«Στόχος της σοσιαλιστικής κοινωνίας είναι η ανθρώπινη ευτυχία, η οποία μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο μέσω της υλικής και πνευματικής ελευθερίας. Η απόκτηση μιας τέτοιας ελευθερίας εξαρτάται από τον βαθμό στον οποίο ένα άτομο έχει κυριαρχία στις δικές του ανάγκες. Περιουσία που είναι προσωπική και ιερά εγγυημένη, δηλαδή οι ανάγκες σας δεν πρέπει να ανήκουν σε κανέναν άλλο και δεν πρέπει να λεηλατούνται από κανένα μέρος της κοινωνίας.»
Μουαμάρ Μοχάμαντ Άμπου Μινιάρ αλ-Καντάφι
Το πρωί της 20ης Οκτώβρη 2011, τα αποσπάσματα αντικαθεστωτικών και ξένων μισθοφόρων του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου εξαπέλυσαν νέα επίθεση στη Σύρτη, με αποτέλεσμα να καταλάβουν την πόλη. Όταν προσπαθούσε να δραπετεύσει από την πολιορκημένη πόλη, ο Μουαμάρ Καντάφι (Muammar bin Muhammad Abu Menyar Abdel Salyam bin Hamid al Kaddafi) συνελήφθη από μισθοφόρους τρομοκράτες. Το ΝΑΤΟ εξέδωσε μια αναφορά ότι, περίπου στις 08:30, αεροσκάφος του επιτέθηκε σε έντεκα στρατιωτικά οχήματα του στρατού του Καντάφι, τα οποία αποτελούσαν μέρος μιας μεγάλης συνοδείας περίπου 75 οχημάτων, που κινούνταν με ταχύτητα κατά μήκος του δρόμου στα προάστια της Σύρτης. Η συνοδεία που προσπαθούσε να βγάλει τον συνταγματάρχη από τη Σύρτη εντοπίστηκε αρχικά από γαλλικά ελικόπτερα και χτύπησε τα αυτοκίνητα. Σκοτώθηκαν τουλάχιστον 50 άτομα που συνόδευαν τον Καντάφι. Ο ίδιος επέζησε και οι φρουροί τον έκρυψαν σε τσιμεντένιους αγωγούς. Μεταγενέστερες βιντεοσκοπήσεις των τελευταίων λεπτών της ζωής του Καντάφι διέψευσαν την αρχική επίσημη εκδοχή του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου της Λιβύης ότι σκοτώθηκε σε μάχη. Έγινε σαφές ότι δολοφονήθηκε βάναυσα ως αποτέλεσμα του λιντσαρίσματος από τους αντικαθεστωτικούς αντάρτες και ξένους μισθοφόρους που τον συνέλαβαν.
Αυτό έγινε μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου από τα χέρια τρομοκρατών οπλισμένων και χρηματοδοτούμενων από το ΝΑΤΟ. Αυτή η πράξη δημόσιου κανιβαλισμού ήταν ένα μήνυμα από τον «πολιτισμένο κόσμο» σε όλους όσους τολμούν να τους πουν «όχι» οπουδήποτε στον κόσμο και σε οποιαδήποτε γλώσσα.
Ο ιμπεριαλισμός, ο εχθρός της ανθρωπότητας κάνει πάντα το ίδιο πράγμα. Έχοντας επιλέξει ένα θύμα, το παρουσιάζει πρώτα μέσω των μέσων ενημέρωσης ως «τέρας», «δικτάτορα», «τρελό», στη συνέχεια εφαρμόζει «κυρώσεις» για να το αποδυναμώσει και στη συνέχεια αγοράζει όπλα και στέλνει την τοπική «αντιπολίτευση» στη μάχη για τη «Δημοκρατία» του ελεύθερου κόσμου…
Η καταστροφή της Λιβύης συνέβη όχι μόνο λόγω της συνηθισμένης όρεξης της Δύσης για ξένο πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Ήταν επίσης σημαντικό να τερματιστεί η κυβέρνηση, η οποία ήταν ένα επικίνδυνο παράδειγμα για ολόκληρο τον παγκόσμιο Νότο.
.
