Το τελευταίο διάστημα έχει έρθει στο προσκήνιο η χερσόνησος του Σινά για μια σειρά λόγους:
♦ Για την απόφαση του Αιγυπτιακού Δικαστηρίου να άρει το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Μονής Σινά.
♦ Για το πρόγραμμα τουριστικής ανάπτυξης της χερσονήσου που υλοποιεί η Αιγυπτιακή κυβέρνηση.
♦ Για τον αποκλεισμό στη χερσόνησο του Σινά των εκατοντάδων φορτηγών που μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια στη Λωρίδα της Γάζας.
♦ Αλλά και για την παγκόσμια πρωτοβουλία Global March to Gaza, που 12-20 Ιούνη, ακτιβιστές από 36 χώρες και 5 ηπείρους ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα εργατικών συνδικάτων της Γάζας, θα ταξιδέψουν στην αιγυπτιακή πόλη Ελ Αρίς (El Arish) στη χερσόνησο του Σινά, και από εκεί, κατασκηνώνοντας για τρεις νύχτες στην έρημο, θα κάνουν μία συμβολική πορεία 50 χιλιομέτρων προς τα σύνορα με την Γάζα. Μια συμβολική προσπάθεια από κοινού με το Freedom Flotilla Coalition να σπάσει ο αποκλεισμός που έχει επιβάλει το σιωνιστικό κράτος του ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας από ξηρά και θάλασσα και να φτάσει η ανθρωπιστική βοήθεια, που παραμένει εγκλωβισμένη στην αιγυπτιακή πλευρά, στους Παλαιστίνιους.
.
Η χερσόνησος του Σινά είναι μια μοναδική περιοχή που βρίσκεται μεταξύ Αφρικής και Ασίας, συνδέοντας δύο ηπείρους. Η ιστορία της ξεκινά χιλιάδες χρόνια πριν και συνδέεται στενά με αρχαίους πολιτισμούς, θρησκείες και στρατιωτικές συγκρούσεις. Το Σινά κατοικείται από τους προϊστορικούς χρόνους, όπως αποδεικνύεται από ένα σπήλαιο με τοιχογραφίες ανθρώπων και ζώων της χαλκολιθικής περιόδου (5η-4η χιλιετία ΠΚΧ) στο βουνό της Αικατερίνης (Τζεμπέλ Κατερίν, Mount Catherine). Στην αρχαία Αίγυπτο, η χερσόνησος είχε στρατηγική σημασία: ο χαλκός και το τυρκουάζ εξορύσσονταν εδώ όπως, για παράδειγμα, στα ορυχεία Serabit-el-Khadim.
Σύμφωνα με τα βιβλία των Αβραμικών θρησκειών, το Κοράνι, τη Βίβλο και την Τορά, μέσω της χερσονήσου του Σινά ο Μωυσής οδήγησε τους ισραηλίτες κατά την έξοδο από την Αίγυπτο. Το όρος Σινά (γνωστό και ως όρος Μούσα (Μωυσής) ή Τζεμπέλ Μούσα) θεωρείται ο τόπος όπου ο Μωυσής έλαβε τις δέκα εντολές.
● Κατά τη Ρωμαϊκή και Βυζαντινή περίοδο, το Σινά έγινε ένα σημαντικό εμπορικό και θρησκευτικό κέντρο.
● Το μοναστήρι του Σινά ή της Αγίας Αικατερίνης ιδρύθηκε εδώ τον 4ο αιώνα ένα από τα παλαιότερα μοναστήρια των χριστιανών στον κόσμο, που λειτουργούν συνεχώς. Η αξία του βρίσκεται στην τεράστια βιβλιοθήκη του, τη δεύτερη μεγαλύτερη μετά του Βατικανού, με ανυπολόγιστης αξίας πολιτισμικούς θησαυρούς – γιαυτό και χαρακτηρίστηκε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της Ουνέσκο (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization, UNESCO).
● Τον 7ο αιώνα, η περιοχή κατακτήθηκε από τους Άραβες και έγινε μέρος του Αραβικού Χαλιφάτου.
● Τον 15ο αιώνα, το Σινά έγινε μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τον 19ο αιώνα, η Διώρυγα του Σουέζ χτίστηκε με χρήματα που χορηγήθηκαν με πίστωση, η οποία αργότερα πωλήθηκε λόγω χρεών. Η Διώρυγα του Σουέζ έκοψε το χερσαίο πέρασμα μεταξύ Αφρικής και Ασίας.
● Τον 20ο αιώνα, η χερσόνησος βρέθηκε στη ζώνη συμφερόντων της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, η οποία έλεγχε την Αίγυπτο.
