Στην Γάζα συντελείται σήμερα ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Δυο και πλέον εκατομμύρια άνθρωποι, όσοι και όσες έχουν επιζήσει από τους συνεχείς βομβαρδισμούς κατοικημένων περιοχών, λιμοκτονούν. Χωρίς στέγη, χωρίς τροφή, χωρίς καθαρό νερό, χωρίς περίθαλψη. Ηλικιωμένοι, νέοι, άντρες, γυναίκες, παιδιά και βρέφη περιμένουν απλώς να τους βρει η επόμενη βόμβα ή ο αργός θάνατος της πείνας.
Αδυνατώντας είτε να κρύψουν τη συνενοχή τους είτε να τη δικαιολογήσουν, οι δυτικές «δημοκρατικές» χώρες στρέφονται στην υπερβολική καταστολή για να προσπαθήσουν να ποινικοποιήσουν το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Απέναντι σε αυτή την προσπάθεια φίμωσης της διαφωνίας, πρέπει να διπλασιάσουμε τις προσπάθειές μας για την οργάνωση ενός μαζικού κινήματος μη συνεργασίας με κάθε πτυχή των σιωνιστικών και νατοϊκών πολεμικών μηχανών.
Η εκεχειρία του Γενάρη στη Γάζα, αν και βραχύβια, σήμανε μια βαριά ήττα για το σιωνιστικό καθεστώς των εποίκων-αποικιοκρατών στο ισραήλ και για τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά του στις ΗΠΑ και τη Βρετανία.
Η λαϊκή αντίσταση υπερισχύει. Για πάνω από ενάμιση χρόνο, το σιωνιστικό μόρφωμα λιμοκτονεί και βομβαρδίζει ανελέητα το λαό της Γάζας, καταστρέφει τα σπίτια και τις υποδομές του, σκοτώνει χιλιάδες αμάχους και καταστρέφει οτιδήποτε είναι απαραίτητο για τη διατήρηση της ζωής. Ωστόσο, παρ’ όλες αυτές τις φρικαλεότητες και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράττουν οι σιωνιστές, οι Παλαιστίνιοι αρνούνται να υποταχθούν. Παρά την πλήρη υποστήριξη των όπλων, των χρημάτων και της αεροπορικής δύναμης του ΝΑΤΟ, οι σιωνιστές στρατιώτες στο έδαφος έχουν υποστεί καταστροφικές απώλειες και δεν έχουν καταφέρει να κρατήσουν κανένα έδαφος!
Το ισραηλινό καθεστώς ξεκίνησε την επιχείρησή του με δύο διακηρυγμένους στόχους: την εξάλειψη της «Χαμάς» (Islamic Resistance Movement) ουσιαστικά κάθε ένοπλης αντίστασης, και την απελευθέρωση των ισραηλινών ομήρων, οι οποίοι είχαν συλληφθεί με σκοπό την ανταλλαγή αιχμαλώτων (δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι, πολλοί από τους οποίους είναι παιδιά, ταλαιπωρούνται επ’ αόριστον σε ισραηλινά κέντρα βασανιστηρίων).
Έχοντας πολεμήσει μέχρις αδιεξόδου, οι σιωνιστές δολοφόνοι αναγκάστηκαν να δεχτούν μια κατάπαυση του πυρός με όρους που προηγουμένως είχαν πει ότι ήταν αδιανόητοι —να αποχωρήσουν από τη Γάζα, να επιτρέψουν τη βοήθεια να φτάσει στο λαό της και να απελευθερώσουν χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους.