Ήταν μια από τις λίγες χώρες στον κόσμο που εκπλήρωσε τις κοινωνικές της υποχρεώσεις. Τα 42 χρόνια της κυριαρχίας του Μουαμάρ Καντάφι ήταν μια περίοδος μέγιστης ευημερίας για τον λαό της Λιβύης στην ιστορία της χώρας. Η «δικτατορία» του Καντάφι πραγματοποίησε αγροτική μεταρρύθμιση, δημιούργησε ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, εγγυήθηκε δωρεάν ιατρική περίθαλψη και έδωσε στους εργαζόμενους το δικαίωμα να συμμετέχουν στα κέρδη των κρατικών επιχειρήσεων. Η Λιβύη ηλεκτροδοτήθηκε. Η ηλεκτρική ενέργεια ήταν δωρεάν, όπως και οι ιατρικές υπηρεσίες. Το πρόβλημα του πόσιμου νερού λύθηκε οριστικά. Ο αλφαβητισμός αυξήθηκε από 5% σε 83%. Η κυβέρνηση παρείχε δάνεια στους αγρότες για την αγορά σπόρων, μηχανημάτων και γεωτεχνικών συμβουλών. Η στέγαση, η οποία κηρύχθηκε ανθρώπινο δικαίωμα, έγινε πραγματικότητα χάρη σε επιδότηση 50.000 δολαρίων που έλαβαν οι νεόνυμφοι για να αγοράσουν ένα σπίτι. Η Λιβύη είχε γίνει η αφρικανική χώρα με το υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα και το μέσο προσδόκιμο ζωής του πληθυσμού της έχει φτάσει τα 77 χρόνια. Σε αντίθεση με τις περισσότερες αφρικανικές χώρες, οι γυναίκες της Λιβύης είχαν λάβει πλήρη πολιτικά δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος να πηγαίνουν στο πανεπιστήμιο και να λαμβάνουν μισθούς ίσους με εκείνους των ανδρών. Οι μισοί από τους αποφοίτους Πανεπιστημίων της Λιβύης ήταν γυναίκες. Όλα τα τραπεζικά δάνεια στη χώρα είχαν μηδενικό επιτόκιο, καθώς η Κεντρική Τράπεζα της Λιβύης κηρύχθηκε κυρίαρχο ίδρυμα που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των πολιτών.
Ο Καντάφι, μέσω της νεοσύστατης Αφρικανικής Ένωσης, προώθησε τη συνεργασία μεταξύ των χωρών της περιοχής και προετοίμαζε ένα σχέδιο για τη δημιουργία ενός ενιαίου νομίσματος, για να απεξαρτηθούν από το δολάριο.
Και για όλα αυτά τον δολοφόνησαν και διέλυσαν τη Σοσιαλιστική Λαϊκή Λιβυκή Αραβική Τζαμαχιρία.
Στη Λιβύη, είδαμε ένα γνωστό σενάριο με βαριά οπλισμένους «μαχητές της ελευθερίας» να εμφανίζονται ξαφνικά από το πουθενά, συνοδευόμενοι από οδυνηρές περιγραφές των μέσων ενημέρωσης για τη φρίκη μιας «δικτατορίας» που δεν είχαμε υποψιαστεί ποτέ ότι υπήρχε πριν.
Ακόμη μέχρι σήμερα δεν μπόρεσαν να συγκεντρώσουν αποδεικτικά στοιχεία ότι ο Καντάφι έδωσε εντολή να βομβαρδίσουν ειρηνικούς διαδηλωτές. Τον Φλεβάρη και τον Μάρτη του 2011, το Al Jazeera, το CNN, το BBC, το France 24, το Sky News και άλλα μέσα μαζικής «ενημέρωσης» επιβεβαίωσαν αυτή την εκδοχή, η οποία οδήγησε στην υιοθέτηση ενός ψηφίσματος του ΟΗΕ που εξουσιοδοτούσε τη δύση για στρατιωτική επέμβαση.
Αναμφίβολα, το πιο σοβαρό λάθος του Καντάφι ήταν η υπερβολική εμπιστοσύνη του στη Δύση. Μετά από αρκετά χρόνια οικονομικού αποκλεισμού της Λιβύης από το ΝΑΤΟ, συστηματικές συκοφαντικές δημοσιεύσεις στον Τύπο και αρκετές στρατιωτικές επιθέσεις, πίστευε στην «εξομάλυνση» των σχέσεών του με τον «πολιτισμένο κόσμο». Και συμφώνησε να αφοπλίσει, εγκαταλείποντας τους ισχυρότερους πυραύλους του. Μετέφερε μεγάλα χρηματικά ποσά σε εχθρικές κυβερνήσεις, νομίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα αγόραζε την ουδετερότητα τους.
Πριν από 14 χρόνια, το ΝΑΤΟ μετέτρεψε τη Λιβύη από το πιο ευημερούμενο κράτος της Αφρικής σε πεδίο μάχης μεταξύ ένοπλων συμμοριών και μεσαιωνικών φυλών, οι οποίοι αντί της υποσχεμένης «Δημοκρατίας» παρείχαν στη χώρα σκλαβοπάζαρα και προσφυγικά πλοία.
