Τον περασμένο μήνα, στην Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης (Frankfurter Buchmesse), που πραγματοποιήθηκε από τις 15 έως τις 19 Οκτώβρη 2025 η ισραηλινή συγγραφέας Ταμάρ Ράφαελ (Tamar Raphael, 1989-) δέχτηκε απειλές από ισραηλινούς, μεταξύ των οποίων και δημοσιογράφοι και influencers των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που ζητούσαν τον θάνατό της, μετά την ομιλία της στην Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης για τη γενοκτονία στη Γάζα. Η ισραηλινή συγγραφέας φορούσε κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης μια καρφίτσα με την παλαιστινιακή σημαία, καλώντας για διεθνή αναγνώριση ενός παλαιστινιακού κράτους παράλληλα με το κράτος του ισραήλ, και παρουσίασε μια απλή και σαφή αλήθεια σε όλους εκείνους που προτιμούν να κλείνουν τα μάτια τους.
.
Η ισραηλινή συγγραφέας Ταμάρ Ράφαελ γεννημένη το 1989 στο Πετάχ Τίκβα (Petach Tikvah) του ισραήλ, έζησε στο Τελ Αβίβ και σήμερα κατοικεί στο Βερολίνο. Δέχθηκε σφοδρή επίθεση από ισραηλινούς φασίστες μετά την ομιλία της στην Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης, στην οποία αναφέρθηκε στις ενέργειες του ισραήλ στη Γάζα ως γενοκτονία. Η Ταμάρ συνέχισε την συμβολή των μη σιωνιστών Εβραίων στον αγώνα για τα παγκόσμια ανθρώπινα δικαιώματα και τη δικαιοσύνη. Οι δηλώσεις και η εμφάνισή της αναδείχθηκαν στο διαδίκτυο από σιωνιστές influencers, με αποτέλεσμα να λάβει περισσότερα από 200 μηνύματα που περιλάμβαναν απειλές βιασμού και δολοφονίας.
.
Η ίδια έγραψε για το γεγονός: «Αρχίζω να νιώθω ότι υπάρχει ανάγκη να εξηγήσω με σαφήνεια, γιατί φόρεσα μια καρφίτσα της Παλαιστίνης και ανέφερα τη γενοκτονία στην Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης. Με προσκάλεσαν να συμμετάσχω στην ισραηλινή αντιπροσωπεία στην μεγαλύτερη έκθεση βιβλίου στον κόσμο. Δέχτηκα επειδή όποιος έχει γράψει ένα βιβλίο θέλει να μιλήσει γι’ αυτό. Δέχτηκα όχι λόγω ή παρά την έλλειψη ταύτισης μου με το αυτόματο περιεχόμενο αυτού του αντιπροσωπευτικού ρόλου, αλλά παρά αυτό. Το γεγονός είναι ότι είμαι ισραηλινή που αντιτίθεται στις πολιτικές του ισραήλ. Είμαι ισραηλινή που αποκαλεί τη γενοκτονία με το όνομά της και είμαι ισραηλινή που θέλει τη διεθνή αναγνώριση ενός παλαιστινιακού κράτους και την ίδρυση του παράλληλα με το κράτος του ισραήλ. Επομένως, αυτό είναι το περιεχόμενο του αντιπροσωπευτικού ρόλου που μπορώ να εκπληρώσω. Η συμμετοχή στην ισραηλινή αντιπροσωπεία, εκφράζοντας αυτές τις θέσεις, είναι μια συνεπής ενέργεια με την οποία αισθάνομαι πιο άνετα ηθικά και πολιτικά από το να αρνηθώ να συμμετάσχω στην αντιπροσωπεία, και σίγουρα περισσότερο από το να συμμετάσχω παραμένοντας σιωπηλή. Είμαι επίσης αρκετά εσωστρεφής, δεν δραστηριοποιούμαι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εκτός αν δημοσιεύονται τα κείμενά μου, και ακόμη και το να κάθομαι σε ένα τραπέζι με περισσότερους από τέσσερις ανθρώπους είναι δύσκολο για μένα, πόσο μάλλον να συμμετέχω σε μια τέτοια εκδήλωση και να κατέχω μια θέση που θα θεωρηθεί προκλητική, οπότε υπέφερα κάθε στιγμή. Αλλά ήταν η καλύτερη εναλλακτική λύση.»
.
Τουλάχιστον αυτή φέτος μπόρεσε να μιλήσει και εξέφρασε την ξεκάθαρη αλληλεγγύη της. Το 2024, στην Παλαιστίνια συγγραφέα και δοκιμιογράφο Αντάνια Σίμπλι (Andania Shibli, 1974-) δεν επιτράπηκε να μιλήσει και ακυρώθηκε η δημόσια τελετή απονομής του βραβείου της στην ίδια έκθεση βιβλίου.