Το σιωνιστικό κατασκεύασμα απέτυχε, επίσης, να κερδίσει τον πόλεμο που εξαπέλυσε εναντίον της λιβανέζικης αντίστασης. Παρά τη δολοφονία πολλών μελών της ηγεσίας της Χεζμπολάχ (Islamic Resistance in Lebanon), την πραγματοποίηση πολλαπλών κυμάτων αποτρόπαιων τρομοκρατικών επιθέσεων και τον βομβαρδισμό αμάχων, οι δυνάμεις του IDF δεν μπόρεσαν να προχωρήσουν περισσότερο από μερικά χιλιόμετρα στο λιβανέζικο έδαφος. Όπως και το 2006, ο σιωνιστικός στρατός αποδείχθηκε για άλλη μια φορά ανίκανος να νικήσει την αντίσταση του Λιβάνου.
Ιδιαίτερα έντιμο, αλληλέγγυο ρόλο σε όλο αυτόν τον αγώνα έχει παίξει ο λαός της Υεμένης, ο οποίος μπλοκάρει κάθε ναυσιπλοΐα που συνδέεται με τους σιωνιστές στην Ερυθρά Θάλασσα και όχι μόνο. Αντιστεκόμενη σε επανειλημμένες επιθέσεις από τις αεροπορικές δυνάμεις των ΗΠΑ και της Βρετανίας, η γενναία Υεμένη έχει αναγκάσει επανειλημμένα την ισραηλινή, αμερικανική, ευρωπαϊκή και βρετανική ναυτιλία να φύγει από την Ερυθρά Θάλασσα και στην πορεία καταρρίπτοντας μη επανδρωμένα αεροσκάφη Reaper και αεροσκάφη F-18, χτυπώντας αεροπλανοφόρα, κλείνοντας συχνά το Μπεν Γκουριόν (TLV – Ben Gurion International Airport) —το κύριο αεροδρόμιο του ισραήλ, και κλείνοντας και χρεοκοπώντας το λιμάνι της πόλης Εϊλάτ (Eilat port), το μοναδικό λιμάνι του σιωνιστικού κράτους που έχει πρόσβαση στην Ερυθρά Θάλασσα.
Υποσχόμενος ότι ο αποκλεισμός του θα παραμείνει σε ισχύ για όσο διάστημα οι σιωνιστές διαπράττουν γενοκτονία στην Παλαιστίνη, και ατάραχος από τα άγρια αντίποινα των αμερικανικών και βρετανικών βομβαρδιστικών, ο λαός της Υεμένης έδειξε στον κόσμο πώς μοιάζει η πραγματική αλληλεγγύη —κερδίζοντας έτσι το θαυμασμό και τις ευχαριστίες των λαϊκών μαζών σε όλον τον κόσμο.
Στη Γάζα, τον Λίβανο και την Υεμένη, όπως και στους μεγάλους απελευθερωτικούς πολέμους που διεξήγαγαν οι αποικιοκρατούμενοι λαοί της Κορέας, της Αλγερίας, του Βιετνάμ, της Ζιμπάμπουε, της Κούβας κλπ, ένα απελευθερωτικό κίνημα που πηγάζει πραγματικά από τις μάζες αποδείχθηκε αδύνατο να νικηθεί.
Ενώ το τερατώδες σιωνιστικό καθεστώς καταστρατήγησε την κατάπαυση του πυρός και ανανέωσε τη γενοκτονική εκστρατεία του, τόσο στη Γάζα όσο και σε ολόκληρη την περιοχή, αυτό δεν είναι σημάδι δύναμης αλλά αδυναμίας και απελπισίας.
Αντιμέτωπο με μη βιώσιμες απώλειες και αποθράσυνση των ενόπλων δυνάμεων του, καθώς και με βαθιά οικονομική κρίση, έξοδο του πληθυσμού και κοινωνική κατάρρευση, το σιωνιστικό καθεστώς γνωρίζει ότι η υποχώρηση σημαίνει καταστροφή. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο προσπαθεί τόσο σκληρά να ξεκινήσει έναν ολοκληρωτικό πόλεμο με το Ιράν και να επιστρατεύσει τις δυνάμεις των ΗΠΑ , της Βρετανίας και της ΕΕ ως άμεσους συμμάχους.