● Τη νύχτα της 23ης Ιούλη 1952, η «οργάνωση ελεύθερων αξιωματικών» (free officers’ organisation), με επικεφαλής τον μελλοντικό εθνικό ηγέτη ολόκληρου του αραβικού κόσμου, Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ (Gamal Abdel Nasser Hussein, 15/1/1918-28/11/1970) ανέτρεψε τον κουτσό φιλοβρετανό βασιλιά Φαρούκ Α της Αυγύπτου (Farouk I, 11/2/1920-18/3/1965). Ποιος ήταν ο Φαρούκ; Ανέβηκε στο θρόνο ως ένα νεαρό και όμορφο 16χρονο αγόρι, και ονομάστηκε: «πρότυπο της αιγυπτιακής νεολαίας», αλλά σύντομα ο βασιλιάς άλλαξε και η αιγυπτιακή δυναστεία έγινε μια βρετανική περιφερειακή κυβέρνηση και η Αίγυπτος χωρίς ανεξαρτησία. Έτσι οι Αιγύπτιοι αξιωματικοί οργάνωσαν επανάσταση. Τι έκανε ο βασιλιάς πριν ανατραπεί; Πήγε στην Ιταλία, όπου τελικά μετατράπηκε σε χοντρό γουρούνι και πέθανε από παχυσαρκία. Πριν από το θάνατό του καταβρόχθισε πολλούς αστακούς σε ένα γαλλικό εστιατόριο στην Ρώμη. Σε όλη του τη ζωή δεν διάβασε ποτέ, αλλά πλησίαζε μόνο γυναίκες, εξαπάτησε πολλές γυναίκες και ξόδευε ασύστολα τα κρατικά χρήματα. Έχασε τον πόλεμο με το ισραήλ, όταν εμφανίστηκε για πρώτη φορά η ευκαιρία να νικήσει τον σιωνισμό.
Ποιος ήταν ο Νάσερ; Διάβασε, ανέπτυξε τη διάνοια του και ήταν πατριώτης. Δεν φοβόταν ποτέ να αναλάβει κινδύνους και ως εκ τούτου κέρδισε τα πάντα. Ο Νάσερ δεν ήταν από φτωχή οικογένεια, αλλά ένιωσε τη θέληση του λαού και έκανε τα πάντα όχι για τον εαυτό του, αλλά για την Αίγυπτο και τον αραβικό λαό. Φωτεινός, χαρισματικός, άρεσε σε όλους εκτός από εκείνους που ήθελαν να βλάψουν τους Άραβες κατοίκους της Μέσης Ανατολής.
Η «οργάνωση ελεύθερων αξιωματικών» εμφανίστηκε το καλοκαίρι του 1949, μετά την ήττα του συνασπισμού στον πρώτο αραβο-ισραηλινό πόλεμο. Ως αποτέλεσμα, το 1952, διαδήλωσαν εναντίον του βασιλιά, ο οποίος άφησε το θρόνο στον γιο του έξι μηνών και κατέφυγε στην Ιταλία. Το Συμβούλιο Αντιβασιλείας ανακηρύχθηκε στην Αίγυπτο, ενώ υπήρχε επίσης ένα σώμα που διοικείται από το Αιγυπτιακό Επαναστατικό Συμβούλιο Διοίκησης (Egyptian Revolutionary Command Council). Στη συνέχεια το 1953, το Επαναστατικό Συμβούλιο ανακήρυξε τη Δημοκρατία της Αιγύπτου και το Συμβούλιο Αντιβασιλείας διαλύθηκε. Ο πρώτος πρόεδρος ήταν ο Αλί Μάχερ (Ali Maher Pasha) για τρεις μήνες, στη συνέχεια ο Μοχάμεντ Ναγκίμπ (Mohamed Bey Naguib Youssef Qutb El-Qashlan) για δύο χρόνια και μετά, από το 1954, ο Νάσερ. Και τότε ο σοσιαλιστής ηγέτης της Αιγύπτου υποστήριξε ενεργά και οικονομικά τις επαναστάσεις στην Αλγερία και την Υεμένη. Βοήθησε επίσης κρυφά άλλες χώρες και ταυτόχρονα προσπάθησε να δημιουργήσει μια Ενωμένη Αραβική Δημοκρατία (United Arab Republic, UAR). Ξεκίνησε μια σειρά σημαντικές σοσιαλιστικές μεταρρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό της Αιγύπτου.
Το 1956, ο Νάσερ ανακοίνωσε την εθνικοποίηση της Διώρυγας του Σουέζ, απαγορεύοντας την αγορά μετοχών στη διώρυγα του Σουέζ. Από τότε και στο εξής η Διώρυγα του Σουέζ παραμένει κρατική ιδιοκτησία. Ταυτόχρονα, η Αίγυπτος κατέβαλε χρήματα στους επενδυτές της Διώρυγας του Σουέζ με τη συναλλαγματική ισοτιμία των τότε μετοχών της Διώρυγας του Σουέζ. Ωστόσο, στους Άγγλους δεν άρεσε αυτό, ούτως ή άλλως, και μαζί με τους Γάλλους παρείχαν όπλα στις σιωνιστικές τρομοκρατικές δυνάμεις.