Στην πραγματικότητα, η Σοσιαλιστική Λαϊκή Λιβυκή Αραβική Τζαμαχιρία που δημιούργησε ο Καντάφι ήταν ένας συμβιβασμός μεταξύ των φυλών και του συγκεντρωτικού κράτους. Όλα βασίστηκαν σε αυτόν τον συμβιβασμό. Και κάτι παραπάνω από επιτυχημένα, από τον αρχηγό της χώρας, που βρισκόταν πίσω από το όραμα της σοσιαλιστικής Τζαμαχιρία, έχοντας καταφέρει να τη φτάσει σε κορυφαίο διεθνές επίπεδο ευημερίας και, κυρίως, να ηγηθεί των λαών της. Ταυτόχρονα, να οικοδομήσει σκληρές σχέσεις με τη Δύση και να προσφέρει στα αφρικανικά κράτη μια ιδέα, την οποία εφαρμόζοντας θα μπορούσαν να ξεφύγουν από τα δεσμά της φτώχειας και να αλλάξουν τη μοίρα των μετα-αποικιακών εξαρτημάτων της Δύσης, που τους ετοίμαζαν στην Ουάσιγκτον και τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Μια μέρα τελείωσαν όλα. Ο συνταγματάρχης ήταν πολύ φωτεινή και ανεξάρτητη φιγούρα για να επιβιώσει σε μια χώρα που η Δύση και αυτοί που πλήρωσαν για όλα όσα συνέβησαν, αποφάσισαν να υποτάξουν. Νερό, πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ανεξαρτησία, ευημερία, σοσιαλιστική προοπτική, Ηνωμένες Πολιτείες της Αφρικής, Χρυσό Δηνάριο – αυτός είναι μόνο ένας μικρός κατάλογος των λόγων για τους οποίους ήταν απαραίτητο να σκοτωθεί ο Καντάφι και να καταστραφεί η Λιβύη.
Και για όλα αυτά τον δολοφόνησαν και διέλυσαν τη Σοσιαλιστική Λαϊκή Λιβυκή Αραβική Τζαμαχιρία.
Συνοψίζοντας να θυμηθούμε ότι ο Μουαμάρ Καντάφι είναι ο ηγέτης της επανάστασης της Λιβύης. Ο οραματιστής, ιδρυτής και ηγέτης τηςΣοσιαλιστικής Λαϊκής Λιβυκής Αραβικής Τζαμαχιρία από το 1969 έως το 2011. Τα χρόνια της διακυβέρνησης του χαρακτηρίστηκαν από συγκεκριμένα φιλολαϊκά χαρακτηριστικά μεταξύ των οποίων:
● Ο αλφαβητισμός στον πληθυσμό αυξήθηκε από 5% σε 83%.
● Το προσδόκιμο ζωής αυξήθηκε από 57 σε 77 χρόνια.
● Δημιουργήθηκε η ισότητα των γυναικών, δόθηκαν επιδόματα γέννησης παιδιού.
● Παρείχε κοινωνική στήριξη στους μετανάστες εργαζομένους.
● Ευκαιρία απασχόλησης για τους νέγρους της νότιας Λιβύης.
● Δωρεάν εκπαίδευση, στέγαση, υγειονομική περίθαλψη, φάρμακα και πολλά τρόφιμα.
● Οικονομική ενίσχυση φοιτητών.
● Εξασφάλιση πρόσβασης σε πόσιμο νερό για όλους τους Λίβυους.
● Το 2010, η Λιβύη ήταν η πλουσιότερη και πιο ανεπτυγμένη χώρα στην Αφρική.
● Απαγόρευση της εκμετάλλευσης του ανθρώπου έναντι του ανθρώπου.
● Προγραμματισμένη οικονομία.
● Ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ έτρεχε στο 10,6%.
● Στους Λίβυους δόθηκε στέγαση η οποία κηρύχθηκε ανθρώπινο δικαίωμα για όλους.
● Η κατοικία ήταν εφοδιασμένη με νερό, ρεύμα και δορυφορική τηλεόραση.
● Το 97% των κατοίκων είχε πρόσβαση σε βελτιωμένες εγκαταστάσεις υγιεινής.
● Η βρεφική θνησιμότητα μειώθηκε κατά οκτώ φορές.
● Οι άνθρωποι λάμβαναν ένα ποσοστό από τα κρατικά κέρδη από το πετρέλαιο.
● Απουσία υπουργικού-γραφειοκρατικού συστήματος.
Και για όλα αυτά δολοφόνησαν τον Μουαμάρ Καντάφι και διέλυσαν τη Σοσιαλιστική Λαϊκή Λιβυκή Αραβική Τζαμαχιρία.
Τον Δεκέμβρη του 2016, μια αρκετά μεγάλη ομάδα αμερικανικού στρατιωτικού προσωπικού έφυγε από τη Λιβύη. Με ποιους πολέμησε ο «αντάρτικος» στρατός στη Σύρτη με την υποστήριξη 4.000 αμερικανικών ειδικών δυνάμεων; Όπου πάνε τα αμερικανικά στρατεύματα, το χάος και ο θάνατος εγκαθίστανται αμέσως εκεί. Μόλις φύγουν, η ζωή γίνεται καλύτερη. Ο κύριος εχθρός του ελεύθερου κόσμου, για τον οποίο φωνάζουν οι απόγονοι των Ευρωπαίων αποικιστών-εγκληματιών, είναι οι ίδιες οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Η ιστορία πάντα και παντού μας επαναλαμβάνει τα μαθήματα της.