Ακόμη και με την απεριόριστη υποστήριξη των ΗΠΑ και της Βρετανίας, οι πιθανότητες επιβίωσής του φαίνονται όλο και πιο επισφαλείς. Αντιμέτωπο με την απώλεια αυτής της ζωτικής αποικίας, η κυβέρνηση των ΗΠΑ αναζητά νέους τρόπους για να διατηρήσει την περιφερειακή κυριαρχία του και να σταματήσει την απελευθέρωση της Παλαιστίνης.
Ο Αμερικάνος πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ (Donald John Trump, 14/6/1946) έχει κάνει τρελές δηλώσεις σχετικά με την «ιδιοκτησία» της Γάζας και την εκδίωξη των Παλαιστινίων, αλλά υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα μεταξύ αυτών των άγριων φαντασιώσεων και της πραγματικότητας. Στην ουσία, οι απειλές του είναι μια απελπισμένη προσπάθεια να αποσπάσει την προσοχή από μια ντροπιαστική ήττα!
Οι ΗΠΑ έκαναν ό,τι μπορούσαν για να ενισχύσουν τη σιωνιστική πολεμική προσπάθεια: στέλνουν τεράστιες ποσότητες όπλων και χρημάτων, εμποδίζουν τη διεθνή δράση στα Ηνωμένα Έθνη και αλλού, χειραγωγούν τα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης για να λογοκρίνουν την αλήθεια και να προωθούν τα ψέματά τους, στέλνουν τις δικές τους ειδικές δυνάμεις, πιλότους και μισθοφόρους για να βοηθήσουν στο έδαφος. Όλα χωρίς αποτέλεσμα.
Ο αγώνας συνεχίζεται. Ενώ οι Παλαιστίνιοι γιόρτασαν μια τεράστια νίκη τον Γενάρη, γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο αγώνας τους απέχει πολύ από το να τελειώσει. Θα συνεχιστεί μέχρι να απελευθερωθεί η γη τους από τον ιμπεριαλιστικό, αποικιοκρατικό έλεγχο και να διαλυθεί το φασιστικό εθνοκράτος του ισραήλ. «Ο ευρύτερος αγώνας», όπως παρατηρούσε επανειλημμένα ο εκλιπών ηγέτης της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα (Hassan Nasrallah, 31/8/1960-27/9/2024), «δεν θα τελειώσει μέχρι να εκδιωχθούν όλοι οι ιμπεριαλιστές από τη Μέση Ανατολή και οι λαοί της να είναι επιτέλους σε θέση να καθορίσουν οι ίδιοι τη μοίρα τους.»
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι δυτικές κυβερνήσεις (συμπεριλαμβανομένης της δουλοπρεπούς ελληνικής) έχουν δώσει τόσο σταθερή υποστήριξη στο ισραήλ κατά τη διάρκεια τόσων μηνών πολυδιαφημισμένης γενοκτονίας. Οι χρηματοδότες του Λονδίνου, της Γουόλ Στριτ (Wall Street), της Φρανκφούρτης, θέλουν απεγνωσμένα να κρατήσουν την μπότα τους στο λαιμό των μαζών της δυτικής Ασίας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο κινητοποιήθηκε ολόκληρη η πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ και για τον οποίο η κυβέρνηση μας επιτρέπει τη ροή προμηθειών προς το σιωνιστικό καθεστώς μέσω και των αμερικανικών βάσεων στη χώρα μας.
Σε αυτόν τον γενοκτονικό πόλεμο πρέπει να αντιταχθούν σθεναρά οι Έλληνες κι οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι. Οι ενέργειες μας μπορούν να κάνουν πραγματική διαφορά στον απελευθερωτικό αγώνα στη Μέση Ανατολή —γι’ αυτό ακριβώς η άρχουσα τάξη έχει αυξήσει την καταστολή εναντίον όσων τολμούν να πάρουν θέση ενάντια στη γενοκτονία.