Η Φραντσέσκα Αλμπανέζε (Francesca Albanese, 30/3/1977-), Ειδική Εισηγήτρια του ΟΗΕ για τα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη (Special Rapporteur on the situation of human rights in the Palestinian territories occupied since 1967) δήλωσε σχετικά: «Μείνετε δυνατοί. Οι ψηφιακοί όχλοι δεν διαφέρουν από μια ομάδα δειλών που κρύβονται πίσω από ανώνυμο μίσος.»
Ο σύζυγός της Ταμάρ Νίμροντ Φλάσενμπεργκ (Nimrod Flaschenberg, πρώην υπάλληλος της ισραηλινής βουλής Κνεσέτ και ακτιβιστής του Hadash, ένας από τους συνιδρυτές της ομάδας Israelis for Peace με έδρα το Βερολίνο, και αρθρογράφος στο Jacobin), από το Τελ Αβίβ, που ζει στο Βερολίνο, δήλωσε: «Είμαι περήφανος για τη λαμπρή, όμορφη και γενναία σύζυγό μου, Tamar Raphael, η οποία έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει κατά τη διάρκεια της ομιλίας της στην Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης και εξέδωσε δήλωση υπέρ των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων. Αργότερα δέχτηκε σφοδρή επίθεση από έναν ψηφιακό όχλο ισραηλινών φασιστών, αλλά είναι καλά.»
Το πρώτο βιβλίο της Ταμάρ, ήταν μια συλλογή ποιημάτων με τίτλο «Receding Songs», που εκδόθηκε το 2021, της χάρισε το Βραβείο Νέων Ποιητών του Υπουργείου Πολιτισμού. Το πρώτο της μυθιστόρημα, «There Were Two with Nothing to Do», που εκδόθηκε το 2024, έλαβε διθυραμβικές κριτικές και κέρδισε την τιμητική διάκριση του Βραβείου Brener για το πρώτο μυθιστόρημα. Ποιήματα και διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα περιοδικά, όπως τα Granta, Ho!, Hava LeHaba, Maayan, Moznayim και Panas. Εργάστηκε ως κριτικός λογοτεχνίας στο περιοδικό Time Out και μετέφρασε τη νουβέλα Benigna Machiavelli της Charlotte Perkins Gilman. Σήμερα διδάσκει εβραϊκά ως δεύτερη γλώσσα, ενώ παράλληλα εργάζεται στο επόμενο μυθιστόρημά της, το οποίο θα περιστρέφεται γύρω από σύγχρονα ζητήματα μετανάστευσης και μνήμης. Τον Αύγουστο του 2025 συμμετείχε στο διάσημο πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών MacDowell στο Peterborough του New Hampshire.
.
Στη φωτογραφία η ισραηλινή συγγραφέας Tamar Raphael σε εκδήλωση της FLINTA Literatur το βράδι της 25 Οκτώβρη 2025 με τις:
– Lili Khoury γερμανίδα/παλαιστίνια ποιήτρια και φεμινίστρια ακτιβίστρια από το Βερολίνο,
– Ioana Cristina Casapu, Ρουμάνα συγγραφέας και δημοσιογράφος,
– Moira Morgulis, αργεντινή συγγραφέας, μουσικός, τραγουδίστρια και δασκάλα, από το Μπουένος Άιρες, που ζει σήμερα στο Βερολίνο,
– συντονίστρια της εκδήλωσης Ambika Thompson, συγγραφέας και μουσικός με έδρα το Βερολίνο, διδάσκει δημιουργική γραφή και είναι Διευθύνων Σύμβουλος του The Reader Berlin. Η FLINTA Literatur είναι μια πρωτοβουλία αφιερωμένη στην προώθηση της ένταξης, της πολυμορφίας και της ισότιμης συμμετοχής στη λογοτεχνία και τον πολιτισμό.
Ξανασκεφτείτε το! Απειλές για μια ομιλία και παρουσία σε διεθνή έκθεση βιβλίου. Τυπική σιωνιστική φασιστική κοινωνία. Τα αποτελέσματα της παράνομης κατοχής, η δίψα για αίμα μιας ιδεολογίας που ξεθωριάζει. Ευτυχώς υπάρχουν και άλλοι ισραηλινοί Εβραίοι που μιλούν ανοιχτά και εκθέτουν τον σιωνισμό, την παρακμή και τη βαρβαρότητα. Φανταστείτε να είστε τόσο ανασφαλείς για την «ηθική» σας, ώστε μια ομιλία σε μια έκθεση βιβλίου να σας κάνει να ζητάτε το θάνατο του ομιλητή. Πείτε μου ξανά ποια υποτίθεται ότι είναι η «μοναδική δημοκρατία στη Μέση Ανατολή»; #