● Το Σινά έχει βιώσει πολλές εισβολές στην ιστορία του. Κατά τη διάρκεια των Αραβο-ισραηλινών πολέμων, το Σινά ήταν το κύριο πεδίο μάχης μεταξύ της Αιγύπτου και της σιωνιστικής οντότητας.
Πιο συγκεκριμένα:
► Ο Πρώτος Αραβο-Ισραηλινός Πόλεμος (1948). Μετά τον πόλεμο, τα ισραηλινά στρατεύματα εισήλθαν στα βόρεια του Σινά και περικύκλωσαν την αιγυπτιακή ομάδα στη Γάζα. Εκείνη την εποχή, η Αίγυπτος κυβερνήθηκε από τον μαριονέτα φιλο-Βρετανό βασιλιά Φαρούκ.
► Η κρίση του Σουέζ (1956). Κατά τη διάρκεια του πολέμου, το Σινά καταλήφθηκε σχεδόν πλήρως από το ισραήλ, μαζί με τη Βρετανία και τη Γαλλία, οι οποίες πραγματοποίησαν επέμβαση στη διώρυγα του Σουέζ. Ωστόσο, το 1957, υπό διεθνή πίεση, υποχρεώθηκαν να αποσύρουν τα στρατεύματά τους.
► Ο Πόλεμος των έξι ημερών. Σε έξι ημέρες, το ισραήλ προσάρτησε πλήρως το Σινά και τα Υψίπεδα του Γκολάν.
Παρεμπιπτόντως, μην ξεγελιέστε από στοχευμένες δηλώσεις που λένε ότι το ισραήλ δημιούργησε ένα παγκόσμιο τουριστικό κέντρο – στον Όρμο του Σεΐχη (Σαρμ Ελ Σέιχ – Sharm El Sheikh). Ναι, έχτισαν εκεί μια στρατιωτική αεροπορική βάση, την οποία χρησιμοποιούν τώρα ως διεθνές αεροδρόμιο και μερικές πολυκατοικίες, και την ονόμασαν Οφίρ. Ωστόσο, το Σαρμ Ελ Σέιχ υπήρχε ήδη, ήταν ένα ψαροχώρι όπου έμειναν οι Βεδουίνοι. Και έγινε παγκόσμιο τουριστικό κέντρο υπό τον Χόσνι Μουμπάρακ (Muhammad Hosni Sayid Sayid Ibrahim Mubarak), χάρη στις μεταρρυθμίσεις του Ανουάρ Σαντάτ (Muhammad Anwar es-Sadat).
► Ο Πόλεμος της κρίσης (1973). Στις 6 Οκτώβρη 1973, οι αιγυπτιακές αραβικές ένοπλες δυνάμεις κατάφεραν να ξεπεράσουν αριστοτεχνικά το φράγμα του νερού (τη Διώρυγα του Σουέζ) με τη βοήθεια σκαφών και προσωρινών γεφυρών (πλωτά φράγματα) και να αποκτήσουν βάση στη δεξιά όχθη του καναλιού, παρά το γεγονός ότι οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις (IDF) έχτισαν ισχυρές οχυρώσεις τάφρων εκεί (ber Levi). Και τότε ήταν που οι αιγυπτιακές ένοπλες δυνάμεις κατέστρεψαν αυτές τις οχυρώσεις. Οι ανθρώπινες απώλειες της Αιγύπτου ήταν 300 λιγότερες από αυτές των σιωνιστών του ισραήλ, παρά το γεγονός ότι η Αίγυπτος επιτέθηκε. Και οι απώλειες των δεξαμενών ήταν 1: 6 υπέρ της Αιγύπτου. Απέτυχαν να προχωρήσουν ανατολικά του Σινά, αλλά χάρη στον βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας, ο οποίος αρνήθηκε να πουλήσει πετρέλαιο στον δυτικό κόσμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη άσκησαν πίεση στο ισραήλ να επιστρέψει το Σινά στην Αίγυπτο. Και έτσι συνέβη, ο Σαντάτ σύναψε ειρήνη με το ισραήλ με τις συμφωνίες του Κάμπ Ντέιβιντ (Camp David Accords) του 1978, με τις οποίες το Σινά έγινε αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη και επέστρεψε στην Αίγυπτο.