Καθώς ξεκινά μια νέα φάση του παλαιστινιακού αγώνα για την ελευθερία, πρέπει να καταλάβουμε γιατί αυτό έχει σημασία και για εμάς. Κλέβοντας τον πλούτο τόσων πολλών εθνών, οι μονοπωλιακοί χρηματοδότες που διοικούν την ιμπεριαλιστική κοινωνία γίνονται ακόμα πιο πλούσιοι και ισχυροί —και αυτό είναι το μυστικό της ικανότητας τους να εξαγοράζουν τους ηγέτες της εργατικής τάξης και να συνεχίζουν να πιέζουν προς τα κάτω το βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης στη χώρα μας, αλλά και σε όλην την γηραιά ήπειρο.
Η γνήσια αλληλεγγύη με την Παλαιστίνη δεν είναι μόνο ζήτημα κοινής ανθρωπιάς και συναίσθημα, είναι ζωτικό μέρος του δικού μας αγώνα για ελευθερία ως τάξη και λαός. Ενώ επιτρέπουμε στους κυβερνήτες μας να συντρίβουν τις ελευθερίες των άλλων και να πλουτίζουν εξαθλιώνοντας τους, τους δίνουμε ταυτόχρονα τη δυνατότητα να διατηρούν τη δύναμη να κάνουν το ίδιο σε εμάς εδώ, στη χώρα μας.
Πρέπει επομένως να απαιτήσουμε και να οργανώσουμε μια μαζική εκστρατεία μη συνεργασίας με τη σιωνιστική πολεμική μηχανή και με οτιδήποτε την υποστηρίζει, από τα ψέματα των μέσων ενημέρωσης μέχρι την πώληση ισραηλινών προϊόντων και τους… μυριάδες δεσμούς συνεργασίας μεταξύ της ελληνικής και της ισραηλινής κοινωνίας!
Φυσικά, αν θέλουμε να προσφέρουμε τέτοια αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη, πρέπει επίσης να υπερασπιστούμε το δικαίωμα των εργαζομένων στην ελευθερία του λόγου και του συνέρχεσθαι. Τέτοια δημοκρατικά δικαιώματα δέχονται όλο και περισσότερες επιθέσεις, καθώς η πραγματική φύση της υπεροπτικής ιδεολογίας του καθεστώτος του ισραήλ, της παράνομης κατοχής, του κράτους απαρτχάιντ και των εγκλημάτων πολέμου γενοκτονίας έχουν έρθει στο φως.
Όσο περισσότερο οι άνθρωποι στρέφονται κατά του σιωνιστικού κράτους-δολοφόνου, όσο περισσότερο τα σκληρά γεγονότα δυσκολεύουν τους υποστηρικτές του να δικαιολογήσουν τα σιωνιστικά εγκλήματα, τόσο περισσότερο οι δυτικές κυβερνήσεις χρησιμοποιούν την ποινικοποίηση και τη λογοκρισία για να φιμώσουν τη διαφωνία και να σταματήσουν τις κινήσεις αλληλεγγύης εν τη γενέσει τους.
.
Μια τέτοια πρωτοβουλία αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό είναι και η διεθνής πρωτοβουλία «March to Gaza». Μια ειρηνική, ανθρωπιστική αποστολή αλληλεγγύης στον δοκιμαζόμενο παλαιστινιακό λαό, που θα ταξιδέψει στο Κάιρο στις 12-20 Ιούνη 2025 ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα εργατικών συνδικάτων της Γάζας. Είναι μια προσπάθεια από κοινού με το «Freedom Flotilla Coalition» να σπάσει ο αποκλεισμός που έχει επιβάλει το σιωνιστικό κράτος-δολοφόνος στη Λωρίδα της Γάζας από ξηρά και θάλασσα.
