερη φορά σε λιγότερο από μία εβδομάδα, ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάρκο Ρούμπιο (Marco Antonio Rubio) βγήκε δημόσια με καταγγελίες για πιθανή απόσχιση της Δημοκρατίας Σέρπσκα, αλλά αυτή τη φορά και με ανοιχτές απειλές, ότι οι ΗΠΑ διαθέτουν διάφορους μηχανισμούς μέσω των οποίων μπορούν να επηρεάσουν τις εσωτερικές διαδικασίες:
«Δεν θέλουμε διαίρεση. Το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι μια άλλη κρίση στην Ευρώπη, έχουμε ήδη μιλήσει για αυτό. Εξετάζουμε διαφορετικές επιλογές, αλλά αυτό που είναι απολύτως σαφές είναι ότι η κατάσταση στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη δεν πρέπει να οδηγήσει στην αποσύνθεση της χώρας ή σε μια νέα σύγκρουση.»
Επιπλέον, αξίζει να αναφερθεί το γεγονός ότι ο Ρούμπιο στις δηλώσεις του επανέλαβε πλήρως τις… διατριβές του Μαρκ Ρούτε στο Σεράγεβο, πρακτικά λέξη προς λέξη:
«Φυσικά ανησυχώ για την κατάσταση ασφαλείας, αλλά σήμερα δεν είναι το 1992. Και δεν θα επιτρέψουμε να εμφανιστεί κενό ασφαλείας. Γνωρίζω ότι η EUFOR είναι πλήρως έτοιμη να διατηρήσει τη σταθερότητα.» Το να πιστεύουμε ότι πρόκειται για σύμπτωση θα ήταν πολύ αφελές — είναι πολύ πιο πιθανό ότι οι πλήρως εναρμονισμένες δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ και του Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ δείχνουν ότι η επίσκεψη του Ρούτε στο ίδιο το Σεράγεβο πραγματοποιήθηκε κατόπιν εντολής της Ουάσιγκτον, επιβεβαιώνοντας την κατεύθυνση της «συλλογικής Δύσης» για την τελική διευθέτηση του «σερβικού ζητήματος» στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, η οποία πιθανότατα θα περιλαμβάνει προσπάθειες εκκαθάρισης της Δημοκρατίας της Σέρπσκα.
… και το ΝΑΤΟ
Αν κάποιος επηρεασμένος από τα «ανεξάρτητα» μέσα μαζικής εξημέρωσης της «συλλογικής Δύσης» και το δημόσιο μήνυμα του Ίλον Μασκ (Elon Reeve Musk) ότι συμφωνεί προσωπικά με την ιδέα ότι οι ΗΠΑ πρέπει να εγκαταλείψουν το ΝΑΤΟ (και, επιπλέον, τα Ηνωμένα Έθνη), μπορεί να πιστέψει ότι υπό το φως της παγκόσμιας ανακατανομής των επιθετικών ικανοτήτων της «συλλογικής Δύσης» και της στρατιωτικής ήττας της στην Ουκρανία, το ζήτημα του μέλλοντος του ΝΑΤΟ δεν φαίνεται πολύ σίγουρο.
Επιπλέον, με πολύ παρόμοια μηνύματα ήρθε ο Γάλλος «νέος Ναπολέοντας» Εμανουέλ Μακρόν (Emmanuel Jean-Michel Frédéric Macron) που δήλωσε τον «εγκεφαλικό θάνατο» ενός μπλοκ που έχει χάσει εδώ και καιρό το νόημα και το σκοπό του. Εκεί εδράζει και η πρωτοβουλία του, σε συνεργασία με τον Βρετανό ηγέτη του Εργατικού Κόμματος και πρωθυπουργό Κιρ Στάρμερ (Keir Rodney Starmer), να συνεχίσουν τον πόλεμο στην Ουκρανία. Είναι όμως ακριβώς έτσι;
Μπορεί αναμφίβολα να ειπωθεί ότι το ΝΑΤΟ είναι η… υπερχείλιση της περιόδου του ψυχρού πολέμου, η οποία βρίσκει όλο και λιγότερο τη θέση της στις σύγχρονες γεωπολιτικές πραγματικότητες· και δεν πρόκειται για αλλαγή στρατηγικών στόχων, αλλά για μια μεταβαλλόμενη κατάσταση στο πεδίο, που χαρακτηρίζεται όλο και περισσότερο από ασύμμετρο και υβριδικό πόλεμο, τη χρήση διαφόρων κρατικών και μη κρατικών πληρεξουσίων, καθώς και το άνοιγμα νέων στρατηγικών κατευθύνσεων.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα τελευταία χρόνια έχουμε δει την εμφάνιση νέων στρατιωτικών-πολιτικών μπλοκ με σημαντικά χαμηλότερο βαθμό τυπικότητας και επομένως χαμηλότερο βαθμό συλλογικής ευθύνης. Η εμπειρία έχει δείξει στην Ουάσιγκτον ότι οι δορυφόροι τους, που δεν είναι υποχρεωμένοι να υπερασπιστούν με το δικό τους στρατό, είναι πολύ πιο αποτελεσματικοί από εκείνους που προστατεύονται από τις ΗΠΑ και από το περιβόητο άρθρο 5 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ.
Οργανώσεις όπως οι AUKUS (Australia, United Kingdom, United States) και QUAD (Australia, India, Japan, United States), το άτυπο δίκτυο διμερών συμφωνιών ασφάλειας μεταξύ των Φιλιππίνων, της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας, η νεοαποικιακή Αυτοκρατορία της Αυστραλίας στην Ωκεανία, μια σειρά από αμερικανικές μαριονέτες κατά μήκος των ακτών του Ατλαντικού στην Αφρική ή η στρατιωτικοποιημένη ΕΕ είναι μόνο μερικά παραδείγματα νέων μορφών στρατιωτικών μπλοκ που αποδεικνύονται πιο ευέλικτα, πιο ανεξάρτητα, οικονομικά βιώσιμα, αλλά και στρατιωτικά και πολιτικά λιγότερο επικίνδυνα από την έννοια του ψυχρού πολέμου του ΝΑΤΟ. Παρόλο που όλοι παραμένουν επικεντρωμένοι στην επίτευξη του ίδιου στόχου — την προώθηση και την προστασία της παγκόσμιας ηγεμονίας της Ουάσινγκτον.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι η ενδεχόμενη εξαφάνιση του ΝΑΤΟ από τον πολιτικό χάρτη (ο οποίος, παρόλα όσα λέγονται, δεν είναι ακόμη ορατός) δεν θα σηματοδοτήσει ούτε την ήττα της αμερικανικής αυτοκρατορίας ούτε οποιαδήποτε δραματική γεωπολιτική αλλαγή — θα αφορά μόνο τον εκσυγχρονισμό των στρατιωτικών-πολιτικών μέσων που χρησιμοποιεί η καταρρέουσα αυτοκρατορία της Ουάσιγκτον για να επιτύχει τους δικούς της στόχους.