● Η εξέγερση του ISIS στο Σινά. Η τρομοκρατική εξέγερση στο Σινά το 2011 συνδέεται στενά με την άνοδο της «Κοινωνίας των Αδελφών Μουσουλμάνων» (Society of the Muslim Brothers) στην εξουσία στην Αίγυπτο, η οποία προκάλεσε ανομία στη χώρα και φρενήρη αύξηση του εγκλήματος. Η εξέγερση ήταν στα βόρεια του Σινά και δεν επηρέασε τα νότια του Σινά, όπου βρίσκεται το παγκόσμιο τουριστικό κέντρο, το Σαρμ Ελ Σέιχ. Ωστόσο, οι τρομοκράτες συχνά πραγματοποίησαν τρομοκρατικές επιθέσεις στην ηπειρωτική Αίγυπτο: το Κάιρο, την Αλεξάνδρεια και την κοιλάδα του Νείλου. Σε γενικές γραμμές, ήταν η «Αιγυπτιακή Ισλαμική Τζιχάντ» (Egyptian Islamic Jihad) που επανειλημμένα αναφέρθηκαν στον εαυτό τους ως ISIS και μπορούν να ονομαστούν «Αιγυπτιακός κλάδος της ISIS». Έγιναν αρκετές απαγωγές. Γενικά σύμφωνα με τις συμφωνίες του Κάμπ Ντέιβιντ η Αίγυπτος θα μπορούσε να κρατήσει εκεί έναν περιορισμένο αριθμό (1.600) δυνάμεων ασφαλείας και μηδενικό στρατιωτικό προσωπικό. Και γι’ αυτό η ασφάλεια ήταν «κουτσή» εκεί. Και ο Μοχάμεντ Μόρσι (Mohamed Mohamed Morsi Eissa Al-Ayyat) δεν έκανε τίποτα γι ‘ αυτό.
● Μετά την πρωτοφανή εξέγερση του 2011 (αραβική άνοιξη), η Αίγυπτος αντικατέστησε την απολυταρχία του Μουμπάρακ με αυτήν του στρατηγού Αλ Σίσι (Abdel Fattah Saeed Hussein Khalil El-Sisi). Και ο Αλ Σίσι ξεκίνησε μια στρατιωτική επιχείρηση, γνωστή ως «επιχείρηση Σινά». Έχοντας λάβει άδεια από το ισραήλ, η Αίγυπτος δημιούργησε τον 3ο στρατό του Σινά. Δυστυχώς δεν γνωρίζουμε τη σύνθεση του, ωστόσο, γνωρίζουμε από πληροφορίες και φωτογραφίες ότι η ομάδα του Σινά χρησιμοποιεί κυρίως ένα παλιό M60 Patton εναντίον τρομοκρατών, με δύναμη 2.000 ατόμων. Η υποστήριξη για το ISIS πέρασε από τη Λωρίδα της Γάζας στο Σινά, όχι μέσω της εθνικιστικής σουνιτικής Χαμάς (Islamic Resistance Movement), αλλά άλλων ομάδων που συμμετείχαν σε προμήθειες (αν και λένε ότι η Χαμάς φέρεται να συμμετείχε στην υποστήριξη του ISIS).
● Στις 31 Οκτώβρη 2015, τρομοκράτες κατέρριψαν στα βόρεια του όρους Σινά ένα ρωσικό αεροπλάνο με αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό, σκοτώνοντας όλους τους επιβάτες, που ήταν 290 άτομα. Αυτός ήταν ο λόγος για την ανάπτυξη της ρωσικής στρατιωτικής δύναμης στη Συρία, το ίδιο έτος 2015.
Τελειώνοντας, να σχολιάσουμε ότι ενώ η ιστορία της χερσονήσου του Σινά είναι ένα συνεχές πεδίο αντιπαράθεσης ανάμεσα στους Αραβικούς λαούς και το σιωνιστικό μόρφωμα, πρόσφατα ο Αλ Σίσι δήλωσε: «Η ειρηνευτική συνθήκη μεταξύ Αιγύπτου και ισραήλ, με τη μεσολάβηση των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι ένα μοντέλο που πρέπει να ακολουθήσει ολόκληρη η περιοχή για να εξασφαλίσει διαρκή σταθερότητα και να τερματίσει τον κύκλο εκδίκησης και βίας, και κάθε χώρα πρέπει να αγωνιστεί για μια δίκαιη ειρήνη με το ισραήλ.»
Μπορεί άραγε ο Αλ Σίσι να κοιμάται ήσυχος; Είναι αδύνατο να γίνει ειρήνη με το ισραήλ, μόνο και μόνο επειδή ακολουθεί την ίδια πολιτική γενοκτονίας για 80 χρόνια! Και όχι μόνο δεν αναγνωρίζουν τη Νάκμπα (Nakba), αλλά τη συνεχίζουν· οπότε τι να συζητήσει και να συμφωνήσει με τους σιωνιστές δολοφόνους;