Στις 15 Ιούνη, περισσότεροι από 1500 ακτιβίστριες και ακτιβιστές από 36 χώρες (υπάρχει και ελληνική συμμετοχή) και από πέντε ηπείρους θα βαδίσουν από την αιγυπτιακή πόλη Ελ Αρίς (El-Arish, η Ρινοκόρουρα όπως ήταν γνωστή στην αρχαιότητα ή Αρίζα όπως την λέγαν οι Έλληνες) την μεγαλύτερη πόλη στη Χερσόνησο του Σινά, κατασκηνώνοντας για τρεις νύχτες στην έρημο, σε μία συμβολική πορεία 50 χιλιομέτρων προς τα σύνορα με την Γάζα. Το αίτημα τους: να ανοίξει επιτέλους το πέρασμα της Ράφα και να φτάσει η ανθρωπιστική βοήθεια, που παραμένει εγκλωβισμένη στην αιγυπτιακή πλευρά για περίπου τρεις μήνες, στους Παλαιστίνιους που τη χρειάζονται. Και πιο συγκεκριμένα η «Ελληνική πρωτοβουλία March to Gaza» ζητάει:
• Να ανοίξουν άμεσα όλες οι ανθρωπιστικές δίοδοι, ώστε να φτάσει βοήθεια, νερό, τρόφιμα, φάρμακα, υγειονομικό υλικό και ιατρικό προσωπικό στους Παλαιστίνιους.
• Να σταματήσει τώρα η γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού και κάθε στρατιωτική επιχείρηση του κράτους του ισραήλ στη Γάζα.
• Να διακοπεί άμεσα κάθε στρατιωτική συνεργασία και κάθε μορφή διευκόλυνσης της Ελληνικής κυβέρνησης προς το κράτος του ισραήλ.
Πολλά μέλη αντιπολεμικών και αντισιωνιστικών πρωτοβουλιών σε όλην την Ευρώπη έχουν συλληφθεί, έχουν χτυπηθεί βάναυσα από τις δυνάμεις καταστολής, ενώ συμμετείχαν σε εκδηλώσεις αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Το έγκλημά τους; Παρέχουν πληροφορίες, δείχνουν την πραγματική ιστορία και αναδεικνύουν τα σημερινά εγκλήματα του σιωνισμού και του ιμπεριαλισμού στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Ο ιμπεριαλισμός βρίσκεται σε τόσο βαθιά κρίση που κάνει ό,τι μπορεί να εμποδίσει αυτές τις αλήθειες να φτάσουν στα χέρια των εργαζομένων, των λαών του κόσμου. Γι’ αυτό πρέπει όλοι οι άνθρωποι της εργατικής τάξης, όλοι οι καταπιεζόμενοι κι εκμεταλλευόμενοι, όλοι οι σκεπτόμενοι άνθρωποι, να ενωθούν και να βοηθήσουν στην οικοδόμηση ενός αντιπολεμικού – αντισιωνιστικού μετώπου, κάνοντας σωστή ανάλυση των εγκλημάτων του ιμπεριαλισμού, κάτω από ένα πρόγραμμα οργάνωσης για την καταπολέμηση του.
Αν και οι εργαζόμενοι έχουν φάει με το κουτάλι σε όλη τους τη ζωή έναν λεπτό χυλό «αστικής κουλτούρας», που έντεχνα τους σερβίρουν, και τους κάνει να αυτοπροσδιορίζονται ως προσωρινά φτωχοί αστοί εκατομμυριούχοι, δεν υπάρχει κανένας λόγος να αμφιβάλλουμε ότι οι πραγματικές οικονομικές τους συνθήκες θα τους μετατρέψουν σταθερά σε αντιπάλους αυτού του εκμεταλλευτικού συστήματος —και θα το κάνουν ακόμη κι αν δεν το συνειδητοποιούν στην αρχή. Μόνον με τον συνεχή και συνεπή αγώνα μπορεί να κτισθεί ένα μέλλον που να εξασφαλίσει την ειρήνη, τερματίζοντας τον ιμπεριαλισμό μια για πάντα. Ελάτε να αγωνιστούμε για αυτό το μέλλον!
